во (предл.) - минато (имн.)

После консултација со адвокат (Е. Јоцевска), која правно ќе ја застапува во сите понатамошни фази на спорот, во текот на месец март 2006-та, таа покренува работен спор пред Основниот суд во Битола, со цел по судски пат да ги оствари своите побарувања (поднесува колективна тужба заедно со уште двајца вработени во фирмата).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Топлата вода потполно се исклучува, а одржувањето на хигиената останува само нешто што постоело во минатото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, таа има сознанија дека директорите, на неколку наврати во минатото, ги подмитуваа трудовите инспектори.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А симптоматично е тоа што најголемиот критичар на оваа школа, Р. Дворкин (Ronald M. Dworkin), неа ја сместува во „позитивистичките“ правни школи – што е сосем погрешно, затоа што таа, во својата најдлабока суштина, е јуснатуралистичка, бидејќи алудира на непишаното [етичко/морално/вредносно/природно/вродено] право. 305 го ставаат на значењето што го има креативноста, промисленоста и луцидноста на судиите [elegantia iuris] при толкувањето и креирањето на правото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од друга страна пак, решителноста и упорноста на Лозанов- ски е одличен пример како треба да изгледа една реакција на работник, кој и после загубата на работното место, поради разни причини, сè уште има неостварени права од работен однос кај својот поранешен работодавач, во случајот неисплатен дел од плати и додатоци од плата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Неувидувањето на оваа вистина, е само несакање на противниците на овој реален став, да се соочат со фактот дека судиите непрекинато носат ‘закони’ [читај пресуди] со повратно дејство – оти спорот за кој пресудуваат е настан кој веќе се случил во минатото и којшто подоцна, ретроактивно, се разрешува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Лозановски, кој во минатото учествуваше и во неколку штрајко- ви, децидно истакнува дека и во иднина би тужел доколку пов- торно му биде прекршено некое право од работен однос. 1.  Интервјуто го водеше Александар Ковачевски, на 19.V.2011, во Битола.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најпосле, таа им соопштува на директорите дека дефинитивно ќе поднесе тужба, на што тие реагираат прилично нервозно – бидејќи не очекуваат нивни вработени да се одлучат на овој „радикален“ чекор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Редуцирањето на базичните услови оди дотаму, што им се укинува и водата за пиење и за миење, па така цел погон е приморан да полни вода од единствената оставена чешма, која се наоѓа во РЕ Енергана.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, за тоа е потребно одење во минатото! Потребен е диалог со минатото!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако не може да се врати во минатото, ќе се обидува да стори нешто во иднината, за доброто на своите народи!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Затоа е потребно да се навраќаме во минатото на нашите предци, иако од нив сме одвоени, сметам дека врската меѓу нас и нашите предци е цврста и таа постои, ние сме нивно продолжување, а тие нашите корени: предците во секашноста не следат!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
За трите земји е карактеристично што создале големи писатели кои се спротивставувале на тираниите во минатото.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сета рода му изгинала во битките водени во минатото.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Веќе не живеам ни сега, ни во минатото, ни во иднината.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Во моментот на носењето на одлуката не можеш да знаеш дали е таа правилна или не, дали си згрешил или не, затоа што во тој момент не ги знаеш последиците во иднината, ниту, пак, можеш да го вратиш времето во минатото за да ја промениш одлуката.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Добро мајка, рече Ласа Скендерова и го ислкучи телефонот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во душата исти, заблудени синови и ќерки, како половина од главата на детето кое ми се смешкаше во детството, сметајќи дека јас сум единствениот што ја има таа претстава во главата: Невидливата е претворена во црвено масло, како нашите во минатото тазе лузни по абдомените, од кои се извадени протозоите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Општеството мора повторно да го пронајде патот кон самото себе и да ѝ погледне в очи на сопствената вистина за да може во минатото да го остави она што таму и припаѓа и да гради иднина што ќе биде ослободена од заборав и лаги.”
