јазик (имн.) - мој (прид.)

А јазикот мој не за собитија, туку за сказанија беше надарен и со таков мед беше орвоухранет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од разлози такви и име добив од отците овде, кои Иларион Сказник ме нарекоа, штом проговореа устата моја и јазикот мој, шестмесечен уште.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отварам уста. Прашувам. Јазикот мој одговара.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Јазикот мој превртлив зарем не е? Не пишувам ли за да заборавам?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нека се залепи јазикот мој за устата моја ако тебе не те запаметам, ако не го извишам Ерусалим на врвот од својата веселба.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нека се умножат веселбите во Израилот, а воздишките нека бегаат!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)