во (предл.) - разговор (имн.)

Натаму се раскажува како Константин во Херсо­нес пронашол човек кој го зборувал роскиот јазик, стапил во разговор со него и прилагодувајќи се кон неговиот јазик започнал кон својот говор да при­менува разни букви, така што набргу читал и пишувал на роски, на што „мно­гумина се чудеа“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Согласно со извадокот од житието, во текот на Ха­зар­ската мисија Константин го посетил Херсонес (на Црно море) и пронашол таму Евангелие, напишано со, како што вели житието, роски букви.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, за жал, до ден-денес овие нивни побарувања (платите и придонесите) се неисплатени. Тие досега не побараа присилна наплата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во разговорот со Н.Н., тој вели дека оваа обврска „Водостопанството“ треба да ја изврши доброволно и дека ќе остават уште некое време за да се исплатат парите, пред да ангажираат извршител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој не сакаше да длаби во разговорот. Очекуваше инструкции.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Често гласно ги коментираше значајните вести, небаре влегуваше во разговор со отсутните говорници.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми беше трпелив во разговорите со козарот, не сакаше да повреди ниту атом од неговата голема душа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние никогаш не можевме наполно да разбереме што всушност зборуваат татко ми и Чанга, но знаевме дека во разговорот секогаш се присутни козите, нашата иднина со нив.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- се замеша мајка му во разговорот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Една група мажи отаде купот земја беа вдадени во разговор за цената на печурките вргањ, суви по толку килото, сурови по олку, некој вели се исплаќа, некој не се исплаќа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој ме погледнува и не се впушта понатаму во разговор, не му е јасна таа моја „друга“ работа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас не го познавав. Подоцна во разговорот видов дека е наивен, но не ми падна на ум за тоа да го обвинувам, дури напротив, ми беше мило, бидејќи знаев дека всушност се работи за чувства кои во моментот го беа опфатиле.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не дека лаже, не, туку тој не ги знаел словенските јазици, така што не можел во разговорите со луѓето да забележи важни поединости“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се обидував да проговорам со овега или со онега преку ограда, но никој не се задржуваше во разговор. Им пречев.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Неволно, ги протегна екстремитетите надвор од креветот, ги зеде очилата со диоптер - 3.5, без кои никогаш во разговор не би можел да ја употреби придавката „очигледно”, ги стави на себе панталоните кои ги носеше веќе четврти ден од неделата и не помисли дека треба да се облече поинаку заради некоја ненадејна средба која би можела да му излезе во пресрет на денот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Неусетно разговорот се префрли за исхраната, и Францизунката одвреме-навреме, се уфрлаше во разговорот само со една фраза, која постојано ја повторуваше, со видлива загриженост: - На мојот мил Жак денес не му купив месо, кутрото мое мало!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ете, токму тој збор падна во разговорот што го водев со пријателот Ернст на едно патување.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Така беше и во Радио Книн и во разговорот со потпретседателот на книнската општина Мацура.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Откога ја угасија светлоста и си легнаа, Пискулиев и Миле поминаа уште некое време во разговор.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Јас не сум малечок, бабо. По три дена ќе тргнам во петто одделение. Моите другари откако ги знам сами се снаоѓаат дома“, - се вмешав во разговорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Со сила што чувствуваше дека е непобедлива, со гордост на слободен и независен од никого, со право кое никој овде не можеше да му го оспори, тој се замеша во разговорот. Не се замеша, но просто заповеднички извика: — Доста од обете страни!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никој не се решаваше прв да влезе во разговор со овој горски цар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо беше за правење — се направи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе се замеша во разговорот. — Ами не даваат ли Челебиите нешчо на тие што умираат кај нив?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Види, види, завалиите!“ си помисли Толе. „Научени да м’чат и да и ведат главите пред агите, та и пред мене и наведоа и збор не пушчаат од уста".