ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Не сакаше да придонесе дебатата за јаничарството да се шири и да се оддалечуваат од поставената цел: јасно и аргументирано да го утврдат местото на зборот јаничар во балканската меморија и да ја согледаат неговата употреба во иднина.

Но тој беше добро подготвен да се справи со судбината на поимот јаничари во текот на времињата.

Тој дури имаше составено типологија на интелектуалното јаничарство во редовите на својот албански народ.

Најпосле Махмут II на 16 јуни 1808 година, по невиден масакр на јаничарите во Цариград ѝ ставил крај на оваа единствена воена формација на човештвото...

Позлатените кори на баклавата блескаа од зраци сонце кои се прикрадоа до тепсијата среде масата.

Го развеа знамето на Пророкот во Палатата, ги повика населението и улемите, да го поддржат и ги испрати морнаричките воени единици и на артилеријата да ги совладаат јаничарите во нивните касарни.

Тој, сепак, го купи овој роман, подоцна на голема радост на Татко и оваа книга ќе заземе централно место во книгата за јаничарите во еден рафт од неговата библиотека враќајќи му ја надежта сепак да продолжи да ја пишува Историјата на Балканот низ падовите на империите, доколку вистински во контекстот на книгата го промисли јаничаризмот.

Татко почувствува дека Камилски работел врз прочувањето на западноевропското јаничарство, иако тоа, сепак, ги оддалечуваше од конечната цел да ја одредат судбината на јаничар во балканските јазици.

Додека манастирскиот измеќар и некој од калуѓерите збутани до вреќите со погачи и до ќуповите со вино, викаа по него да легне долу, тој сѐ повеќе и повеќе се исправаше и го виде ројот дечишта забрани од јаничарите во заеднички синџир, а веднаш по нив и коњските газови, мазни и светливи како килими.

Отишле јаничарите во сите блиски села, па и во Соколово.

Кадијата ги испрати малите идни јаничари во Истанбул и се отстрами од својот голем покровител Сулејмана, a Мариовците за првпат ја сетија грубата турска сила на својот грб и се затворија во својата непристапна дива област, решени да немаат никакви врски со лошите прилепски Турци.

За да не бидат присутни на страшната глетка, христијаните бегаа рано, а Турците и Циганите се заврвеа исто така рано, носејќи секој по заграб дрва и ги трупаа токму на она место од каде што пред дваесет и седум години кадијата го грабна Ангелета Сирмев и го прати за јаничар во Истанбул.