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Се обидува да не размислува за него во минато време.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На хоризонтот нема ништо, па мислата, иако одново сакаше да ја врати во минатото, му се заробува во депресивниот пејзаж.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Пролетта е време за љубов“, ѝ поминува низ главата и неволно мислата почнува да ѝ бега во минатото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Најгоре е почетокот на злото: раѓањето на нацизмот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во едно нешто има право оној новинарски палјачо од „Ел Тиемпо”, таков е Цви: крут, тврдоглав, нефлексибилен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сиво е небото, сив е хоризонтот, сиво е на островот, сиво во градот, си помисли Карер и гласно изговари: „Насекаде проклето сивило”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
При тоа тие како автомобилите од научно-фантастичната авантура на филмот „Враќање во иднината” во тематскиот парк „Јуниверсал” ве носат во минатото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Што и да ѝ се случувало на таквата личност во животот, колку и да била повредувана, таа секогаш може да погледне во минатото и да почувствува дека може да биде сакана. 54 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Неодамна отидов во болницата и за момент за малку ќе се загубев во минатото.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Би требало секој да биде во состојба да се загледа наназад во минатото и да биде сигурен дека имал мајка што го сакала, целиот, без услови, дури и кога ќе се покакал или помочкал.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И пак долго ќе се мудрува, баш тука, на плоштадот во Сиена, колку минатото постои во сегашноста и колку иднината ќе постои во минатото?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И пак нема точно да се знае, како што не се знаело и не се знае – има ли и колкава е разликата помеѓу шуплоглавците и полноглавците?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Посебно внимание партиските и воените раководители од делот на Македонија под Бугарија посветувале на прашањето за разјаснување на македонското национално прашање и за македонското националноослободително движење во минатото.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Се нагласувало дека партизанското движење во овој дел на Бугарија претставувало продолжение на историските традиции на македонското национално ослободително движење од времето на Гоце Делчев и Јане Сандански.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Како и во минатото така и сега за мене е важно нашата армија успешно да ја изврши оваа важна работа.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Градот силно страдал во минатото.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Беше свесен дека тешко може да се замисли иднината на државата без интегралната историја на сопствениот народ, без толкувањето на сложените меѓуетнички односи во минатото, без откривањето на тајните на нивното одржување под отоманската власт што, секако, претставуваше и едно од клучните прашања за иднината на новата држава.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко беше повикан да говори за своите мотиви во определбата да биде социјалистички судија и за своето судско искуство во минатото.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Размислуваше, пребаруваше во минатото, дали некогаш бил во поголемо искушение.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во тие мачни повоени, униформирани, купонски времиња, кога луѓето живееја под диктатот на еднонасочните пароли, Татковата појава, со старата изветвена паларија, носена уште во Цариград, на која Мајка ѝ ја менуваше само свилената кордела, и со старата кожена чанта, јасно се изделуваше од пејзажот на времето вклопувајќи сѐ повеќе во минатото одошто во сегашноста.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со мислите, низ своите книги, се пренесе во минатото на Тврдината.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ќе си го испратеа во минатото, со тие стари дефтеришта.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И сега, сине, ми преостанува сал во минатото да ги поврзам, ако ми се смилуваат сиџилите, двата семејни корени...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Трагајќи по сиџилите, Татко го губеше реалното чувство за тоа колку останува во минатото, а колку се враќа во сегашноста.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Идеалните урбани глетки останале во минатото. Во претходниот век сѐ уште можеа да се видат, да речеме Венеција на сликите на Каналето. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 159