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Досадни се и овие травеститиве преоблечени во авторитет...  Па, добро, Сашо, не е толку страшно, прашај го господин Страшо! (во тој момент во просторијата на Сашо, влегува еден негов пријател сликар, Чкртко-Шкртко Вртко Ртко ко „О“ што изгледа, а чие вистинско име Сашо ми забранува да го спомнам) Имаш стан, огромно дрво во дворот, другар што добро ги продава своите слики... (во разговорот се вклучува Чкртко-Шкртко) Чкртко-Шкртко: Ма, макетонецот е генијален уметник, само не го бидува за организација, за бизнис, за политика...  Не заебаај, Твртко-Вртко, ти мал маусдонецу ко мравка вреден!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Уште повеќе, ако би се посматрале како воена сила, партизаните биле побројни, подобро организирани, дисциплинирани и подобро водени отколку четниците“.39 Аналогно на ваквата констатација и на информациите од другите воени мисии при Главните штабови на единиците на НОВ и ПОЈ,40 Маклин во разговорот со Черчил пред одржувањето на Техеранската конференција41 ќе истакне дека според неговите согледувања повоеното уредување на Југославија нема да зависи од Велика Британија42 и без разлика дали партизаните добивале британска помош или не по војната ќе претставуваат одлучувачки фактор и како комунисти по доаѓањето на власт, во Југославија ќе воспостават тоталитарен облик на владеење сличен на советскиот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
93 Следните десет дена шефовите на британските воени мисии ги поминале во разговор со Светозар Вукмановиќ - Темпо, Бојан Б`лгаранов и Венко Марковски.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Какви се сознанијата од внатрешни за неговото однесување во нашата земја? - повторно се вмеша во разговорот секретарот Зафиров.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тогаш, толкувањето на сиџилите, ги одведе двајцата балкански пријатели во размислувања и во разговор за потрагата по генезата, по смислата и по последиците на религиозните и на другите конверзии на Балканот и во Европа, во историјата на човештвото.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сокол Мечевски, во разговорот со Татко, на чардакот, и само таму, се ослободуваше од позитивистичките и од идеолошките стеги во тртирањето на конверзиите, врз основа на сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Самир Мустафа сети дека, не сакајќи, забразди во разговорот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Наеднаш фрижидерите им станаа главна и скоро единствена тема во разговорите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Избираше време кога можеше подолго да остане во разговор со дуќанџиите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Завладеа некаква општа фижидероманија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ќе прелетаат тие некаде над селото, по небото кое зачадените оџаци го потпираат со високи столбови синкав чад, ќе го чуе и старо и младо, па ќе почнат оние познати разговори за некогашните зими, за случките во тие зими, а децата разгртаа двојни уши и слушаа, слушаа, сонувајќи го снегот што беше во разговорите на возрасните, во крикот на жеравите и во мирисот на студениот воздух.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Суфлерка. Таа го изгледува како првпат да го гледа, одмерувајќи дали вреди воопшто со него да влезе во разговор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа требаше да биде надоместок за заоѓањето на сонцето што не го забележаа на прошетката, кое од високите дрвја покрај брегот, а кое од тоа што беа внесени во разговорот што го водеа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Милан се обиде да ја прекине несаканата тишина обидувајќи се да ги наведе своите синови да се вклучат во разговорот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се разбира, пак поголемиот дел од времето го поминавме во разговор за црните луте.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тој обичај да се вметнува хорот во разговорот на Возљубената и Возљубениот трае низ целата Песна над песните, и за мене е несфатлив, оти некаде она што го говори Хорот поминува и во дрскост, во мешање во интимата, во заповед што да се избере а што да се отфрли.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дека беше во прашање зависта сфатив кога реши да го искористи случајов и да ме замеша во разговорот и мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
