Ина покажуваше кон нас, и аѓутантот, постар господин во црн костум со бордо пеперутка и со бела коса, дојде и на лош српски јазик нѐ замоли да си одиме.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ничеовиот, Дјуиевиот, Деридиниот, и Дејвидсоновиот третман на објективноста, вистината и јазикот нѐ подослободи малку, исто како Марксовиот и Кејнсовиот третман на парите и Христосовиот и Кјеркегоровиот третман на љубовта.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)