љубов (имн.) - кон (предл.)

На крајот се запушти, ја остави математиката и живееше како дивјак, во нечистотија и осаменост, жалејќи се на незадоволеното самољубие.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Единствено Ирина повеќе-помалку се извлече, благодарејќи ѝ на својата животинска љубов кон себеси; таа набрзо го остави Вадим и некаде се вработи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но кој можеше да го сопре Чанга во неговата љубов кон козите, кон луѓето, кон животот?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми, кутрата, на свој начин ја споделуваше татковата љубов кон книгите, како дел од нивната долга и тивка љубов.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој и самиот беше природа. Затоа и љубовта кон козите беше дел на оваа природа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој е херој на безусловната љубов кон животните, бунтовник којшто ќе исчезне со козите во утробата на еден недофатлив рид.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За мене децата беа едно, но љубовта кон него друго.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И веднаш разбрав од каде толку голема љубов кон кучињата во Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ти ја голицкам омразата кон ѕидовите, ти ја обновувам љубовта кон улиците. А кој си ти?“
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Прегрни го мојот презир кон светот кој само ја зголемува љубовта кон тебе.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Работата е и во тоа што Пек се понижува заради љубовта кон една жена која е подготвена да го земе секој маж - па дури и собарот. Жената очигледно е нимфоманка.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Од друга страна, може да се замисли едно, што поради меланхолија што поради ветрот што сосредоточува и распрснува во еден ист момент, избледено говедце (Пандалф?), во црна сомотска наметка опшиена со ѕвончиња, како, налик на Херекле речиси збудален од љубовта кон адската Мелеагрова сенка, талка по, да речеме, асфоделските полиња, изложено на невидливиот „ветар што ги свива само сенките”, и на тој непрекинат самрак во кој одразите се двоумат како слабо привикани духови, останувајќи заглавени во, според Вергилиј, вратата од слонова коска, вратата од рог, немоќни да отидат било каде.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Целиот втор час е посветен на судењето и претпоставувам дека овој втор дел Вас посебно ве интересираше. •Хичкок: „Да, многу, бидејќи податоците за судирот беа изложени во првиот дел, што дозволуваше судењето да биде возбудливо од самиот почеток.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Доколку таа слобода секогаш ⥊ останува приврзана на вистината и доколку ⥊ служи на љубовта кон ближниот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И веднаш на првиот час доживеав пријатно изненадување: во оркестарот ја видов СОЊА.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Уште една причина да ми се зголеми љубовта кон мандолината.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
треба да се вардат трудните жени во времето на големите пожари и да нема мајтапи на сметка на додолките - кога тогаш ќе се истурат дождови ама луѓето во македонија останаа без чадори - странците многу сакаат луѓе без чадори а историски е потврдена и нивната љубов кон народите кои исчезнуваат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Кога си далеку Кога си далеку, пролети утринум се покажуват ветрови кои умеат да гатаат, ќе те допрат, ќе те помилуваат, ќе ми ја поземат раката и ќе ни речат: еве, сега ќе ти се јави мајка ти.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Знае таа љубовта кон тебе дека те прави неранлив. На Големото заминување - мали се сите неба... ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
О, потомци, островјани на бесконечноста, љубовта кон вас нè прави неранливи. * * * Немало потреба да се мачиш и да ми пишуваш, сине, зашто мајка, како Исуса, писмо не знае!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Крстици светлина Острови како храмови се извишуваат над морето по кое пловам а јас копнеам само по еден од нив на кој да се прибере мојот народ та само бесконечноста, морето и ѕвездите да му бидат граници и да гледам утринум секој со срп в раце како жнее крстици светлина зашто само тоа ќе ги израдува моите предци чија адреса е запишана во Светото писмо.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Најпосле победи патриотизмот и тој со голема тага на душата испушти една воздишка и рече: „Добро.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но од друга страна, пак, неговиот патриотизам и љубов кон народот му говореа дека поарно ќе ја сврши баш таа работа што ја започна тој, со помошта на други како него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој мисли дека „односот човек-дрво мора да поприми религиозни значења“ бидејќи нас единствено љубовта кон дрвото може да нè спаси од смртта.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Продолжуваше да се бори, да ја задржува својата ведрина, да сведочи за својата голема љубов кон животот и кога ги поднесуваше најголемите маки.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Татко, - започнав можеби изнасилено со прашањата, како на пребрзо интервју - зошто никој од нас, ниту Мајка, ниту твоите пријатели, на кои им ги пренесе интересот и љубовта кон сиџилите, не успеавме да допреме до тајните што ги знаешза нив?