При последната посета на Даскалов во разговорот беа присутни сите овие глупости.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И во разговорот што го водев со Таша, (сиот протече низ прашања на кои таа божем бараше одговори), некако наеднаш, веројатно откако сфати дека разговорот се најде отскитан на седмиот колосек, таа отворено праша: дали откривањето на непознати детали немало да поттикнат кај синот нови, уште понепријатни прашања?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само јас се однесувам некоректно. Не се вклучував во разговорите, па ни во оние, добронамерните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам колку ги дослушнувам зборовите на сочувство?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесува до мене, после оној наш разговор за коленцата и за животот на трските (мајка ми повеќепати ми имаше раскажувано за тој свет на барите и на мочуриштата покрај реките и за птиците во нив) ми се случи да ги сонам трските, долу во полето, покрај реката, и тоа заедно со дивите гуски што слетале во шеварот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Причината за да се постапи вака изгледа се должела на нормите на оној ваш чуден морал од воените години“ спомна во разговорот Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никакви загатнувања. Никакви обвинувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали и откриле во разговорот со неа понекоја од своите тајни?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во расветлувањето на тајната, што не беше спремна да ми ја открие, не ми помогна многу ни прашањето што уследи, бидејќи и тоа беше исполнето со двоумење: „За да можеш да се наречеш нечиј син зар не е поважно да бидеш сигурен дека таткото ти е спремен да те прифати?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Го гледам син ти како расте и се си велам на кого ли личи детето“, се засмеа злочесто Огнена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај во разговорите со неа не се навестуваше ниту една личност, ниту пак беше спремна да укаже на некој момент од минатото што ќе можев да го поврзам со нејзиното мајчинство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И повторно, не избегна да додаде дека нешто такво му имал загатнато Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова уште повеќе доаѓа до израз, ако терапевтот ги вклучува клиентите во разговор за причините што некои од идеите кои се јавуваат за време на интервјуто ги интересираат повеќе од некои други идеи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Потврдено е дека искуствата на клиентите за терапијата имаат суштинско значење за нејзино водење, и дека тоа е единствениот начин на кој терапевтот може да знае кој вид на тераписка интеракција може да помогне а кој не.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Борини, која го сретнала Фаерабенд додека студирала медицина на Беркли една деценија порано и која се омажила со него шест години подоцна, се вклучува во разговорот спорадично - на пример, откако го запрашав него зошто смета дека некои научници му се толку многу налутени. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 97
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со една попустлива насмевка, оваа претстава ја гледа Фаерабендовата жена, Грација Борини, четириесетгодишна Италијанка, физичар(ка) чиј манир е толку смирен колку што е Фаерабендовиот жесток.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Згрбавен и во разговор со невидливи светци, сам и заборавен, по мене одеше лимарот Петар.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Пенчо беше најслободен во разговорот со Баждара.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Еразмо немаше каде, беше губитник во разговорот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Јас воопшто не сум изморен – рече Еразмо прифаќајќи ја понудата, а беше толку многу задлабочен во разговорот, што не го чувствуваше физичкиот замор од долгото пешачење.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Пред да појдеме на пат со времето и по трагите на спомените, разговарав со многу поранешни партизани – борци на ДАГ и не еднаш во разговорите се навраќав и на тоа што се случи во Бурељ.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Подоцна, во разговор воден со Македонец во Елбасан, ми беше речено: - Мене воопшто не ме чуди што така се однесуваа тие луѓе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Намуртени се враќаме. Ако времето е убаво и нема дожд и не е зима, седнуваме на клупите пред зградите и во разговор си ја враќаме младоста што ни одмина во граѓанската и по тие земји далечни.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А во сарајот дедо и бегот седнати покрај мангалот во разговор дочекаа зора.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога се вслушав во разговорот меѓу татко ми и Вера, чув како тој ѝ раскажуваше за конференцијата на која бил вечерва, за тоа што таму зборувале.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Јас во разговорите ја напоменував дека не е добро тоа што го прави, но не можев да влијаам на неа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Пак се вслушав во разговорот на Ели со другарките.