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Климент се враќаше со своите мисли во минатото и пливаше по него, како среќен рибар, кој со полн чун риби вплива по езерските далечини...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кризи сите предизвикувани, одвреме навреме, од работи што го потсетуваа на неа и враќаа во минатото не му пречеа многу, не го растројуваа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но што е сега ова што го вознемирува и ненадејно враќа назад во минатото?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Есента не задоцни. Дојде дождлива, студена.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан често знаеше така, возбуден од некоја ненадејна, необична случка, да заплива со мислите во некој друг свет кој немаше граници ни во минатото, ни во иднината, свет што не се потпираше врз ништо цврсто, врз ништо познато.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Навистина, по Големото стакло, Дишан сѐ повеќе се оддалечуваше од концептот за дело кое претставува грижливо разработено произведување на објект, со цел да им се посвети на низата несредени постапки кои во минатото биле сфатени како вистинска провокација или глупост, кои се својствени за дадаизмот; но, дури и овие постапки, по мое мислење, се здобиваат со одредена „смисла“ во рамките на алхемиските или другите (помеѓу филозофските и научните) кодекси. 198 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
По повод доделувањето на титулата, во својата воведна реч академик Гане Тодоровски истакнува: Треба да се гордееме со овие и вакви писатели, коишто се колку наши толку и на други или колку на други толку и наши зашто такви пред Стојан Христов беа и Григор Прличев (грчки и македонски автор) и Коста Рацин (српски и македонски автор) и Никола Вапцаров (бугарски и македонски автор), како и уште многумина други во минатото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но болката можеше да ѝ понуди перниче термофор со топла вода или перниче за затоплување, како во минатото, за да ја смири, но, иако ги имаше и едното и другого, таа сакаше да ги употреби, не сакаше да го открие тој стар непријател зашто не сакаше да се открие себе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кај оваа особено сензитивна сфера во трудовото право, која во минатото беше предмет на голем број измени, од кои повеќето, разбирливо, на штета на работниците, во периодот на нашата анализа дојде до само една промена, која за жал, повторно донесе намалување на правата кај оваа материја.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Беше чуден; само се смешкаше и повторуваше дека е можно да се врати човек назад, во минатото, и дека е можно уште еднаш да изживее еден ден кој веќе изминал, пред многу години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Иако очите ги остави долго запрени на моето лице, очигледно беше загледана далеку во минатото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Сакаш да знаеш што имам заклучено од тие денови во чекмеџето на моите спомени?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гумениот душек беше надвор, како и платнените креветчиња спружени среде оној карактеристичен мирис на блиското есенско согорување на билките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем и јас, во минатото, на сонот му давав предност, иако потоа, при првото будење, па и тогаш кога будењето ќе се случеше во никое доба, не се стеснував да му се навртам на првото лапало што ќе го напалав во темнината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
До скоро, ние го баравме нашиот идентитет во минатото, во сеќавањето, но сега сме ослободени од илузијата дека е можно да ѝ се вратиме на модерната.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Ќе ја признаам вината што бев суров“ во минатото, рече тој.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Книгата може да обелодени еден покроток Фаерабенд.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Никој не сака да биде клише, сигурно, но машката геј-женственост не е само стереотип: таа е штетен стереотип со долга историја.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поврзувањето на геј-мажите со женскоста е причина за особена тревожност бидејќи претставува назадување, симбол на вековна хомофобична предрасуда.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Беше веројатно дека мојот предмет ќе ги изложи студентите на негеј-дела што во минатото за некои геј- мажи функционирале како средства за прием и пренос на заедничката култура, на заеднички сензибилитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И покрај тоа што можеме да жалиме за упадливата мизогинија што е во основата на деградирачката сила на тие стереотипи, нивната моќ да нѐ понижат нималку не се смалила, нималку не е понестварна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ревносната изведба на Кејт Винслет на насловниот лик – на неискусната, обична, испогазена, честопати патетична сиротица, која е повеќе жртва отколку независна жена – нема ништо од жестината, елегантноста и авторитетноста со кои Џоан Крафорд го отелотвори аристократскиот калап на средносталешката женственост. ‌Значи, не сакам да кажам дека текстописците од ТОНИ просто се самозалажуваат кога се обидуваат да ги опишат генерациските разлики меѓу последователните верзии на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И не е тоа затоа што живеам во минатото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тие разлики не се изговор да се одбива да се признаат забележителните континуитети во разните генерации.