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Празноверие, љубов кон раскошот, ексцентричност, фантазерство, слободен морал, но сето тоа има и друга страна - љубов кон науката.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Што се однесува до конзервативните „драпачи на јајца“ и нивната „трогателна“ љубов кон „старините“, за нив можеме да имаме ситно и дискретно сочувство, скромна но и смешна емпатија поради духовниот кафез во кој живеат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Всушност, заемната привлечност меѓу машкиот и женскиот пол (Невестата и Младоженецот во делото на Дишан), може на алхемијата да ú даде аспект на архетипско или филозофско искуство на љубовта, едно доживување на среќна или несреќна љубов (зашто алхемијата е место на соединувањето), но, исто така и на едно непрекинато и фрустрирачко одложување на љубовта - поради тоа другите критичари мислат дека “Големото стакло” ја претставува историјата на онанистичката љубов без крај - токму она што е крај - непостоењето на крај на љубовта кон знаењето или на филозофската љубов кон “Ученоста” (кризата на идентитетот на современиот интелектуалец).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Што се однесува до нашиот претседател, ни тој не ја крие својата љубов кон литературата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На овој сплет на двосмислености се накалемуваат различните толкувања за Дишан-еротоманот или аскет, Дишан - една фрустрирана и повлечена, или можеби огорчена и задоволна личност, изопачено или заблудено суштество или само “филозоф” и научник, кој го практикува инцестот и во животот (љубов кон сестрата) и чисто метафорички (алхемиското соединување на “братот” и “сестрата” кои се некакви спротивностите што се слични една со друга).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И навистина како што тие растеа, неговата љубов кон нив се намалуваше, а кога ќе навршеа четири месеци, неговата љубов кон нив целосно исчезнуваше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Човек за својата родна земја има чувство и љубов кон неа, а овие работи не спаѓаат во категоријата на впечатоците.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во моите помлади години, свртен со многу поназначена љубов кон медицината и математиката, јас со посебен интерес го изучував проблемот на психеделичката уметност.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Штом тоа го рече вујко ми Герман, којшто е крајно сериозен човек, со една вродена дарба за љубов кон луѓето, воопшто немаше зошто повеќе да се сомневам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Госпоѓата Гологанова, насмеана, веројатно повеќе од учтивост кон домаќинот одошто од љубов кон кучето, се наведна со намера да го погали по главата, но кучето ѝ се назаби и згрче отстапувајќи само чекор, при што зазеде понападна положба.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И дека единствената уметност е онаа што е создадена од љубов кон саканата жена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зарем мојата љубов кон неа згасна по тој обред?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе се послужам со цитат од приредбата, на која една наша соученичка рече: „Марксистичката револуција го разурнува целиот духовен свет; љубовта кон татковината, националното чувство, односот кон историјата, кон семејството, минатото и иднината“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем направи една подолга драмска пауза, зазеде една особено смешна, надуена поза и продолжи: „Марксистичката револуција го разурна целиот духовен свет; љубовта кон татковината, националното чувство, односот кон историјата, кон семејството, минатото и иднината“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Така почна тоа: мојата љубов кон Луција и омразата кон нејзината партија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А Филозофот продолжи: „Размисли: ако во записот се говори за леб, тогаш следниот збор до него, кој најголема љубов кон овој збор пројавува дури и во јазикот твој, па и во јазиците на сите родови на лицето на земјата – кој би можел да биде?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми беше симпатичен тој нејзин гнев, иако не ми беше сеедно што таа сметала дека мојата љубов кон неа ќе ѝ олесни завршување на една партиска задача!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А во оризиштата имаше најмногу пијавици. Таму ја заработив и љубовта кон планината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ми го кажуваше ова важев за пораснат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во една платонска љубов кон јазикот, веднаш, на самиот почеток на нашиот разговор, Енценсбергер раскошно демонстрираше како може уверливо да се именува и исправно да се брани самата литературна кауза.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
ПОЕТОТ И СИРЕНИТЕ (средба со Х. М. Енценсбергер) специјално за “Маргина”, по повод неодамнешното гостување на Енцесбергер во Белград, со многу проникнувачки хумор, извештај праќа првиот постмодернистички герилец (“у глави, у глави, виртуелно стваран”) на Балканот: Обрад Савиќ Неодамнешната средба и разговорот со угледниот германски поет и писател, Ханс Магнус Енценсбергер помина во духот на славната изрека на Селан - ‘поезијата не се наложува, таа се изложува’ (poezija se ne nameće, ona se eksponira’ - ‘la poesie ne s’impose pas, ele s’expose’ - “die Poesie zwinght sich nicht auf, sie setzt sich aus”). .