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Мајка ми го чувствуваше тоа, и сега нејзиниот поглед понекогаш ја губеше сигурноста, оној отров кој беше влегол во нишката помеѓу неа и мене веќе не го делевме подеднакво, туку одеше само кон неа, и беше пресилен само за неа, ја задушуваше во нејзината немоќ, ја задушуваше оној зрак среќа кој сѐ почесто ми го огреваше лицето, онаа нијанса на радост што ми го боеше гласот, секогаш кога заедно со брат ми ќе се вратевме дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не знам. Секоја судбина е приказна за себе,“ рече Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тогаш и жртвата што ја прават некои мајки за своите деца не е жртва, затоа што она што го прават, го прават за себе, за нешто што го доживуваат како дел од себе?,“ се вмешав во разговорот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но часовите минати покрај брат ми во читалната, додека тој гледаше во своите, а јас во моите книги, часовите минати во разговор, ме правеа некако силна, и нејзините зборови сѐ повеќе се одбиваа од мене, тие не влегуваа во мене, не ме колвнуваа во градите, студенилото на нејзиниот поглед не пробиваше во моите зеници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
77. Тоа е г. Ристиќ. Сета своја дипломатија си ја искажа г.Цоков во разговорот негов со кореспондентот на Ројтер.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Никој во разговорот не одеше подалеку од опсесивната тема- литературата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој во разговорот со шармантната новинарка рече дека писател може да биде само тој што не може да живее без пишување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во разговорите, Буле се истакнувал со своите закачки, местенки, а Андриќ со мудрите расудувања и уште помудрите реагирања на местенките на Буле.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Честопати, мајка ми во разговорот со некои од своите врснички ќе кажеше: „Мирничко се погоди детето.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
ИЛИЈА: И понатаму во разговорот ѝ рече: „Ќе се повртам“...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Јас, од своја страна, откако го испитав ова средство во практиката, можам да засведочам дека сосема неодамна, деновиве, благодарение на истото, ги разоткрив неисправностите во службата на началникот на полицијата и заради тоа, го отстранив од должноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потоа, не е одвишно да се рече дека во пленувањето на женскиот пол, градоначалникот треба да ја бара осаменоста и воопшто да не ги пренесува своите дејности во гласност или во разговор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И пак Претседателот, кој не можеше да го најде оној прост, едноставен потпирач во разговорите со него, оној човечки јазик за неколкуте недоградени павилјони на нивното здружно летувалиште, она дека градежната бригада ги доберуваше последните чкорки дрво, поминато под бичкија, оној толку разбирлив говор за работата, џбонаше нешто наоколу со мислите, рече нешто дури и за пролетаријатот, за авангардата и за местото на работното селанство во сето тоа, сѐ додека не се заплетка во своите високи реченици од весниците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мошне мудро се вмеша во разговорот за да им го одвлече вниманието на Саво и Снеже им го одвлече од темата за Бечеј, Нови Сад и Качарево.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пиејќи го кафето, конечно, и Саво се вклучи во разговорот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тогаш во разговорот, со цел да добие подетални информации, се вклучи и Саво.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- се уфрли во разговорот Раде.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чувствувајќи го вистинскиот момент, Светлана се вклучи во разговорот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во истиот миг се уфрли во разговорот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На крајот, сепак, Рада се вклучи во разговорот со свој краток предлог.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо како воопшто да не го регистрираше говорот на Ружа, така што едноставно не се ни вклучи во разговорот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Така во разговори, еден ден Глигор му ја повери својата замисла. Тоа е и за двајцата спасоносно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Лалата с¯ во неа се пулел и сакал и таа да ја замеша во разговорот, та да ја види што знаи да кажит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога чул царот пресудбата од царицата, недраго му паднало оти таа да знает да пресудит поарно од него и на часот беше је рекол вака на царицата: - Слушај вамо, царице, ти да си земиш што ти је најмило и да си одиш кај татка ти, оти јас те нејќам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ти, чоече, ќе му го даиш ждребето - му рекла царицата - што си го нашол под колата, чунки кола ждребе бе раѓа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Смешката на Александар малку ја намали напнатоста во разговорот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Од другата страна на оградата, подигната околу големото градилиште, дење-ноќе стоеше толпа која нѐ набљудуваше како работиме; сигурно изгледавме како мравки обесени на пајакова мрежа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сепак, од она што го наслушав во разговорите, стекнав впечаток дека моите колеги ја прифатиле работата само поради извонредната плата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
