А тогаш намуртеното лице ненадејно се рашири во нешто што можеше да биде почеток на насмевка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Чосер, Шекспир, Милтон, Бајрон - сите тие ќе постојат само во новоговорната верзија, не само изменети во нешто поинаку, туку изменети, всушност, во нешто спротивно од она што биле.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во очите имаше некаков оџагарен вкочанет израз, како да не можеше да не зјапа во нешто на средна оддалеченост од себе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мојот цврст желудник сѐ уште може да ја свари, ја апстрахирам и ја претворам во нешто креативно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Но, еве ја Таа, изнуркува од белината на својот посед, и бледа, како природата што ја опкружува, преминува во нешто помоќно и позагадочно од своето обично траење...“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Беше со подзамижани очиња коишто како да се сомневаат во нешто.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Еднаш, божем посегајќи по Орбит мастики, украдов кондом од трафиката, го навлеков на показалецот, и потоа прстот го бутав во презреано јапонско јаболко, замислувајќи какво е чувството да влезеш во нешто толку мирисно, слузаво и меко како што велат дека е во жена.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Луѓето веруваат во нешта што не постоеле и кои немаат врска со реалноста.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мораше во нешто да верува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Можеби беше тоа тајната на мојот живот што се постилаше пред мене, очекувајќи ме да навлегувам во неа и да ја откривам секој ден, секој час, секој миг?!?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Се престорија во голем, шарен и возбудлив калеидоскоп што почна да се врти заедно со мене вовлекувајќи ме сѐ подлабоко и подлабоко во нешто огромно и таинствено, прекрасно и застрашувачко истовремено.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ќе го затнам шпиончето и ќе гледам некаде во нешто, којзнае во што...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше облечена во нешто што личеше и на домашен фустан и на ноќница.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Камерата беше запакувана во нешто што личеше на телефонски уред од тоа време.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Престанав да верувам во нештата што не можам да ги дофатам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„И сите сонувале?“ „Сите. Истиот сон, без разлика“. „Веруваш ли ти во тоа?“ „Да, никогаш не сум бил толку сигурен во нешто.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)