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во текот на истражувањето за една претходна книга, Момци земјоделци, за геј-мажите од рурално потекло,332 Фелоус забележа дека „беше изразена несообразноста со родовите улоги“ во голем број од животните приказни што ги собрал, особено во нивните рани поглавја.333 Кога биле момченца, повеќето мажи со кои разговарав особено ги привлекувале работи што биле надвор од опсегот на активностите кои се одобрувале за машките.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го привлекува извештаченост во секој можен облик – што го навестува тврдењето на Зонтаг дека „суштината на кампот е неговата љубов кон неприродното: кон извештаченоста и претераноста“243 – и сјајно игра улоги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Купишта перени алишта што немаме време да ги скрасиме паѓаат и се мешаат со валканите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Одново, сведоци сме на умножување на гламурозните и на абјектните улоги, како и на признание за уживање во самата мелодраматична форма. ‌Но ако она што го преоткриваме тука е хомосексуалната љубов кон мелодрамата, не можеме да не ја забележиме валоризацијата на мелодрамата како средство за искажување хомосексуална љубов, восхитот кон машкиот предмет на љубовта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Негувањето на добриот вкус им е дијалектички спротивно на кампот и на неговата восхитеност од лошиот вкус, неговата љубов кон естетската катастрофа – дијалектички спротивно, велам, затоа што добриот вкус и невкусот нужно упатуваат еден на друг, а едното го имплицира другото и едното постојано ја приспособува сопствената дефиниција во однос на другото. ‌Самиот вкус, бил тој добар или лош, е бесмислен без скалило и мера за вредност, без степени на префинетост и распознатливост.276 Во естетизмот е вграден одреден снобизам, со цело множество аршини, критериуми, судови и перцепции, со обиди да се распознае подоброто од полошото, згодното од одвратното, оригиналот од имитацијата, реткото од вулгарното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“205 Во овој пасус, Зонтаг можеби ја преклопува неискреноста на кампот, неговата отуѓеност и далечност од предметите и практиките со кои се зафаќа и ја запоставува неговата вистинска љубов кон нив.206 Но, има право што го нагласува темелното доживување на сите идентитети како улоги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова е поимот што ја опишува недостоинствената алтернатива на трагичното страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фелоус им посветува обемна, речовита и богато поткрепена книга, Страст за зачувување (2004), на „геј-мажите како чувари на културата“. ‌Како и јас, Фелоус сака да ги истражи разновидните начини на кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите, начини што – како љубовта кон бродвејските мјузикли – одат подалеку од сексуалното однесување и честопати се пројавуваат уште во раното детство, години пред сексуалната ориентација да се изрази преку конкретниот облик на сексуална активност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Конкретно, Пол е женскав, хистеричен гиздавец. Зависник е од театар и од музика, иако уметностите не ги разбира вистински; без разлика, склон е кон „необичен занес“ од средовечни сопрани, особено кога се овенчани со круни и кога ги окружува ореол на слава (120).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И геј-употребата го интерпелира изговарачот на зборовите (во случајов и мажот што го напишал известувањето и мажот што треба да го прочита) како кралевита жена, како црнкинка, како робинка и како жена на која ѝ е судено да биде уништена од љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Особено Мет е споменик на трпението.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Задржувајќи си ја љубовта кон гласовната музика на подоцнежиот период на романтизмот, па дури и на онаа од дваесеттиот век, тој смело сними низа песни и арии напишани исклучиво за женски глас, кои обично ги исполнуваа само сопрани.109 Се разбира, Даниелс не е првиот геј-маж што уживал во пеење, макар и насамо, велики дела од женскиот гласовен репертоар, како што ќе ви потврди секоја оперољубива кралица (а денес во геј-светот никој освен, можеби, оперољубива кралица нема да сака да ви признае нешто толку незгодно).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нема никаква длабочина во нејзината љубов кон децата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што ја прави значајна е тоа што претставува необично откривателен пример за една многу поопшта склоност – склоност на многумина геј-луѓе денес да настојуваат дека се не само „речиси нормални“, како што тврдеше Ендру Саливан туку и крајно банални.459 Ефектот на оваа настојчивост е бришењето на особеноста и посебноста на настраниот живот, со што се одрекува способноста да се придонесе со нешто вредно во светот во кој живееме. ‌Кога на 24 јуни, 2011 г., државата Њујорк донесе закон со кој им се овозможи на луѓе од ист пол да се венчаваат, Асошиејтед прес побара реакција за тој историски настан од отворено геј-претседателката на њујоршкото Градско собрание Кристин Квин, која ја соопшти веста за напнатото конечно гласање во државниот законодавен дом на конференцијата за печат на њујоршкиот градоначалник Мајкл Блумберг.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И пак сме љубовни и љубезни еден кон друг и кон Блејк.