“ За да бидеме еднакви, се пожалив на очите и му се поплакав дека мора да ги носам очилата, под кои внимателно и темелно ја разгледав собата, привидно изгледајќи занесен единствено во разговорот со домаќинот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
3.20 Пријателката си замина дома. Се шетам по Oxford Street, сѐ уште обземен од спидот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Некој Шпанец со лоши мустаќи се обидува да ме вовлече во разговор. Супер! Некој за муабет.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Употребата на истиот јазик и при опишување и објаснување на проблемот (на себеси и на колегите) како и во разговорот со пациентот за време на сеансата, може да биде корисно.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Исто така, од помош може да биде ако терапевтот запомни дека, иако тој или таа се експерти за употребата на јазикот во разговорите, тој или таа сепак не можат да ги дадат одговорите на животните дилеми на пациентот (Andersen, 1991).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но кога Медицинскиот гласник ја прекина рубриката за лековитите билки во османските записи, Климент Камилски во разговорите со Татко постојано ја подгреваше идејата да го продолжат проектот за старите турцизми, чија употреба во јазиците на новите држави- нации се сметаше за непотребна, опасна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко во разговорите со Камилски најчесто ја застапуваше тезата дека јазикот конечно е во нас и дека ние сме самите јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се поздравија, Тодор замина, а Петар и Костадин ги облекуваа палтата и шеширите сѐ уште длабоко внесени во разговорите, излегоа од бистрото и заминаа секој во свој правец ....
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И повторно настана пауза во разговорот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Малку по малку, должностите почна да ги извршува нередовно; а посебно кога во разговор со управникот или со главната сестра требаше да каже нешто за каков било предмет, кога ќе осетеше дека на дотичниот предмет и самиот треба да му подари некаква изјава, буквално ќе се скршеше.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Умира на 13. 1. 1956 во Њујорк. Layonel Feininger, 1956 (во разговор) Што правам кога сликам некоја слика?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тие успешно бродеа во океанот на југословенските разлики, сѐ додека не беше нарушена нивната релативна хармонија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Почувствував дека беше дојден моментот да се вмешам во разговорот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш Раиф Диздаревиќ не ме познаваше лично. Брзо мина на главното во разговорот: Вие заминувате во деликатен регион уште во поделикатно време.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидов да фрлам искра во разговорот: Нашиот самоуправен систем беше идеал на водечките француски социјалисти!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А тој со двете раце, како божицата Шива, држеше повеќе телефонски слушалки, како да имаше повеќе раце.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир очекуваше на првиот свиок да се вратиме во Картагина. Бешир најчесто молчеше како сфинга.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше во разговор едновремено со палестинските амбасадори во Париз, Лондон, Дамаск, Москва, Каиро... Известуваше за разговорите, даваше инструкции.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше речиси дресиран од десетина претходни искусни југословенски дипломати и никогаш не преземаше иницијатива во разговорот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Веројатно од последниот телефонски разговор со Вашингтон или од некој друг притисок.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Па затоа се задржа уште неколку минути во разговор со старецот, чие име, како што откри, не беше Викс - што можеше да се заклучи од натписот над продавницата - туку Черингтон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ема својата блискост со него не ја скриваше, но во постапките на заедничките средби во Центарот, а и во разговорите меѓу нас двајцата и со другите во Одделението за анализа, на таквиот однос му придаваше вкус на рутина во работата со сите особености што ги содржеше нашата професија, пред сè – почитување на хиерархијата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Азра неколку мига стоеше збунета во ходникот, потоа со мобилката му титна на Нигериецот Џон кој веднаш ѝ заѕвони и во разговорот ѝ вети дека брзо ќе дојде со колата за да ја префрли до Нигериското село.