јазик (имн.) - бев (гл.)

На Ристета јазикот беше му отекол, бидејки кога го тепала потерата, му ги скршила вилиците и си го пресекол јазикот, та не можеше да зборува.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Чистиот јазик беше со однапред јасни и познати излези, не можеше да биде лавиринт, тоа можеше да биде само јазикот со туѓи зборови, јазикот со различни зборови, јазикот на разликите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сега можеби и беше предоцна, кога сите подготовки беа извршени, главните речници за турцизмите во балканските јазици беа консултирани и претстоеше подготвување на листата од сто зборови од кои требаше да се состави на крајот речникот на турцизмите кои требаше да бидат отстранети.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Негов мајчин јазик беше турскиот, од времето на крајот на Османската Империја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И конечно вистинскиот јазик беше воспоставен (Исто: New Week, Special Issue, Our Amerika ”A Self Portrait”, 4 Јули 1976 год.).
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
“Добродушниот и сострадателен Едхем-ефенди - пишува Шатев - повеќе за да ме извини, се обрна кон претседателот и му рече: ’Добро се сеќавам дека како ученик по турски јазик беше многу слаб ученик’“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Како да се наттрчував во пишувањето со времето што ми преостануваше во животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неговите песни се читаа на турски и, за жал, нивниот превод на француски јазик беше тешко читлив на екранот; но глетките на Босфор, на Златниот Роg, и на градот, понекогаш под снежна покривка, кои го придружуваа читањето на стиховите, беа чудесни.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Преводот на моите книги на француски јазик беше пренесување во еден друг свет, кој беше оддалечен со векови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетните прашања одговорив точно, небаре за лична карта - така токму мене ме пронајдоа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Другите се запишале со измислено име и презиме. Едноставно - не се кажале по правдина кои се!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставничката по англиски јазик беше фер. Пред одделението ништо не рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За мене, нејзиното знаење на францускиот јазик беше вистинско чудо.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)