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако кажеш дека некој е „мелодраматичен“ или дека нешто е „мелодраматично“, ти одбиваш да му ги удостоиш страдањата со достоинственоста што ѝ прилегаат на трагедијата, која општествено повластените луѓе или оние што се стремат да заземат положба на општествена повластеност, се стремат да си ја чуваат за себе. ‌Страдањето што не може да тврди дека е трагично мора да излезе патетично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Односно, сме скривиле во вкусот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повеќе е кралица отколку трејд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тоа не е сѐ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во таквите дејности спаѓаат историското конзерваторство, старинарството, реставрацијата на архитектурата, внатрешното уредување, модата и стилот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дека геј-мажите сакаат бродвејски мјузикли е, се разбира, клише, стереотип.115 Како што во сопствената книга самиот Џон Клам пишува за гејството на бродвејскиот мјузикл, „Стереотип е дека геј-мажите му се особено посветени на музичкиот театар, односно дека љубовта кон музичкиот театар е знак за гејство“(29).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што ако може да се поврзе искуството на гејството со одредени културни вкусови, со љубовта кон одредени културни објекти?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го третира стилот како утопија сам по себе – колку и да е ужасен некој конкретен стил и колку и да се фрапантни општествените значења што можеби ги кодира во даден контекст.274 При тоа одбивање некој туѓ или надворешен вредносен поредок да ја деконцентрира од некоja естетска обземеност, па бил тој и поредок на напредни политички вредности или особено ако е таков, камп-културата се впушта во сопствен вид општествена критика, во сопствен вид бескомпромисна одбрана на фантазијата и на задоволството, а со тоа и во сопствен вид политички отпор (тоа е една од пораките на Пуиг во Бакнежот на жената пајак, исто како што е и една од пораките на Сартр во Сен Жене).275 И вкусот и невкусот имаат важни, иако различни, улоги во машкиот геј-естетизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машкото геј-присвојување на Ritorna vincitor! имплицира не само меѓуродова идентификација туку и истополова еротска желба, не само женствена субјектна положба туку и хомосексуална и мелодраматична положба – став на очајничка, забранета желба за воин јунак.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Често занемувам пред неговата недонурлива и доследно длабока љубов кон син ни. (46) Тргај се, Џон Апдајк! ‌Патрик Калифија-Рајс имал добри причини да ја брани обичноста, основната човечност на своето постоење, онака опколен од непријатели – геј, стрејт и транс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без баш да ја помеша таа вредност со убавина, тој, сепак, ѝ дава значителна естетска вредност, опирајќи му се на секој начин на оценување што би инсистирало да се примени врз предметот построг, посериозен или посодржински склоп од надворешни стандарди, било морални, било естетски. ‌Камп-сензибилитетот така го оправдува „светот како естетска појава“ (нешто што Ниче сметал дека може да го прави само грчката трагедија или Вагнер).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Неговата нервоза, хистерија, импулсивност, неговата љубов кон гламурот и „морбидната љубов кон згодни работи, кон придушена светлина и кон свежо цвеќе“ (122) се сѐ особини што се општествено кодирани како немашки и што му го заведуваат геј-сензибилитетот под знаците за невротичност и, особено, за женственост. ‌Херман Мелвил, пак, ги протерува сите траги на женственоста од човечкиот крајолик во „Били Бад“ (1891).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И точка. ‌Дека геј-мажите имаат „својства и одлики што општо земено ги поседуваат девојките и жените“ е и заклучокот што го изведува Вил Фелоус од сопствената студија на културните практики на геј-мажите.331 Конкретно, согледува дека „геј-мажите се видливо и мошне надарено застапени“, дури и „изгледа несразмерно застапени“ во многу „полиња во кои преовладуваат жените, а кои имаат врска со создавањето, обновувањето и одржувањето на убавината, редот и континуитетот“ (x) – поконкретно, во оние дејности чија цел е да се конзервираат материјалните култури од минатото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ако, во својата изопаченост или во својата љубов кон мелодрамата, инсистираме да го сфаќаме сериозно она што треба да се смета за начисто патетично, ако инсистираме да не го третираме нетрагичното страдање како патетично, туку како достоинствено, се осудуваме за сентименталност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И покрај сета оваа љубов кон бродвејскиот мјузикл, или, навистина, поради неа, ни самиот Милер не бил сосема отпорен на таа склоност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Обвиткан во љубовта кон човечкиот род, истите тие ќе ти создадат чувство на сигурност.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кој би можел да ги спои неговата расприкажана, полничка личност, мустачињата а ла Клерк Гебл и љубовта кон шарените вратоврски и цицлести жени со неговиот минималистички уреден ергенски апартман: црно-бели театарски фотографии, три старински фотелји, а плакарите со стотици костуми и вратоврски и креветот вовлечен, камуфлиран во ѕидот, незабележливи како и музичката кутија, што ја сокриваат листовите на големиот фикус во аголот на собата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Неговата љубов кон царевата ќерка, поради светите закони на царството кои ја возвишувале хиерархијата (со строги забрани против мешањето на кастите), била осудена како најтешка кражба. поетот побарал да му се дозволи единствено да ја опее љубовта.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Со тоа што ја засакував Вера, таа ми стануваше сѐ поблиска, дали и јас не станував предавник, не ја изневерував љубовта кон мојата мртва мајка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во тој момент знаев дека чувството кон таа друга мајка со ништо не го повредува чувството, љубовта кон мајката што не беше родила и што на така трагичен начин ја загубивме.