Сполајти Господи! за ошто вака? за ошто да трпиме един јазик от кого не отбираме ни буки? за ошто да оставјаме да ни карат во кукити ни и во црквити ни? за ошто да учим грчкиот јазик, а нашиот да оставјаме настрана? за ошто да газиме народноста си, татковината си и мајчиниот си јазик ние сами со нозете си така немилостиво?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Со народниот јазик ние ја освојуваме психологијата на нашите татковци и предедовци и стануваме нивни духовни наследници, како што сме со снагата нивни телесни продолжувачи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За македонска народност, македонска литература и литературен јазик ние ќе можеме да му мислиме само кога ќе заживееме еднаш слободен политички живот; а до тогаш нам ни треба ние да сме соединети и да го оставиме настрана националното прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)