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа оживува цела навалица древни бабароги што во минатото се користеле за да ни се наштети – за да се прават од нас ликови за подбив, предмети на погрда, суштества за сатира, жртви на омраза, морална осуда и насилство – и незгодно нѐ потсетува на оние задрти медицински сфаќања за сексуалната девијантност кои Едмунд Вајт си ги спомнува со морници и според кои истополовата желба била симптом за обратност на сексуалните улоги, а мажите хомосексуалци биле сродни инвертити во кои се отелотворила сексуалната природа на жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ниту неповратно да се смести геј-културата во минатото. ‌Премногу е лесно да им се потсмеваш на ТОНИ, признавам, а мене целта сигурно не ми е да се потсмевам – тоа ми е само пакосно, ќефлиско излетничко скршнување од патот кон главната порака.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, мојата заинтересираност за геј-историјата ме прави склон да гледам тесна, конкретна и зависна поврзаност помеѓу особените контури и содржини на традиционалната машка геј-култура и единствените општествени услови во минатото во кои се создавала – услови што и тоа како можеле да ја создадат – како што се хомофобијата, плакарот, политичкото угнетување, за кои Д. А. Милер беседеше онолку речовито. ‌Тешко дека тие услови исчезнале, се разбира, а тоа е едната причина поради која геј-културата не е само некаков остаток од минатите времиња.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таму во двојки се наведуваат примери од експлицитна, идентитетски заснована, горда и на видело постоунволска геј- култура спарени со примери од пошироката култура кои се погодни за настрано присвојување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се зборува дека старите Нивичани во минатото живееле од циронките што ги продавале и во најоддалечените села во леринско и костурско.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
” Се враќаше во минатото, бегаше кон него, или трчаше по него мислејќи дека ќе ѝ побегне, онака како што некогаш бегаше од сегашноста во некоја своја иднина, во она што копнееше да се случи, во она што посакуваше да го направи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Откако брат ми замина од дома а времето кога не беше со пациентите го минуваше со Марта Бернајс, откако Сара ја среќавав само во сеќавањата, откако Клара потона во своето отсуство, чувството на отфрленост, таа свесност дека повеќе никој не копнее по моето присуство, ме правеше ранлива.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некои од тие луѓе се обидуваат да го средат времето, да распоредат кога што било, и што било пред а што било потоа, и што било некогаш одамна, а што неодамна, и што веќе било, а што допрва можеби ќе биде, и што навистина било, а што не било.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Разговаравме така сѐ додека не почувствувавме дека очите ни се склопуваат од умор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И така ѝ зборував на Клара за Сара, ѝ кажував за пеперуткарникот, за пеперутките кои слетуваа на нејзиното тело, за поезијата која Сара ја читаше, ѝ кажував толку нешта кои некогаш се случуваа, ги кажував како да се случуваат сега, и само едно нешто премолчував, она кое беше доказ дека тоа што го раскажував е присутно само во минатото и во сеќавањето за него. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во нивниот внатрешен свет некои мигови, некои слики, некои настани, се откорнале од своите лежишта и го измешале редот во минатото; се измешале дури и минатото, сегашноста и иднината; се измешало дури и она што било и она што не било.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Господ неа ќе ја однесе во иднината, во животот, а во минатото ќе ме остави мене.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Планината се вика Кара Даг. Сенката моја е во иднината, јас сум во минатото.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
61. Авторот има предвид една јасна и достатно разработена национална програма на македонското движење во минатото, зашто тој самиот на друго место наведува некои многу важни пројави на македонската национална мисла кај претходниците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Гледаат во она зад себе,според календарот - тоа е времето што изминало, значи гледаат во минатото.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Со првата ноќ пак како во почетокот на патувањето се собирале околу огнови, не како некогаш - да раскажуваат доверливо што било во минатото, со што сакале да ги сокријат грижите за утрешнината, не, не, туку да се отворат загрижени еден пред друг за иднината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Миговите ми беа без значење. Поточно, никаков миг не наследуваше простор на друг миг.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Почитателите на поповото враќање во минатото се сомневале дека така едноставно се умира без куршум и без тресок на железна круша со мал вулкан во себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Живиот за живиот немал почит, исламскиот полумесец стоел високо над крстот како гола сабја со крвави рабови, крстот бил натопен со отров.