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Тогаш и жртвата што ја прават некои мајки за своите деца не е жртва, затоа што она што го прават, го прават за себе, за нешто што го доживуваат како дел од себе?,“ се вмешав во разговорот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа се љуби некој измечтаен Друг, кој е само отслик на некое парченце од раскршеното Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Во лудилото љубов може да се јави само кон измислена, измечтаена личност; љубовта кон вистинска личност, а тоа значи вистинска и реална љубов, е неможна, затоа што да се љуби другиот за лудиот значи да се биде ист со другиот, а да се биде ист со другиот значи да се изгуби самиот себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А сега, кога со години гледаше како германскиот дух се распаѓа и како по најважните плодови на тој дух газат самите Германци, тој постојано повторуваше, како да се обидуваше да се увери самиот себе, дека тоа е лудило што кратко ќе трае, а германскиот дух одново ќе блесне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Љубовта на мајката кон детето е љубов кон еден дел од самата себе. Една форма на самовљубеност.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нѐ уверуваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла, ни ја пренесе својата љубов кон германската уметност, нѐ учеше да бидеме горди што, иако по крв Евреи, кои живеат на австриска почва, сепак ѝ припаѓаме на германската култура.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ми се пристори како самиот Господ Бог да ја пресоздал ликата на сестра Ангелина во Ангел или, пак, нејзината голема љубов кон нејзиниот син единок.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Четириесет години Невена си остана невеста со заклучено срце во кое ја чуваше големата љубов кон кралскиот офицер, со негибната надеж и верба во неговото враќање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Почувствува како почнува да го фаќа очај од сомнежот кој во душата целосно му ја замени сигурноста и вербата што само до пред малку ги чувствуваше...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И блажени се оние што не бегаат од своите грешки, туку со нив се соочуваат и ги надминуваат единствено со силата на љубовта кон блиските свои, оти само љубовта го проштава гревот, без притоа да го заборави, зашто сеќавањето на гревовите кои љубовта кон блиските им ги простила нѐ учи каква е таа во својата вистинска природа“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Зборови што се случиле заради студот што цел ден го сеќаваше, заради болките во зглобовите, заради лутината кон Петар, заради љубовта кон Лидија, заради каењето за Стефан, заради стравот од непостоењето...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И ви реков дека намерите Божји се вон човечкото сфаќање и оти ние не можеме во ограниченоста на човечката природа своја да ја спознаеме големината на планот Божји и затоа треба единствено да ја прифатиме неможноста на нашите земски очи да го видат она што го гледа семоќното око Божје, та да живееме со љубовта кон него и со вербата во вечниот живот, кој не би имал смисла ако не сме се родиле како смртници, со гревот на нашите прародители, од кого ќе нè избави само смртта и покајанието...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Откако еднаш ја сфати постојаноста и бескрајноста на таа прошка и големината на Неговата љубов кон човекот, тој се смири во вербата. Eднаш и засекогаш се покаја за сè и тогаш, во физичкото слепило ја сфати својата духовна кусогледост.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во сета своја љубов кон нив како кон ближни свои, тој сепак ги гледаше такви какви што беа – неписмени селанчишта, мрзливи рибари, превртливи и дволични во своето однесување како Петар со кого тогаш во Антиохија толку многу се испокара.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Без неа и без љубовта кон него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Македонци, браќа мои, чеда мои, простете ми, оти сега знам дека тогаш во срцето свое сум носел лутина и кон вас, оти во Филипи, понесен од љубовта и добрината на Лидија, го очекував од сите истото, та кога се најдов соголен и натепан со стапови, во себеси носев горчина наместо љубов кон вас, Македонците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Блажени се оние што ја спознале љубовта во срцето свое, оти љубовта е патот и целта, и љубовта човека го избавува од вечната смрт на омрзата и на тагата, а секоја љубов коренот свој го има во љубовта кон Него, па тие што љубат, во љубовта Нему му се поблиски“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И ако ме намразите поради зборовите или поради делата мои, јас нема да починам и повторно ќе ви зборувам и повторно ќе работам и единствено во срцата ваши, а не надвор од нив, ќе ја барам повторно љубовта кон мене, ќе ја барам со секој здив на моето битие, оти не постои друга награда на овој свет за оној што вистински љуби освен возвратената љубов.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Браќа мои, оној меѓу вас што ми го постави најтешкото прашање, добро ја сфати збунетоста моја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не можат да замислат успешен писател, творец, а да е без јасно изразена љубов кон одредена политичка партија, то ест кон таа што лиферува најмногу луѓе во извршната и законодавната власт.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но, и тој, како и сите други кои го дефинираат писателот на идентичен начин, забораваат да кажат дека покрај љубовта кон пишувањето, писателите мора да имаат и љубов кон читањето или да не можат да живеат, ако не читаат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Меѓутоа, се случило на втор ден Божик да бидат близнаци, црномуресто машко и девојченце со руси коси.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Селските ломотливци шепотеле сешто, се кикотеле и се крстеле, но треварите станале пријатели, браќа со иста љубов кон малечките - машкото Пандило, женското Панделка ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Креативната мисла придружена со силна емоција нé прави посилни, почисти, кон господа да веруваме во вистината вистината родена пред очи господови, пред сведокот со чиста несебична љубов љубов кон вербата и верата верата наша Христијанска.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сакајте ја верата ХРИСТИЈАНСКА ние сме чеда Христосови... младоста си ја предаде за силна љубов кон верата верата ни Христијанска за да се слави и празнува празникот Св. Петка, празник Христијански со црвени букви запишан 27.10 во срцата завезан
