Прстите рамномерно ѝ се движеа, плетеше така без да гледа во плеталото.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тој ми пријде и ми рече дека сум најубава...“ мама се загледа некаде неопределено.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Татко беше внесен над една книга и не рече во мигот ништо, а пак Мајка, внесена во плеталото, побудна од својот сопруг благо рече: - Сине, Бог е во нас! Мајка потем замолкна.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)