Сега мислам дека зачестениот жанр на речникот - којшто ги напушти своите лингвистички рамки и се пресели во книжевност - во постмодерното време не е поттикнат од носталгија, како што се чини на прв поглед.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во книжевноста, на пример, на некој бирократ- рецензент треба да му тупнете сто марки да ви напише една тажна страничка безличен текст.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Бевме охрабрувани од повеќе страни - Kerouac и Beat писателите, дикцијата на Saul Bellow во The Adventures of Augie March, појавата на говор сличен на оној на Herbert Gold и Philip Roth - и видовме, најпосле, како на две многу различни варијанти на Англискиот јазик им беше дозволено да коегзистираат во книжевноста.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Не верувам дека проблемот се постава инаку во книжевноста отколку во другите уметности, но, ете, просто немав прилика за книжевноста да ја напишам книгата што сакав. » Книгата што ја напишав не е историја на филозофијата, туку е текст што сакав да го напишам за Фуко, за тоа како јас го доживувам и како му се восхитувам.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
За да има фантастика
во книжевноста
неопходни се четири услови:
да се премине од стварноста во некој сон
да се патува во време
да постои приказна во приказната
да се има двојник или неизвесен идентитет.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)