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Блиску до интересот на поетесата Олга Наумовска мотиви од цврстата љубов кон татковината, мотиви од вестените интимни победи на срцето, блиско ѕиркање во структурираните поетски форми од типот на хаику песни, но и детската разиграност исполнета со блага ненаметлива рима и изрази кои соодветствуваат со совремието во кое живееме.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Мојата детска љубопитност и љубовта кон природата и животните се делумно виновни за незгодава. Но, не се жалам, направив одлични снимки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ѝ веруваше дека ѝ се одблагодаруваш за нејзините рискови да падне во рацете на полицијата, да загине за нешто што не умееше да го разбере наполно и беше готова да го жртвува само заради љубовта кон тебе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој покажува голема љубов кон нас, неговите пионери.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Но, таа низ солзи го признала чувството дека тој всушност „не ја познава“ и дека не е сигурна ниту во својата љубов кон него.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Останал неподвижен и со раширени раце и уште повеќе сличен на црн крст. сигурен дека сѐ му припаѓа во таа ноќ пред големата утрешна битка во која над него ќе стојат други со поголем чин и попризнанена војничка мудрост, офицерот тогаш ошол да го земе коњот да го попжвлече за узда кон себе, да им ја открие на војниците својата љубов кон животните или, просто, да им ја покаже умешноста на скротувањето. И го сторил тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се стопив од љубов кон сѐ. Толку се полни батериите, што сега имам љубов за цел свет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да научиме само љубовта кон духовните постоечки енергии да не води низ овдешниот живот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Преголемата љубов кон него што секој сакаше да го негува за да земе сила и да порасне побргу, беше кобна за него - се исуши.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На изгрев беше едно големо, доживотно балканско пријателство, на две сродни души кои ги поврзуваше митската, фанатична љубов кон книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Те ценам спрема твојата љубов кон децата... „Можам ли да разговарам со вас?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А потоа, како улога што е спротивна од карактерот на актерот, а со тоа и тешка, голтнатото срце се исполни со љубов кон ближниот, како со желудочен сок при варењето.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Можеби следат... низ смалената вештина на деловност, можеби дури, на што едвај се осмелувам да се надевам, низ снажниот комунистички принцип, којшто ќе ја засили љубовта кон работите поради самите нив. Max Beckmann, 1950 Уметноста заедно со религијата и науката, секогаш му помагала на човештвото и го ослободувала на неговите патишта.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Беше можно тоа да се компензира со работа, волја, и пред с со позитивен однос, љубов кон народот кој те прифаќа, ти ги отвора вратите на својата земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нив ги поврзува страдањето од различни времиња, но и најсилната љубов, љубовта кон чедото кое може да постои во нашата заедничка татковина - Животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Понекогаш, признаваше Раиз, поради љубовта кон палмата неправедно се однесуваше кон фикусот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поради убавината на градината Раиз беше свесен дека запира една силна, неприродна љубов...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Немав достојни последни зборови кои можев да му ги упатам на Арафат при крајот на мојата дипломатска мисија како прв амбасадор во малата држава Палестина во Тунис, но повеќе тоа можеше да биде лично ветување: - Почитуван Претседателе Арафат, драг пријателе, ја изразувам бескрајната благодарност на мојата Мајка до палестинските Мајки.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
ТРЕТАТА ЖЕНА: Дали ти, мајко, ја покажа својата љубов кон мене во најраните години.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сакам да останам отворен за сиот свет, не сакам пред него да се затворам во самиот себе, сакам да го зачувам интересирањето за другите луѓе и љубовта кон нив.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За различни луѓе имам различно мислење, но не можам да кажам дека мразам било кого на овој свет.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Љубовта кон Сања го внесе него во приказна во која тој веруваше и, од ден во ден, таа приказна ја прошируваше убеден дека сетоа тоа е така: дека нејзиниот брат е убиен.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сакам да останам отворен за сиот свет, не сакам пред него да се затворам во самиот себе, сакам да го зачувам интересирањето за другите луѓе и љубовта кон нив.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Твојата желба за живот, твојата љубов кон најсаканите те одржуваше во живот сите четири години.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Учителот беше тој што на Мил му ја разви љубовта кон науката.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Или пак дека како дете бил фасциниран од идеите во физиката и математиката; во средно школо и на факултет ги следел своите научнички и лингвистички интереси и му се развиваат и уметнички амбиции; ја открива својата длабока љубов кон многу композитори, особено кон Бах и Шопен.