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Помеѓу сламените покриви на куќите и притаените ридишта се протегала пржелика, дива неродница со мравулници, запрена со запрложен џанкарник без цут на гранките - таквите суви почви не држат на себе ни човек ни тревка. Негде со очај се гласела ветрушка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Времето стоеше, во неговото мртвило се движеше мојот дух. Дедото Симон се обидуваше да ме врати во минатото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бладањето и згрутчувањето на крвта во ноздрите на тројцата чумосани, потоа скоро бесвесното умирање и видливото загнездување на смртта во зјапнатите челусти - ги прогонеле од миг до миг.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зеленикави карпи краставо ги кителе ридиштата со пештери и пештерчиња: судбината на скаменетоста ја решетеле џиновски црви што можеби живееле во минатото; тоа луѓето од селото чекор по чекор и со векови навлегувале во земјата, копале и со крвави раце делкале воденички камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ПРОКЛЕТНИЦИ, КЛЕТНИЦИ, КЛЕТИ на јарбол, во црн превез свиена клопка со животна идила црн превез со проѕирни букви покривач со јадни пцовки ја остава во минатото небиднината со срце поцврсто од камен чекор по чекор ја совладувам иднината...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Хемијата меѓу чувството и молкот 'рти, а зборовите нека останат во минатото...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Имаше доволно време да ѕирне во минатото, но и да размисли за иднината.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Миризбата ја опиваше и ја носеше далеку во минатото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лишен од волја, од желби, празен и опустен, се влечкаше час во минатото час во сегашното.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во приквечерината на овој непроменлив декор од агли и суви камени ѕидишта, бликаше оној огромен свет, полн со преживувања, личности, судири меѓу нив, дива гордост, свет што преминал во минатото, но што е така јасен и жив во неговата пламната глава.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ти треба само да лежиш и да бладаш и да шеткараш во минатото, како досега што си правел и ништо друго.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Низ твоето раскажување бев твој современик тука и сега, но во исто време и некаде далеку во минатото, кога нашите родители беа помлади и од нас самите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Очите му станаа потемни, зениците со стопија и потонаа во минатото, во некој далечен ден длабок закоренет во него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Зашто, разочарувањето и болката ги одведуваат мислите во минатото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште во истото време тоа лето тој имаше можност да зборува со луѓето што доаѓаа од Босна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога за неколку дена го преполнив, влегов во него со целото свое тело и почнав да пропаѓам, пропаѓ, проп...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Минато А бе, не во иднината, туку во минатото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Беа дојденци, иноземници и натрапници што му подаруваат на зелениот континент младост, покорни жени и здрави деца, истпориски разјадувани во многуте крводелци во минатото, да сфатат полека дека се сега во едно стојбиште.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се вкочанува, сака да се намали и да се спровре низ цепотинките на сеќавањата, ќе се нурне во минатото Антуш Крстин. Се нурнува ... ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
2. Некој со поголемо срце отколку што е моево или со повеќе чувство за враќање во минатото до себеси ја сретнува Рубина Фаин во густиот и жив гоблен на градското улично и човечко мнозинство, токму онаква каква што била кога го завршувала писмото - бела и долговрата, со благо поттрепнување на горната усна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сега сум во минатото, утре ќе бидам во иднината и, тоа е тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И, според тоа, благодарејќи ѝ на оваа неодреденост во која тој самиот, Duchamp, и она што тој го работи никогаш не допуштиле да бидат затечени, никогаш скршени, можат исто така okno.mk | Margina #3 [1994] 9 да се бараат од онаа страна на сите поврзаности кои тој за момент ги беше отфрлил, за подоцна да бидат сфатени, некои оддалечени сродства во минатото, и, зошто да не, со Leonardo.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
