можеби (мод.) - мисли (гл.)

Не знам како да го речам тоа, пајаците и понатаму премногу касаа, во првиот момент не бев ниту нечесен, едноставно ја следев а после можеби мислев дека ете веќе ќе прифатам, дека ќе ја пуштам да отиде во било која насока таму горе; среде скалите сфатив дека не, никако, подобро да се убијам ако го прекршам законот, кодексот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Можеби мислеше со прашањето: јас и не можам без караници со своите блиски.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Авторот се почувствува подутешен. Овој сепак можеби мисли дека се работи за чудо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Збогум, можеби мислат тие што си одат, мојата татковина се вика Неврат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но тој можеби мислел многу посеопфатно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јаренцето можеби мислеше дека тоа зависи од него, и затоа, додека ја играа својата игра, тоа постојано гледаше кон него, но тој за сето време се обѕрнуваше околу себе, дали однекаде не се подал некаков знак, по кој ќе може да се познае дека можат да го прекинат тоа свое самозалажување. Сонуваа за тоа. ...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И татко ми, сиот полн со гордост, бидејќи толку богато ја снабдил трпезата и за овој Божиќ, а можеби мислеше дека е побогата од било која измината година, судејќи по бројот на гостите што беа собрани кај нас, го дофати со дебелите прсти, најголемиот нож што го имавме дома и ја финишираше постапката околу черечењето на беспомошното јагненце, кое за среќа не беше сведок на настаните.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Можеби мислиш... Да не сакаш да кажеш дека Хелвиг може да ми го одземе детето?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сепак чекорев со сенка на продуван страв врз тилот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш мислев дека еднаш веќе сум минувал по таа дива земја со некакви бели и лилави жиличиња што лазат со испреплетување меѓу камења и суви базја и се хранат со сѐ што ќе се допре до нив, тогаш така мислев или можеби мислев дека еднаш ќе минам по таа врвица што ја започнувам со стежната стапалка, но сеедно - веќе бев на грпката на ридот што се спушташе кон нејак поток и видов во далечина на некоја планина расфрлени куќи, не поголеми од тупаница, и видов зад потокот дабов забел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Воздивнувал за да не залипа - сѐ што се случувало било премногу за младоста во таа проклета пролет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И можеби мислел: ова е крај, патот ни се стрмоглавува во бездна на пекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И можеби мислат на нас”.  Криенка во нивната колипка играше и Нина.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Можеби мислеа и на своите мајки и братчиња, за кои, кога ќе ја завршат бербата, ќе можат да однесат парче леб.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)