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Подоцна, љубовта кон Клементина ја пренесе на Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зар не согоре Мајка во својот живот токму во љубовта кон семејството?!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Немаше граници во нашата љубов кон Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но Татко одлучи. Всушност, одлучи неговата притаена, но голема љубов кон Мајка, никогаш искажана со зборови...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во текот на сите години од животот, се обидував да ја разберам големата Мајкина љубов кон нас, нејзините чеда, во сите нејзини фази.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во Татковото семејство се знаеше за Мајкината незгасната љубов кон Италија, зачната уште во нејзиното најраното детство кога, како сираче, се најде во Солун, кај својот вујко хирург и вујната, Италијанката Клементина, која ја есапеше за своја ќерка и ѝ ја изли сета љубов што Мајка дотогаш не ја почувствувала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко ѝ ги зеде двете раце, а потем ѝ рече со нежен глас: – Одлучи, мила моја, да патуваме мојата љубов кон тебе. Нашата љубов!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во нашето маало, со години, живееше легендата за мајката на Мајка Тереза која успеала да ги изгледа, со љубов и со достоинство, своите деца, а на ќерка си Гонџа ќе ѝ ја влее љубовта кон човекот и кон големата мисија што ќе ја оствари во текот на својот живот, во заштита на сиромашните.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја зближуваше со нив не само заедничкиот албански јазик, етничката припадност, туку и судбината на заминувањето, а со различните вери, само си ја зацврстуваа љубовта кон заедничкиот Бог што постоеше во природата на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Остана за секогаш во душата на Ервехе љубовата кон Клементина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко беше свесен дека Мајка, на некој начин, се жртвуваше, во бракот со него, кога влегуваше во патријархалниот лавиринт, имајќи си ја како утеха љубовта кон Татко, кон своето семејство, кон своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаше малку време за да му се објаснува на војни­чето за мојата приврзаност и за љубовта кон италијанското знаме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нивната умешност и дарба и голема љубов кон езерската земја, успешно се спојуваа со умот и знаењето на Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа плачеше кога ми ја соопшти оваа приказна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да се најдовме на истата патека зашто во следниот момент ја слушнав мојата забелешка за смртта на Самоников изречена токму од него: „Имам слушнато” објаснуваше тој “дека понекои злобници тврдат оти љубовта кон Јана била причина за неговата смрт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога Хауард Хокс го снима Хатари (Hatarri), тој задо­волува двојна страст: кон ловот и кон филмот; Алфред Хичкок трепери само за филмот и многу добро ја изразува таа страст кога одговара на еден морализаторски напад врз Прозорец во дворот: „Ништо не би можело да ме спречи да го снимам тој филм, бидејќи мојата љубов кон филмот е појака од било кој морал”. (...) Ако навистина сакаме, во времето на Ингмар Бергман, да ја прифатиме идејата дека филмот не е инфериорен во однос на книжевноста, верувам дека Хичкок би требало да се вклучи - но, всушност, зошто да се вклучи?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас не сакав да ги изумам, но немав доволно љубов кон овие јазици и нивната литература, онолку колку што ги имав опробано, за да можам да им го посветам остатокот од мојот живот: ниту кон јазиците како такви, ниту кон чистата ученост, предавањето или проповедањето.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Васј, ја приведу Јенкова, что ти думајеш. Пригатовиш боршч?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Произлегува дека сепак не е сè во љубовта, па и кога е во прашње љубовта кон еден крал, туку и во цената што треба да ја платиш за да ја потврдиш таа љубов.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но јас само така правев напори за да го задоволам, за да не му го расипувам тоа негово задоволство, таа негова љубов кон мене да ми помогне.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Таа негова грижа и љубов кон овците, убаво ја видов во една есенска вечер.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Се потшепнуваше за неговата неостварена љубов кон една млада колешка.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Таа негова љубов кон добитокот се виде уште со неговото прво доаѓање, со неговото прво поставување за ветеринар во околијата: до што имаше најлични имиња на светот, им ги нареди: на кравите: Катерина, Робертина, Жозефина, Офелија, Клеопатра, Јулијана, Магдалена, Корнелија, Афродита, Лукреција, Клара, Лора, Геновева, Розета, Елеонора, Барбара, Дездемона, Тереза, Венера, Фредерика, Филимена, Карменка, Вероника; на воловите: Ромео, Жак, Рудолф, Карло, Птоломеј, Сократ, Титан, Цицерон, Јупитер, Валентино, Емануел, Овидиј, Колумбо, Леонид, Исаило; на коњите: Бизмарк, Цезар, Хорациј, Отело, Хенри, Наполеон, Нерон, Дионисиј, Клар, Бенјамин.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во „Којот: Ја сакам Америка и Америка ме сака мене“, 1974, на пример, живеел и се поистоветил со едно животно -којотот - настојувајќи да ја впие неговата топлина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие се потпираат на другите кои треба да им дадат не само емоционална туку и физичка топлина”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бистата на Бојс која 1946 г. ја направи Брукс ја изразува длабочината на уметниковата љубов кон Бојс, а Бојс за Ламер кажал: „Тој беше единствениот кој зборуваше, За тебе ова е единствениот можен пат“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На некој начин, тој брзо го загубил своето топло чувство, својата љубов кон себе, карактеристичен знак на нарцисоидна повреденост.