Еве веќе десетина – петнаесет години како се борам со нив, белким некако ќе ги смирам, со арно, со лошо, но тие повеќе се силат и нема година да не испратат кај големиот пророк со десетици наши муслимани.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И кога слушна дека таа нема да иде, ја наведе главата и се помири со судбината, но никако не испушташе прилика да наѕре од трпезаријата, или дење на одморот да не загледа горе Катината улица, белким некако ќе ја загледа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)