јајце (имн.) - на (предл.)

Така зготвената манџа и името си го менува, се вика Јајца на вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пиерот: Една стара кинеска мудрост вели: „Не ги гази јајцата на престолонаследникот - лижи ги“.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Мама ме прати, ако имаш две јајца на заем да ми дадеш, дека торта ќе прави“, како по правило ти снемува баш тогаш, а самопослугата ти е далеку по жешкото да го праќаш детето... мозокот ќе му изгори.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мислеше и шега да направи кога ќе ѝ ги искрши јајцата на Тодора со своето гипсено јајце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сполај на господа што не јадат свинско. (Се чеша по градите.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Пржи кокошка, пржи јајца на масло.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ја знаеш приказната за штркот и штрчицата, ме прашува, кажи ја, му велам, некој ѝ ги заменил јајцата на штрчицата што ги лежела, вели, а кога јајцата се испилиле, вели, штркот видел дека испилците не се негови и почнал да ја врти главата над гнездото, над голиштарците, и само штракал со клунот, замавнувал како човек што се крсти, вели, штракал и се гледал во испилците и во штрчицата, вели, а потоа викнал и други штркови да го видат срамот, вели, и тие ја истерале штрчицата настрана и долго штракале, се договарале за потаму, вели, и после ја викнале штрчицата назад и почнале да ја тепаат со клуновите по глава, вели, так, так, так, а таа само стои, а потоа ги отепале и голиштарците нејзини, вели, ги кренале високо и ги отпуштиле озгора;
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти пукаат ушните тапанчиња, им пукаат јајцата на желките и на птиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа трпеливо ги бараше во него сите оние места, низ кои што можеше да се вовлече и уште подлабоко да се протне, за таму во неговата срцевина да може да почне да се загнездува и да ги снесе тука своите змиини јајца на сомневањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На трети петли вапсаните јајца на тланик ги редела.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Најгорниот кат речиси беше готов, становите, иако личеа како јајце на јајце, како што се завршуваа, така добиваа некоја своја индивидуалност во зависност од тоа дали имаа балкони, дали пулеа на југ или север, на исток или запад, колку големо ходничето што ги собираше вратите од просториите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И да им се врзува јажица, вели, да се калемат, и да се требат од вошки и од седела со јајца на гасеници...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)