можеби (мод.) - и (чест.)

Татко ми во основа не беше толку уплашен за ната­мошниот развој на својот син партиец, колку што не мо­жеше да се разбере себеси, ги бараше причините за својата постојана неутралност, за емигрантската готовност за ком­промиси, таму каде што објективно можеби и немаше причини.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А можеби и оттогаш почнуваат европските предрасуди за Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За­тоа можеби и толку многу се зближи со татко ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Селаните цврсто го барале тоа, но Никола со синовите дал мито кај Абди-паша во Монастир, а можеби и кај Ахмед-паша во Цариград, и ја зел планината. Кај маказарчани ова предизвикало голем бес.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Навистина, можеби и денеска ќе бев во првите борбени редови, но што да сторам кога не можам да ги поднесувам неправдите…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Можеби и плаче, но ние тоа не сме го забележале.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Можеби и ќе се омажеше за мене.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Можеби и творештвото постои делумно заради тоа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Тоа траеше можеби половина час, можеби и час; времето не ми значеше ништо и јас ја гледав таа жена, чисто тело, за мене непозната душа, ја гледав со каква студена страст го прави тоа што го прави, како се подвигува, како се извишува сама од себе и помислив: „Којзнае колку била несреќна надвор, и којзнае како и колку ја понижил некој маж, штом може ова да го прави!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Добар си, како што се добри седумте црнчиња со бели заби и кадрави коси, како што се добри Карамба-Барамба и неговиот главатар со клучови на ушите, како што сум добар можеби и јас.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Во селото на седумте црнчиња со кадрави коси и бели заби нѐ пречекаа со тапани и со банани.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Од каде знаеш? - Знам, - реков. - Таа топка е направена од чизмата што ја загуби в река.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Не чувствував жед. Можеби ме напоиле додека спиев можеби и сам сум пиел од некој извор без да знам дека сум го сторил тоа.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Да - логори беа... од тие логори пред некој месец, а можеби и порано ги беа иселиле Јапонците, значи јапонските заробеници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму зад тие височини ни ги однесоа децата, зад тие магливи ридишта и можеби и до таму стигнуваше нашиот плач, ама болката остануваше во нас...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А пари, чедо, велиш немате. Ако свртите опуљ на кај нас, можеби и ќе се најдат пари.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби и не ја забележал промената, или само така се преправа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Уште од раната младост имаше решено својот живот да му го посвети нему; нејзиното секојдневие се сведуваше на средување на она што доктор Фројд го напишал, консултирање околу неговите пациенти, организирање на неговите работни патувања, помош околу справувањето со болестите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И кога ја видов внука ми неколкупати заедно со таа зрела жена, со Лу Саломе, имав чувство дека Ана во неа ја открива таа благост, таа веселост, таа способност животот да ѝ го направи поубав и повесел (иако на никој друг Лу не му изгледаше ни блага, ни весела, ниту способна животот некому да го направи поубав и повесел), и можеби и самата Ана сакаше на Лу да ѝ го направи животот поубав и повесел, но ја спречуваше тоа што живееше за животот на својот татко, а претпоставував дека по неговата смрт смисла на нејзиното постоење ќе ѝ даде грижата за неговото дело. Неговото бесмртно дело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние се викавме Бугари. Со тоа, од една страна, сакавме тоа име да ни послужи како центар околу кој ќе можеме сите да се згрупираме, без да бараме за таа цел некој друг, а можеби и сосем нов, од друга страна, ние мислевме оти вистина во соединувањето со Бугарите е нашата сила.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Подготвувањето на едно востание се продолжува 5-10 години и после сите замешани во него или умираат или пак, ако останат живи, треба да останат без ништо и да си изберат некоја друга работа што ќе треба да ја зафатат одново и за која можеби и не се сосем подготвени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Можеби некој, а можеби и мнозина меѓу нас ќе речат оти уште е рано да се суди за резултатот на воставањето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се намалував, гаснев - навистина ли ќе се обеси Сандре Самарија на греда? - и сѐ околу мене губеше вистинска големина, можеби и земјата што се плашеше од утрешниот ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Круме Арсов, најмирниот во дружината, испил половина грне чај од тревки со ракија и заспал на својата кола.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Крадец, можеби и чекмеџето му го дрпнал од појас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другите не сакале да видат што видел тој.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со голи раце се фрлив на бегот и, кога му ја свртев пушката со оган и врело железо да го ранува ѕидот, ги видов како се фрлаат на Турците Онисифор Проказник, Орлен Шумков, Никифор Ганевски, Арсо Арнаутче, можеби и другите што беа во собата, можеби и жената и Ганка, и ги видов како доаѓаат како ѓаволи на правдата Онисифор Мечкојад, Куно Бунгур, Наџак-Јанко, Богдан Преслапец, можеби и другите: ревеа, бодеа со ножови и сечеа со секири, но бегот во вртењето ми ги искрши забите со кундак и ме собори, да се грчам ошумоглавено и недоубиен меѓу нозе и под нозе и да слушам машки писоци и ревење и пцости.