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Андон во разговорот беше повеќе службен, особено кон Азра која во соработката со него имаше строго утврдени обврски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дотогаш, во разговорите со мене Круме одбегнуваше да го споменува името на Ниротакис.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Збор на збор за тој тогашен ден, јас спонтано му кажав за она што ми го јави Лена во разговорот на телефон. Ете, тоа беше.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Колеги историчари и архивисти кажуваа во разговорите меѓу себе дека така се чистени скоро сите архиви од непожелни документи.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тогаш и Елена се замеша во разговорот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- На сето тоа, Хелвиг ни збор не ми одговори - се уфрли во разговорот Лиле.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Понекогаш и Мил оди кај него в град, па таму времето го проведуваат во разговор.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со него целото време го проведува во разговор и не можат да се изнаприкажат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А велат, убави земји биле тие; здрав инсан, ќе има што да делат нашите синови што ќе останат живи. – Ех, кој сака да бегува, ќе ги крвави гаќите како ние едно време – им се замеша во разговорот и Фета-бег чиј син пред некој месец се врати од војната сакат во левата рака и десното око.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мораме да ја прифатиме новата улога на паметните луѓе, да се обидеме да помогнеме во разговорите, не обидувајќи се да доминираме или да ги заплашуваме луѓето, да создаваме сомнеж во нивните умови или да предизвикуваме револуции.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЗАФИР: (Му помага на Костадина).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: {Се вмешува во разговорот).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Доста Макрева и Бојана одамна беа мажени, та беа веќе и послободни, затоа и се замешаа на Митра во разговорот: — Ами как да не, престарена!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нешка ги слушаше мајките, но не зеде учество во разговорот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Се арно, се убаво! — му велеше попот на Лесната и другите што учествуваа во разговорот, — ами ако запне нози тој мојот пезевенк да рече оти: „а нејќу"?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Потврди Колобан, којшто ги затече во разговорот овие тројца селски главабашии.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Цветан Горски, потсетувајќи се на една Таткова мисла, во мигот, која често се повторуваше во разговорите со Игор Лозински, проучувајќи ги балканските империи низ нивните падови, рече: - Ниту во една Империја под која беше Езерото, макар што постоеле разни планови да му се промени изгледот, не се крена рака на неговите води.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На медитеранските брегови, како и на утоките на реките, јагулата, во споредбите и во разговорите, е поприсутна речиси од сите други риби.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Чудо дете е нашиот Трајче - се замеша во разговорот Евто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Така во разговор стасаа пред Струга...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Зошто? На некој необичен начин таа посета Б.С. отворено ја доведуваше во врска со крвта на плочникот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Притоа дури инсистирав и на потребата од искрен пристап?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во разговорите во кои имам случајно учествувано последиците од некои ваши постапки се третираат како недоразбирања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како што не сум сигурен и зошто требаше да ја подучувам Загорка да биде отворена во разговорите со доктор Пачев!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Јас сепак мислам оти не е редно така да се постапува - се замеша повторно во разговорот новинарот Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Б.С. тврдеше дека во разговорите со него Самоников се однесувал чудно после онаа наша посета кај Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Жалам но ќе морам да им го објаснам сето ова на другарите ако ме викнат на разговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеби не требаше но сепак се замешав во разговорот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност сфатив дека изнесувам размисли кои никогаш не присуствувале во разговорите што ги имавме водено јас и Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се спомнуваат и суети, завист на поединци.