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е осуден да го повторува овој компулзивен премин поради тоа што открил дека му е тешко да остане топол, и одвнатре и однадвор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие го земаа под своја заштита и го убедија да стане уметник.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Долготрајна, исполнета, среќна сегашност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Исполнета сум со спокој, зошто ова срце создава и креира едноставна убавина во секој миг од денот, во мене расте љубовта кон себе, кон светот и животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Знаев дека можеби треба да покажам и некои знаци на љубов кон неа, ако сакав да добијам барем малку љубов од свекрвата за возврат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ги подотворив очите и погледнав надолу, накај местото каде што ми беше тешко и од каде што доаѓаше ’ржењето, и врз стомакот видов пар блескаво-отровни очи вперени во моите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Александар ги ценеше тие дела тој учеше не само етика и политика, му беше всадена и љубовта кон медицина, им помагаше на болните луѓе, лекувајќи ги, ги учеше за начинот на живеење.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Сакав да работам со учениците и да им ја всадам љубовта кон францускиот јазик.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Деридиното пишување никогаш не е лишено од усет за љубов кон животот, љубов кон јазикот, игра на јазикот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
- Да, браќа, - продолжи директорот, свесен за превидот, - вие ќе се вклучите достојно во прославата во која нашата Партија на трудот, нашиот народ ќе ја покаже големата љубов кон великиот Сталин и почитта кон неговото дело, во името на целиот пролетерски и работнички свет.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сметаме дека следниве вистини се очигледни: -Дека сите видови се создадени различни но еднакви; -Дека сите се дарувани, секој посебно, со одредени неотуѓиви права; -Дека им припаѓа Слобода да живеат, Слобода да се Развиваат и Слобода да бараат Среќа на свој сопствен начин; -Дека за да ги заштитат овие од Господ дадени права, социјалните структури природно се појавуваат, засновајќи го својот авторитет врз принципите на љубов кон Бога и почит кон сите форми на живот; Кога која и да е догма на владеење ќе стане деструктивна по животот, слободата и хармонијата, органска должност на младите членови на тој вид е да мутираат, да исчезнат, да иницираат нова социјална структура, поставувајќи ги нејзините основи на такви принципи и организирајќи ја нејзината моќ така што ќе биде можно да се произведе сигурност, среќа и хармонија за сите живи суштества. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Досегашното искуство покажува дека припадниците на видовите повеќе се склони да страдаат, бидејќи злото носи страдање, отколку да ги отфрлат формите на кои се навикнати.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во името на љубовта кон нашите деца.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Авторот скоро ја врза работата со сопственикот на ресторанот „Пушка“ кој се покажа како човек кој во младоста и самиот пишувал поезија. Оттаму и неговата љубов кон Пушкин.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Почна пак најудобно и најсигурно да се чувствува во својата љубов кон Германија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му пресуди на агрономот и го плати тоа со ново страдање не толку од љубов кон мене, туку затоа што е правичен човек и се плашел дека правдата нема да го стигне агрономот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
— Зошто учевте руски? — Учевме од љубов кон првата земја на социјализмот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме дотера до гнев. Мојата љубов кон него се претвори во омраза, а омразата премина во рамнодушност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Заморно, работно, разнолико, исполнето со глупости, емоции, страст, љубов кон езерото.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Залезот на сонцето воопшто не ја намалуваше мојата љубов кон овој магичен град.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Го победив злото зошто имав сила да простам на земјата заради љубовта кон тебе, Господе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Затоа се однесувал со респект и љубов кон нив.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие биле „сејачи на шовинизмот на ропската потчинетост, каде што младото поколение се труе и расцепува на бесно - непријателски шовинистички лагери... каде што се сее уважение кон оние котила на развратот, бескарактерноста и заблудата - Орта-ќои (Егзархијата - б.м.) и Фенер (Патријаршијата - б.м.)“; каде што се вдахнувало почит кон историските и филолошките „права“ на Бугарите, Грците, Србите и Романците; каде што се спроведувала љубов кон владата што не задушува и синовска преданост кон султанот „нашиот цар-татко“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите биле скромни, повлечени, полни со љубов кон својот народ, со неограничена омраза кон непријателот, безгранично храбри, младинци што не мислеле на животот, туку на смртта.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И од него читателот најавтентично може да ја види преданоста на Орце кон гемиџиското дело, поточно, да ја почувствува неговата љубов кон својот народ и кон својата татковина.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Така проповедал Гоце - пишува неговиот биограф П. Јаворов - зашто само љубовта кон народот го раководеше на секоја стапка во неговиот бурен живот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)