Привлечноста на книгата е, се добива впечаток, во тоа што во разговорот меѓу двајцата синеасти има малку „директна” теорија, но затоа пак книгата изобилува со посебни ставови и согледувања кои, на прв поглед, се од „техничка природа” (како е снимена некоја сцена, зошто некоја секвенца е вака а не поинаку кадрирана итн.), но всушност често се разговара и темелно се промислува основната содржина на Хичкоковите дела (делови од оваа книга се и во Маргинава).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Друго, карактерите всушност често претставуваат делови од зборови (морфеми), како и цели зборови, така што дури 196 okno.mk и терминот „логографски” делумно е погрешен; но во отсуство на посоодветен термин (каков што би бил „морфографски”), тој и понатаму се употребува.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)