За миг затвораме очи и под клепките ја гледаме таа огромна толпа од жени и старци застанати на оваа угорнинка и со молк сподавен во липање не испраќаат... а во ушите ни одекнуваат нивните молитви и во молк го слушаме нивното сподавено плачење и липање...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И тогаш нејзиното дишење се одвои од здивот на другиот и се претвори во липање и потоа липањето се стврдна во слоговите на неговото име.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)