во (предл.) - подножје (имн.)

Во подножјето на планините и ридовите што ја окружуваат долината, наредени се населбите од кои навечер трепка по некоја светилка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во една од мајските вчери, во една од оние кои се без дожд а со убаво ѕвездено небо, во оние вечерни часови кога се испразнуваат и тесните улички од под „Монмартр“, кои преку ден се полни со купувачи што одат во најевтиниот трговски дуќан на „Драјфус“, во една ваква тивка вечер се најдов во подножјето на „Монмартр“, пред оие триста скалила што ги врзуваат со прочуената црква „Сакр Кер“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Запејте! И запејаа: високо црвено ѕвоно што ги ниша Алпите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Пејте, извикува Аларах и распознава во подножјето тројца старци како се искачуваат кон него.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се најдоа во подножјето на Чукарот. До врвот немаше повеќе од стотина метри.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Гратче како и многу други, заседнато во подножјето на планината, така како што слегувале луѓето од селата и се запреле онаму каде што почнувало полето - токму како сточари што се спрепнале да станат орачи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во подножјето на сончевиот диск, уреусот, боженската поткрепа на властодржјето, го потсетувал на решителниот загриз Нефер-Хеперу-Ра-Уен-Ра-Ехнатон, блескавост Атонова, родител на шест мили ќерки, Големиот Превратник, чија песочна коњска глава (главата на Пастернак) се лизга низ влажните смртни дланки, толку впечатливо фотографирана, заедно со снимката на крилестиот cafuceus на ѓаволестото момче, откаде што повторно тие, двополните со внатрешното око, ги пречекуваат безимените души на гледачите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Планинскиот пат нѐ однесе во Елбасан. Западно од градот, во подножјето на планината, зреат маслинките.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тагата по селото во подножјето на северната скопска црногорица ги гонела со труд да го совладуваат бавното движење на времето, во таа доба на годината ненадејно смекнато од јужно ветре и од сладострасност на цутната разбуденост на овошките.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Биле ветроепци: кога не им се работело, местеле по ридиштата примки за еребици, барале рекички од кои со приготвени кошови ќе извадат риба или во шумата покривале со лисја стапици за дивина, па фатиле болвлива лисица и срнец со бел задник. Лапале и полжави и желки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нов кум не ставам и постела не менувам, ко невестата комшивска, што пред време ја стопила честа во подножјето на Европското семејство...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И ние решивме да се враќаме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Германците се сместиле во подножјето каде што врвевме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Девојката ги прескокна лесно лавовите во подножјето на споменикот и се придружи во трката. Винстон го стори истото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш ја забележа девојката како стои во подножјето на споменикот и чита, или се преправа дека чита еден постер излепен спирално нагоре врз столбот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дојде јули, веќе зрело лето. Тревите на ридот зад куќата и во подножјето на планината отспротива, беа веќе суви.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Охридското Езеро, извишено на седумстотини метри надморска височина, во подножјето на планината Галичица, се шири во едно од најидиличните опкружувања на Балканскиот Полуостров.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во Дебарца, во подножјето на планината Караорман, има едно малечко и убаво селце.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Искачи се на врв- себе и повлечи се во подножјето има плодни почви јаболка кои мирисаат на магдонос и нане поради долгиот престој во ист сад зборови кои се припикнуваат во пазувите -мажјаци скокотливи, полнозначни, семеносни- глетки кои трчаат по тебе како верни загари времиња кои те опоменуваат обѕрни се, објави се но не застанувај што погоре, толку подоле она што во себе го имаш единствено го имаш.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Дедо Мраз со санка и шишенце КОКА*КОЛА еквилибрираше по падините на покривот и се цедеше во длабочините на олуците и по рабовите на оџаците плашејќи се да не се стопи како дебела илузија додека во подножјето на елката од пластика и трепкалки ги паркираше шарените пакетчиња од фабриката за евтини чоколада вафли и бомбони небаре е нејзин трговски патник а не црвен исполнувач на желби ***
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Од куќарашките наковани во подножјето на штрбавиот рид, никој не излезе, ниту се јави. Ајде не пукни си!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Гледа, чиста е падината во подножјето.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но поради непристапноста на теренот не бевме во состојба да стигнеме во подножјето на браната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во подножјето на Беласица ја извиваше веќе својата вита снага каналот, грмеа експлозиите на последните мини.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Во подножјето од планината војваат мофашите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Околу пладне патот се засечува во подножјето на планината.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)