Влегувам во амбулантата: во чекалницата седи само балерината Клавдија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Шега настрана, еве за аерозагаденоста: Поради зголемена аерозагаденост во амбулантите и по 150 пациенти дневно“ рече Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Без никаков воведен збор, дури и без да го поздрави, Марија го замоли да ѝ даде цигара. Ѝ даде една, ѝ ја запали, и ѝ ја подари речиси целата кутија.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
„Што тресиш зелени“, му вели на Сотира. „Барем снегот го чистеа зиме по патон“, се сврти ококорен Сотир, „една инекција можеше да клајш во амбулантана во Лерна“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И така, го одведоа Зоки во амбулантата.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Утрото, додека нејзиниот сопруг во Барселона не можеше да пронајде никаква трага од неа, мораа да ја однесат во амбулантата, зашто ја пронајдоа онесвестена во локви од сопствената нужда.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во амбулантата ги дочека еден чичко сиот во бело.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Работеше како лекар интернист во амбулантата „Центар“.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)