во (предл.) - костум (имн.)

И тој е токму таков каков што таа го опишуваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Му се насладувавме сите тројца на едно бонбонче ...мајка ти, вујче ти Пане и јас, ни кажуваше вујко ми Вангел кога пребиравме околу јадењето на богатите празнинчни софри кога ќе дојдеше вујко ми Пане од Загреб во костум на Бос.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Единствен визуелен документ што го имаме за неговиот престој таму е една фотографија на уметникот, седнат во гондола, што ја снимила Дрејер: облечен во костум и вратоврска, седи удобно, но со некој збунет израз на лицето.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пролетта 1926 година Марсел Дишан престојуваше неколку дена во Венеција со американската колекционерка Кетрин Дрејер.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, има еден миг кон крајот на Милдред Пирс кој е краток, но од кој ти запира срцето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сето ова се случува во само една секунда од метражата на целиот филм.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само за миг, додека Милдред се устремува преку собата до телефонот, сенката што ја фрла некоја надворешна светлина низ венецијанерите од двокрилната застаклена врата од нејзината канцеларија прелетува, и тоа двапати, во тенки паралелни црти врз кривините на облото и во костум хармонично обружено сензуално тело на Џоан Крафорд и врз нејзиното вџашено, величествено, свесно, згрозено, но решително мирно лице.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Милдред се појавува од својата замрачена канцеларија за да се соочи со Монте, кој, сега таа сфаќа, ја изневерил и ја банкротирал.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Девојката од пред малку донесе чаши и ги остави на масата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога им се допреа образите во поздравот, тој виде дека мазниот образ на човекот во костумот, светнат од колонска вода, го сече долга лузна, сѐ уште по малку црвена.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се претстави како другарче на едни мои пријатели, а изгледаше пристојно, да не речам многу пристојно, во костум со мантил. Стегнат, висок... и со коса.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Целата улица беше затната од автомобили, кои се паркираа поткачени на тротоарите и од лево и од десно на сокачето, а од нив излегуваа господа во костуми и капути до под колена, како од американски филм.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Оттаму, мојата врска доктор ме одведе кај професорот да ми се направи една гастроскопија по колоноскопијата, а кога по пат го молев да ми каже колку може да биде болно, тој низ насмевка ми рече дека оваа претстава што бесплатно ја изгледал долго ќе се раскажува по кабинетите и дека лично тој ги сокрил пешкирите со нормална големина и дека оној во костумот бил само колатерална штета.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама веќе и не ми е толку црвен образот зашто на ред до мене чека господин кој, исто како мене, со врски е пуштен преку ред на следење на изотопот што патува низ внатрешноста, а нему му се радуваат студентките, ама онака без трошка воздржаност и слушам како го коментираат неговиот „стајлинг“ во костум со бела кошула и вратоврска, ама со спуштени панталони.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мажите во бели кошули, во одела, вратоврски, уредно избричени и исчешлани, жените во костуми, во чевли со високи потпетици, со уредни фризури.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На почетокот, кога бев примен на работа кај него, зачестеноста на тоа кажување ми беше смешна како што ми беше, и остана до денеска, смешна појавата на Волнаровски спакувана во костум што раководи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тогаш нешто ме тера да го свртам погледот надесно и, пак него го гледам, облечен во костум, со кравата, со измазнета коса, ме поздравува, малку расеано, пред излегување, додека лево, зад стаклената врата, сѐ уште се метка сенката од оној што дотогаш се обидуваше да се облече!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Симон висок, танок, исправен на долгите нозе, а Борко понизок, во костум, со потемна коса и енергично лице.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога јас ќе станев ти веќе тргнуваше на работа среден, дотеран во костум и вратоврска, со испиено прво утринско кафе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Веќе не сум преокупиран со гладот или вошките, носам испрани и чисти алишта, повеќето сум во костумот што ми падна на лотарија во Гаково, косата измиена и со патец настрана, снагата капена во бањата кај градската болница, а не сум ни гладен, бонлук леб и мрсно, па кога се враќам од часови, сечам голема фелка леб, ја мачкам со сало и врз неа ставам леени колбаси, едно или две куси коматчиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Беше мошне тешко да се следи неговиот говор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес седеше во столот, внимателно облечен, во костум со кравата, свртен кон вратата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Седнав крај него, сосема блиску од неговата десна страна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гласот му звучеше грубо и напукнато, со придушени празнини.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Едо сепак го пушта диференцијалот на земја оставајќи ѝ ја сета тежина на Германија и тамам сака да пречекори да го подземе куферчето од раката на човекот во костум, увидува дека не може ни да мрдне од место.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тие детали беа куферот и ѕидот со полици или без полици на којшто беше или требаше да биде диференцијалот, зад човекот облечен во костум кој како да му го подаваше куферчето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го гледа дека е убаво облечен, како некој службеник или можеби дури и некој директор, во костум и во раката држи едно картонско куферче што на Едо му изгледа познато.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На портата се појави жена во костум во сива боја, панталони со тесни ногавици до над глуждовите и црни чевли обуени на босо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)