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Онаа во бело, Стариот, нашиот почитуван вујко, ти ја спомнал можеби во разговорот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Како почеток во разговорот му ја спомнав на Никола Леко мојата размисла за неприкосновеноста на вистината што патува низ времето; за нејзината неранливост; за вечноста со која е означена.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Всушност точно е дека неговите Јапонки што пред малку ги спомна беа причината да се појави девојката в бело во моето сеќавање а и во разговорот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не го дознав поводот ниту причината, но вујко ми еднаш, во разговор со неговата трета жена, одмавнувајќи со раката, се обиде да ѝ објасни некоја необмислена постапка на брат ми: „Остави го тоа момче што толку лесно заскитува негде над своите вистински можности!“
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Убаво е да ти е принесено увото до земјата; само на тој начин можеш да учествуваш во разговорот на зрелите плодови.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Подоцна, токму оваа случка беше убав повод за шеги што одвреме навреме ќе заскитаа во разговорите на татко ми и на Лев Петрович.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Секогаш се чудев на реченицата што ја бев прочитал уште во младоста и којашто ја земав за мото на мојата прва книга; искажана е во разговорот на Нилс Бор со еден млад студент по физика што дошол да побара совет за некоја научна работа; реченицата е следна: „Господине, Вашата теза, всушност, е мошне интересна, но не е доволно будалеста за да има и најмала шанса да биде вистинита”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Привлечноста на книгата е, се добива впечаток, во тоа што во разговорот меѓу двајцата синеасти има малку „директна” теорија, но затоа пак книгата изобилува со посебни ставови и согледувања кои, на прв поглед, се од „техничка природа” (како е снимена некоја сцена, зошто некоја секвенца е вака а не поинаку кадрирана итн.), но всушност често се разговара и темелно се про­ми­слува основната содржина на Хичкоковите дела (делови од оваа книга се и во Маргинава).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Вистинската уметност изникнува,тоа одамна се знае, со прецизноста на секој потег, за која, а тоа ми стануваше сè појасно, немам доволно време (подвлечено три пати!) - пријателите, дури и кога сум најжестоко убеден во тоа што им го кажувам, сè помалку ме слушаат, па имам впечаток дека им зборувам на глуви и дека е крајно време да почнам да ги запишувам речениците за да не се трошат залудно, но и покрај тоа, и натаму постојано дрдорам или си дрдорам, а речиси ништо не запишувам - во разговор со Мики, еден од тие оглувени пријатели од детството, не можев да се сетам како се викаше оној јужен ветар од Водно што им ги креваше фустаните на жените.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Идниот ден, пак одново.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
За вас овде не значи ништо да се потроши половина ден („и половина ноќ“, додава Димитар) во разговор...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Можеби, според годините на производство, нетрпеливоста меѓу овие два часовника беше остаток од Студената војна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Мислам, на тој начин и дава знак на Трајчеица дека неговото учество во разговорот по оваа тема завршило и ме прашува мене кога ќе биде готов ручекот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не наоѓам ништо страшно во таквото однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таква ќе биде и неговата фирма“, отсече татко ти не дозволувајќи ми да се вклучам во разговорот, и се фрли на ракијата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, со ова мое тврдење не им го одземам правото на оние кои ќе ни го свртат грбот за да го потрошат сето свое време во разговори со миленичињата: кучињата, мачките, пилињата!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели таму бевме заскитани во разговорот?