Уште повеќе што извештајот ги негирал дотогашните статистички податоци за бројот на Македонците во Грција и докажува дека Македонците останале Македонци и македонскиот јазик останал “домашен јазик... на полето, на селските улици и пазарот“, а грчкиот јазик “се смета скоро за странски јазик, на Грците не им се верува ништо, се сметаат во целосна смисла на зборот како странци...регионот е природно словенски, а не грчки“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Од нив, само еден грчки знак - stygma - во коптскиот ја задржува својата бројна вредност 6 без фонетското значење.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Неговата крајна констатација била дека "…регионот е природно словенски, а не грчки".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
И покрај напорите на грчката држава од 1913 година да го промени етничкиот карактер на делот на Македонија под Грција со присилна асимилација и со денационализација, Еванс сепак ќе забележи дека "Македонците останале Македонци и македонскиот јазик останал домашен јазик… на полето, на селските улици и на пазарот", а наспроти тоа грчкиот јазик "се смета речиси за странски јазик, на Грците не им се верува ништо, во целосна смисла на зборот се сметаат за туѓи".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Така јазикот остана неговата најголема битка и љубов до крајот на животот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Исто така, во коптскиот јазик останале звуци, кои не пронашле свои фонетски еквиваленти во грчкиот јазик и кои во системот на коптското писмо требало да бидат изразени со посебни графички симболи.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Но балканските јазици останале долго време главно орални, до XIX и дури до XX век.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)