Но ако еден народ ги изменува својот јазик и својата вера во едно кусо време и под силно туѓи влијание, самиот без свест однесувајќи се кон таа измена, тогаш тој се откажува од самиот себеси и од неговите интереси и се предава и себеси и нив на еден посилен народ, којшто ќе постапи со него и со нив како што ќе му биде потребно; Значи, да се откаже еден народ од својот јазик значи да се откаже тој и од самиот себеси и од своите интереси; значи да престане да гледа на себе со свои очи, да суди за себе и за другите со својот ум и разум, а да чека укажување за сѐ отстрана.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На алките на неговите уши заѕвечеа многуте клучови на државната каса, во која чуваа шарени стакла, скршени огледалца, празни конзервени кутии и еден скршен молив.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Да се откаже човек од својот народен јазик значи да се откаже тој и од народниот дух.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Црнците прашаа: - Окак? Тоа на нивен јазик значеше „како“ и јас веднаш нацртав крокодил и она што е најважно, а да не е ни пушка, ни топ, ни голем ѕид.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Господарката на северните снегови и шуми продолжи: „Во јужниот свет постои една изрека „Покрај сувото – гори и зеленото“ Ова, преведено на наш јазик значи: „Покрај смрзнатото смрзнува и несмрзнатото“.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)