За Татко, на пример, јаничарството како институција, им припаѓало речиси на сите империи во минатото, но во Османската Империја добива посебен белег, зборот имал стара и нова конотација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но Камилски не мислеше да ја шири оваа дебата, сакајќи и тој, како Татко, на крајот да ја завршат својата мисија, да ги опфатат и другите планирани и замислени ориентализми, се разбира, оставајќи простор, на некој посебен кој би го оправдал заедничкото внимание!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И пред да започнат со операцијата чистење на зборовите кои требаше конечно да завршат во минатото, како историзми, тие постојано се бореа со наносите што ги имаше секој збор отаде своето време поставувајќи си го постојано прашањето: каде останува тоа што веќе минало, дали минатото на некаков начин минува во сегашноста, дали е вечно присутно, дали идното е во сегашноста, дали тоа што било конечно значи никогаш повеќе, дали народите кои не го знаат своето минато се осудени одново да го живеат?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Токму во тој период во Татковиот живот се појави Климент Камилски со својата месијанска библиотека и со својата комплексна и тешко дофатлива и одгатлива личност со цел да го спасува Балканот од погрешните идеи во минатото и сегашноста во сите области на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние научно (!?) ќе ја докажеме улогата на тие зборови во минатото!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски се внесе во темата за јаничарството, заборавајќи ја мисијата која ја наложи, да се понудат релевантни аргументи за да се отстрани зборот од употребата на балканските народи, поради неговото исцрпено значење во минатото и сегашната несоодветна употреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние не можеме да им судиме за нивното значење во минатото, но ниту во сегашноста!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кај некои од нив тоа што беше останало од детството, и се развиваше во посилно битие од другото, накалеменото, успеваше да се помести во минатото и да ја објави битката на спасот. Битката на пробудениот јаничар.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И тоа и треба да остани во минатото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Во минатото (пишуваше таму), пред славната Револуција, Лондон не беше овој убав град што го знаеме денес.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Освен тоа, за да се биде делотворен, било неопходно да се биде способен за учење од минатото, што значи да се има колку-толку точна претстава за тоа што се случило во минатото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Другарот Огилви, кој никогаш не постоел во стварноста, сега постоеше во минатото и кога еднаш фактот за фалсификатот ќе се заборави, тој ќе постои исто толку автентично и врз основа на исти докази како и Шарлемањ, или Јулие Цезар.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако Партијата може да ја подаде раката во минатото и да рече за овој или за оној настан дека никогаш не се случил - тоа бездруго е пострашно отколку обичната тортура и смрт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Делумна причина за тоа беше што ниту една влада во минатото немаше начин да ги држи своите граѓани под надзор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во минатото, размислуваше тој, мажот погледнувал во телото на девојката, забележувал дека е пожелно и тоа било крај на приказната.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сигурно си читал за верските прогони во минатото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но беа обична имитација на неговиот поранешен стил и чудно безживотни и неубедливи преџвакувања на стари теми - за жителите на бедните делови од градот, за изгладнети деца, за улични борби, за капиталисти во цилиндри - изгледа дека дури и на барикадите капиталистите ги задржувале цилиндрите на главите - еден бескраен, безнадежен напор за враќање во минатото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во минатото, потребата од хиерархиски вид на општество беше доктрина на високите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во минатото, исто така, војната беше еден од главните инструменти со кои човечките општества одржуваа контакт со физичката стварност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Емпириската метода на мислење, врз која беа засновани сите научни достигања во минатото, е во спротивност со најфундаменталните принципи на Ангсоц.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во минатото, средните креваа револуции под знамето на еднаквоста, а потоа воспоставуваа нова тиранија, веднаш по соборувањето на старата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Навистина, во минатото луѓето занаеле каде да градат манастири, на најубави места, каде што мајката природа навистина била дарежлива.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во минатото се успиваше со пуштен телевизор, по цели ноќи го оставаше така, а јас те прекорував. Долги, тешки беа тие ноќи.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Не ѝ требаше да копа во минатото на неговите родители.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Градовите ќе бидат информациски центри, онака како што биле познатите италијански градови-држави во минатото, Џенова, Фиренца, Пиза и Рим.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ја бараме уметноста на погрешни места. ñДа речеме дека ти давам карта за враќање во минатото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Точно е дека во минатото многумина се обогатиле со надзор на водата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Потоа пукна брука дека за рестрикција на хомосексуалните права гласале припадниците на малцинските групи што и самите во минатото биле жртва на репресија: црнечките протестанти и хиспаноамериканските католици.