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кобнички гракна гавран, потоа веќе знаев дека со кусо и болно повторување чкрта бунарски чарк, квичи осакатен пес и се заценува дете, и сето тоа достасуваше до мене и пак се оддалечуваше, се гаснеше или тонеше во некоја тишина чии ластари се испреплеткуваа околу мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кој го зеде јатаганот? - Јордан Шоп, кој друг. Под гуња му е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш сфатив што сакаше пред стемнување да ми каже Арсо Арнаутче и сфатив дека не можам како Никола Влашки да се пикам по голото старче во огниште и да се покривам со пепел и со надеж дека ќе си поживеам незабележан од душманите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сјајот на недалечниот оган поигрувал на нивните лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа можеби и му се сторило - ако игуменијата се насмее, усните ќе ѝ испукаат на сите оние места кај што биле испресечени со танки женски брчки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш ѕидот што ми бегаше се отвори и јас го видов, понеже сакав да го видам него, што можеби и не бил навистина жив факел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби и Дмитар-Пејко го видел во очите на својот судија она што тој сега го гледал под веѓите на тие двајца кога прашал без зачуденост дали тие бараат лоша крв во него, дали ќе го сечат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби и почувствувал дека го покрива топлина, пијан - не се разбудил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби и ги стискале клепките иако можеле да догледаат дека низ порабен облак се покажало крајче зимурлава месечина. Бездруго со изѕемната муцка на бескуќен никаквец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник гледал зад неа, во древниот ѕид на манастирот. Врз едното око му лежело густо перче коса.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се напрегав и им бегав, секако морав прв да го видам здрав и насмеан Круме Арсов, да го допрам со прсти, да му раскажам дека сум го сонувал запален.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кој знае, по ѓаволите. Можеби и имаш право.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Можеби и неа ѝ фали малку...среќа?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Младичот ги повторуваше пред него своите одговори од збор до збор, а Змејко знаеше да се испоти, сиот да пребликне од пот, вникнувајќи по некое чудо во сето тоа, можеби и недоразбирајќи го значењето на зборовите, но сфаќајќи ја многу добро тежината на сета таа игра.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа беше можеби и причината за да се согласам да го внесам и јас мојот имот и да го смешам во заедничкиот. И тоа, мислеше сега Змејко, а и оној мој Брат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се надеваше дека можеби и ќе го сретне својот Брат, таму, а кога се врати, демобилисан, мислеше дека ниеднаш повеќе нема да го види, дека Братму очигледно веќе и не постои. ... Но Братот излезе пак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А можеби и си е така, секаде на друго место, само не во она наше проклето село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ додека сета таа развресканост не почна да се собира сѐ околу еден чуден, можеби и недостатно осмислен, но и највистински повик, што имаше тој да ѝ го довикне на морничавата сивина: - Дај луѓе. Даааааааааај лууууууууууууѓеееееееееееееееееј...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеби и го сакаше тој, сето она, што се случуваше сега надвор, но и тоа негово сакање беше мирно, со полно познавање и со полно разбирање за дивината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Траеше можеби и малку подолго отколку со виковите, но исто така кусо време.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа го имаше во неговиот глас уште повеќе кога продолжи: - А можеби и отчукав некој, а?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И дека бигадирот Језекил можеби и не лаже.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во тој миг Рада ја жегна срцето. Можеби и ќе доживееме стотка, но ќе бидеме сами, а таму некаде, не знам каде, други ќе играат со нашите внуци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Можеби и има! Од каде може јас да знам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, сепак, душевниот немир ѝ навестуваше дека видувањето можеби и нема да се оствари.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Откако ја откачи Рада можеби и двапати досега се оженил и развел - Мелеше Душка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А, ако ни се спојат планетите можеби и повеќе од тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се правите како да не го гледате злото. А можеби и навистина да не го гледате.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А можеби и никогаш не разговарал за тоа со него.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо треба да стане човек поинаков, секако поумен и затоа и посреќен од него и можеби и сета фамилија ќе ја извлечка од заглибувачката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во салата се понесе едно потиснато шушкање што требаше да значи: зачуденост, сожалување, а можеби и револтираност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Можеби и вакцина ќе ми ставаат, ти не сакаш да ми кажеш“, плачеше малата, па мајка ѝ се поткачи на тротоар, запре и се сврте.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сега, во осум часот, кај Сена спијат, а можеби и не спијат, дваца кловнови - Жан Мартин и Тони.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сепак, од она што го наслушав во разговорите, стекнав впечаток дека моите колеги ја прифатиле работата само поради извонредната плата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Имаше стотици работници на градилиштето, можеби и илјадници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секоја вечер кога уморен ќе се вратев дома, бев лут затоа што ми беше минал уште еден ден од мојот живот кој ми донесе само замор, бес и точно онолку пари колку што требаше за да работам и понатаму, ако таквата работа воопшто и може да се нарече работа: по азбучен ред да сортирам сметки, да ги дупчам и да ги прицврстувам во нова фасцикла, каде што трпеливо ќе ја поднесуваат судбината никогаш да не бидат платени; или да пишувам рекламни писма што безуспешно патуваат низ земјата и претставуваат само непотребно бреме за поштарите; понекогаш да пишувам сметки што некој можеби и ќе ги плати, дури и во готово.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
