А тие двајца во неа беа останати сами за да си свршат меѓу себе некоја своја работа во четири очи, како купувач и продавач, како купувач и џамбас, а тоа, наеднаш, беше всушност толку просто, така што дури и тој сега ја сфаќаше сосема добро упорноста на мршарот под себе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Всушност толку малку го познавам што не би можел да си претставам како се чувствува сега.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Неми се, а носат толку приказни. Покажуваат, а всушност толку многу кријат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)