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Запираше на одредени епизоди, коментираше гласно, се пренесуваше во минато­то, дополнуваше.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Овој чудесен град, вистински крстопат на империи и цивилизации, народи и вери, град кој силно страдал во минатото, извишуван врз урнатините од паднатите империи, катастрофалните земјотреси, кој ги имаше задржано обележјата на западните и на источните царства, во кој престојувале императори и султани, се вкрстиле војски во светски судири, му се виде достоен за да започне во него да си ја ткае семејната судбина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На тоа никој не се сетил во минатото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога откриваше како Игор Лозински се справува со историјата, Татко добиваше аргументи за својата мисла дека историјата не ги совладува силните личности, кои успеваат по цена на силни страдања и издржливост во минатото да ја насетат оракулата на иднината.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И покрај пријателството во минатото со рускиот емигрант.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во право сте драг пријателе, идеологијата ќе ги разделува уште повеќе луѓето, ќе бара изговори за своето ширење, во минатото по цена на нови проклетства.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Никој тоа не го сторил подобро од него, ниту во минатото, ниту во сегашноста...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Макар што му беше чуден и не толку разбирлив стилот на Горски, сепак Дримски покажуваше барем навидум особена доза на внимание додека го слушаше како зборува: - Историјата не нѐ милувала многу во минатото, но, и географијата не ни била дарежлива.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Денес, како во минатото, Русија живее со европското искуство; таа го исцрпи ова искуство до крајност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа бил првиот најважен услов што треба да се исполни ако сум посакувал мојата приказна да не ја пречекори вистината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина знам дека оваа моја помисла симнува добар дел вина од однесувањето на писателот во минатото но ослободувањето не се однесува и на литературата!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се насмејав додека си го возобновував во сеќавањето она ноќно позајмување на двете столици по кое уследи оковување во ланци на кафеанскиот инвентар.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она што се случувало во минатото го исклучува вметнувањето нови учесници во тие случувања, ми објаснуваше Пачев.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Белки нема да одречуваш дека досега не сме го делеле доброто и злото, и тоа во сите варијанти - реков без да спомнувам дека во минато повеќе пати таа била виновна за потфати за кои не би можело да се тврди дека биле којзнае колку оправдани и прифатливи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А М. Ѓурев и тие Чардаклиеви ги сврзуваа значајни денови во минатото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го забрзува чекорот, потскокуна, трча и пак оди со забрзан чекор.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И сета, во овие одминати години, Нумо им завидува.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нишката на споменот е нераскинлива и толку далеку е врзана во минатото колку што навлегува споменот во старината.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Атина на исток (во минатото) се граничеше со централизираните, авторитативни царства на Блискиот исток.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Управувачите со Иран, на пример, од Кир, персискиот цар, до скорешните Пахлави и Хомеини - беа примери за вистинската традиција на државна контрола.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Далеку, далеку, никогаш да не го престигнеш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби затоа најсигурно се чувствуваше во минатото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Гудалото нежно ми се лизга ту во минатото ту во иднината и ме потсетува дека некој нашинец најпосле треба да му ги истегне ушите на времето пред да ни се исушат сите ритки и пред да престанат да ни врзуваат стебленцата веќе онемени од носталгија.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Гудалото упорно ми се лизга ту во минатото ту во иднината.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