[...] Историјата на „шемите” започнува од Емануел Кант, а можеби и порано, но јас сакам да започнам со изложување на работата на еден истражувач од почетокот на веков, Сер Хенри Хед (Henry Head) еден од оние среќни луѓе чии имиња асоцираат на нивната професија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Според еконимистите тука, то ќе почни да ја подига економијата на Америка, а со то можеби и на Европските земји.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А сепак, тоа што беше напишано на неговото лице можеби и не беше неисправност, туку едноставно интелигенција.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа можеби и не е сосем така откако човек навистина ќе им падне в раце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаев дека тоа ти е само една од многуте крпеници на нашите неврзани и изнасилени разговори кои требаше да го спакуваат некако она што го правевме и кое во тој период тебе можеби и ти годеше,“ му рече Деница.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Утре е среда, се случи двапати токму во среда да доаѓаат писма. Можеби и утре ќе дојде.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јасно им е дека Марија си дошла за подолго време. Можеби и засекогаш.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Еден господ ја знае? Можеби и таа си ја имаше негде „обесено пушката“?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Без патерици или бастун не можеше да отиде до колата. Ѝ се јави на секретарката и рече дека ќе биде на пат неколку дена, можеби и цела седмица.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Можеби токму сознанието дека можеби и јас му припаѓам на сојот на невидливите се почувствував послободен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И покрај наклонетоста на професорот кон таканаречените злослутни поединости тој не можеше да го предвиди настанов што ќе се обидеме да го опишеме бидејќи тој се случуваше, според наодите на службите повикани да ги расветлуваат ваквите настани, речиси во истиот ден а можеби и момент додека Седларов го презентираше својот труд за наездата на сенките во спомнатата симпозиумска расправа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Јазикот е нашата снага“ 16 Врати му ги редот и убоста збери ја разнообразноста не отфрлај, памти затоа што: се возобнови ли јазикот ќе опстане – со време народот ќе се осмисли светот а можеби и државата!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Можеби и повеќе. Никој веќе не знае која е оваа година за да биде сигурен.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ех, да знаеше барем малку да држи ножици и да потсечува ваму-таму, тогаш косата на Зоки Поки сигурно секогаш ќе беше убаво поткастрена. Но, можеби и за среќа!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Па, можеби и ќе ти се загуби некаде намерно, за да не биде повеќе со тебе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Добро е што овие глупости не ги слушаш. Којзнае што ќе си помислеше. А можеби и ништо немаше да си помислиш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А можеби и не се осетливи како нас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Никој ништо не одговараше, а можеби и никој ништо не слушаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Не, јас многу би сакал да ги собујам чевлите, навистина, - излажав и направив движење како да почнувам да ги собувам, - но дали ќе може да добијам влечки? - така, си мислев, смрдеата можеби и нема да се почувствува.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Татко ти никогаш не моча стоечки и немој пак него за сè да го обвинуваш! - повторно просаска тетка ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дали нејзината вредност - како што смета Џон Барт - е во тоа што тој напишал „оригинални книжевни дела, чијашто имплицитна тема е тешкотијата, а можеби и непотребноста, на пишување оригинални книжевни дела“?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислам дека Пол де Ман беше оној кој, пред било кој друг критичар, најмногу се доближи до некаков одговор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Де Ман ја отфрла филозофската компонента на неговата проза како можно објаснување за неговата оригиналност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Борхес треба“, пишува тој, „да се чита со очекувања поблиски до очекувањата на луѓето што се интересираат за Волтеровата conte philisophique отколку оние кои ги интересира романот на 19-иот век.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас можеби и ќе му кажев, ама мене тогаш во очите ми навреа солзи и за да не ме види, јас речиси излетав од неговата канцеларија надвор од ходникот“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А можеби и да не можеше да се снајде. Не се знае.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Договорени се и авторот знае дека треба да внимава зашто ако не внимава не му гине колата да ја истера од патот во некој ендек а можеби и некој амбис.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
— Не знам, вели, можеби и тие биле во сонот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Манол Форевски си ја прекасува устата, а можеби и душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби и чад да ми пушти од ушите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знае дека комунизмот и господ не одат заедно, но се куражи со помислата дека можеби и Христос бил комунист, не знаејќи за тоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби и во него влегол цацко, што се вели, и НКВДЕ го има ставено под свое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби и таа не знае по кого вика во ноќта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Главните и најважни информации од таа лекција која практично си ја научил, веројатно ќе потрајат цел живот, а можеби и повеќе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И така неколку дена, а можеби и неколку недели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Па има некоја причина, но јас не ја знам, а можеби и никој не ја знае, - велам јас.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И можеби и двајцата мислат дека е тешко да се изгради вистински мост, штом нивните дедовци и татковци не изградиле.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па ќе ти даде бонбонче, а можеби и чоколадо. - А, не! - ѓаволесто вели Билјана. - Срамота е!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)