За Бојс, само по разбирањето на односот помеѓу слободата на поединецот и општеството е можна вистинска слобода.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не прашувајте ме каква, бидејќи за тоа во оваа прилика не би зборувал, а, впрочем, тоа непрекинато се обидувам да го направам на друго место, во речиси сите свои текстови. 4Зошто литературата за вас беше толку значајна? 4Она што мене ме интересираше (но зошто ми сугерирате да зборувам во минато време?) беше чинот на пишувањето, или, претпочитам, бидејќи во целина и не станува збор за чинот, искуството на пишувањето: да се остави трага која се одрекува, која дури можеби и е наменета на одрекување од сегашноста на okno.mk | Margina #11-12 [1994] 33 своето изворно запишу­ва­ње, од својот “автор”, да се изразиме така фалично.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како филозофи­јата или науката, и литературата не е просто една меѓу институциите; таа едновре­ме­но е и институција и анти- институција, на растојание од институцијата, на полето на аголот што институцијата го затвора со него самиот за да се оддалечи од самата себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се разбира! Наместо тоа, денес гледаме како трендот на национализмот дрско се враќа во минатото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој има кажано дека секое срце и секоја душа е различна и дека само низ нивната разноликост можно е да се трансформира и револуционализира концептот за општеството и националноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најдов сила да простам, во моето срце има место за една љубов,дојди и кажи ми една добра причина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Упорно гледав во минатото и таму го барав скриениот дел на сопственото постоење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тоа што беше некогаш живо во мене, сега навираше и доаѓаше само во мислите како нешто далечно што никогаш нема да го имам блиску до себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нема да останам во минатото, љубовта не е дух, судбината не е предодредена, судбината ја градиме ние, не се откажувам, не е завршено, бескрајот е последна станица а во следниот перон сум јас, тргнав за да бидеме заедно, зошто никогаш не се изгубивме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Во македонската национална историја Крушево е запишано како град - симбол на слободарскиот дух и слободно живеење на сите негови граѓани во минатото и денес - независно од верата и националната припадност.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Апокалиптична визија со циклично време, атоми скривници во иднина и лудници во минато.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сметал дека "странските сили ја охрабруваа бугарската династија" и секогаш "доаѓале да ја спасат".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Шаренкоф нагласил дека во минатото македонското прашање било користено од "династиите и големите" сили.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Знаеме дека постојат многу различни елементи во уметноста што се важни, дека би било тешко да се напише книга.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Хашишот постои само во сегашноста; приказната само во минатото. Во просторот без време приказните стануваат неразбирливи; во просторот со време хашишот е само анегдота, друштвен или еротски чин. okno.mk | Margina #10 [1995] 101
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во Кина денес постои голема бурна расправија и дебата “Што сме ние?, дали сме комунисти, дали сме сѐ уште во минатото, дали сме дел од светот?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Очите му беа сини, длабоки и продорни, а погледот му стасуваше илјадници, милиони години во минатото и исто толку во иднината.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Негова непосредна задача беше да тепа време сѐ додека не поверува дека би можел да се прибере во хотелот, малку да почита лижејќи и овој неуспешен ден да го одвали во минатото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се зачудив од содржината на книгите која делуваше интересно, а за мене во минатото правото беше шаблон за нешто многу тешко и многу научно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Мислеа дека тоа не е за мене, дека физички и психички нема да го поднесам тоа имајќи го со мене искуството од претходните потешки физички работи кои што ги работев во минатото и од кои секако имав по некои здравствени последици.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Јас, знаев какви глупости правел во минатото со манекенките, се задолжувал за да им плаќа престој во хотели, јадење и други глупости.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Значи, помина сè, тоа остана во минатото.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Прогласувајќи го целото население за морално одговорно за динамитната акција, тие масовно го праќале во краевите од каде што тоа во минатото било преселено во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тоа биле народни пари и еден Мече, кој се одликувал со високи морално-револуционерни квалитети, не можел така лесно да ги даде, па дури и на еден Сарафов, кој толку во минатото ги имал задолжено.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со многу мака се воздржувам и се нервирам што мајка ми не покажува нервоза, а јасно е дека разговорот нема да продолжи, оти очигледно таа пред неа не сака да зборува за враќањето од иднината во минатото.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И јас губам волја.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)