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Му рече ли лош збор - полош ќе ти врати; црната: ниту сака да те сретне, ниту сака да разговара со тебе; пред очите му е темно; сѐ на светот му е виновно; мудри се, знаат многу, со очи, со поглед можат да дознаат сѐ: кој си, што си, колку тежиш и што сакаш да речеш; во разговор со нив секогаш чувствуваш: меѓу тебе и нив голема далечина; не се напрегаат сѐ да чујат и разберат; на проклетството и на болот му робуваат; лилавата (јоргованлијата); постојано си потпевнуваат во себе или гласно: и во одење, и во работа и во кревет; во устата, на ушето или во малото џепче од палтото носат цветче - за салтанет; на секоја веселба први запoчнуваат да пеат; што било вчера, што било денеска, што ќе биде утре - не ги интересира; кога смируваат скарани, не сакаат многу муабети; на скараните ќе им речат: ајде чукнете се со чашките, оти главата ќе ви ја чукнеме; те фалат, те гушкаат, но сето тоа го прават без мерка; последни од кафеаната се прибираат дома; сивата: многу пребираат, џимрии во јадење, во купување, во облекување; надвор ако врне - продолжуваат по цел ден да спијат; од добиток не држат ништо, или сосем малку; за сѐ, па дури и нешто на милост да речат - колнат; клетвите им се помошни зборови со кои полесно се изразуваат; повеќето се тенкоусти, палени на збор, на јазик; кога е студено - мајката на господа му ја караат, кога е жешко - исто така; на гости, по свадби, од иста чаша или сафа не пијат; дома на прагот од куќата те пречекуваат држејќи ја вратата недоотворена; очите секогаш им се готови да те погледат напоречки, да те мунѕосаат; портокаловата: лични луѓе, секој сака од нивната куќа невеста да земе; кога врват девојките и невестите низ селото - како сонце да врви, сè пука на нив од здравотија, од личнотија; коњ аздисан скротуваат, пукнуваат; таа убавина, таа здрава јатка во нив ги држи до триесеттата година; по неа - одеднаш како зрел плод се што не може многу да држи, свенува, се олошува, се распаѓа; од никого лош збор не се слуша; благи и кротки и во очите и во лицето и во зборот; старичките чисто-пречисто се носат, мирисаат на мискинсапун, на калофер, но не доживуваат длабока старост; прават куќи понастрана од другите, истакнати, видливи; добиците им врват низ посебен влез за во кералот, не низ дворот да им го балегат и гнасат; кога крштеваат дете, врват низ селото како кралска процесија, како крал да се крунисува; ако седиш со нив, имаат моќ да те маѓепсаат, да те стават под влијание, да те владеат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во тој миг бев занесен во разговорот што го водев со тетка ми и тетин ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мачката само неколкупати се смрзна и се стегна правејќи движење како да ќе избега, но кога виде дека Кристина не излегува од зад прагот продолжи да седи на скалите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Навистина, мојот цимер се погоди да биде младо момче со слични убедувања и интереси како моите, така што трите дена ги минавме во разговори и без никакви расправии и недоразбирања.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Почекав другите да си легнат, да ги одремат попладневните часови по обилниот ручек, за да имам малку време да поминам сам во тоалетот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Не е ѓаволот толку црн како што го претставувате!“ се вклучи во разговорот баба Мирјана.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Секако, кон намалување на дивечот придонесува загаденоста на воздухот и голема бучава“ , се вклучи во разговорот Сашо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влатко немаше време да се вклучи во разговорот на родителите: се повлече во својата соба да ги напише домашните задачи, да ги повтори лекциите за петте часа - а шестиот ќе е ликовно - треба само да се подготват блокот и приборот. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кршат дури и метални столбови!“ се вклучи во разговорот на тато и дедо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Требаше да сте порешителни во разговорот со браќата.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во Вашингтон, вопшто е констатирано со чудење и нелагодност во разговорите со официјални лица и во печатот дека во говорот се наведени факти за состојбата на герилата во Југославија кои не одговараат на тукашните известувања.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А исто така и при престојот во Србија од некои кругови му била предочена литературата во која Македонија се третира како дел од „Јужна Србија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се смета дека Москва ваквата англиска политика ќе ја прими со недоверба.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Британците биле свесни дека за вклучување на протогеровистите во реализирањето на нивните планови тие сигурно би побарале политички отстапки.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во репортажата, под наслов „По илјада години слободна Македонија“, тој ја запознава американската јавност со информации од „прва рака“, во кои, иако имаат историски неточности, објективно ги претставува настаните во Македонија, и покрај фактот, како што истакнува М. Вестерн, што пред пристигнувањето во Македонија, за време на престојот во Грција, во разговорите со тамошните официјални личности, постојано му било повторувано дека „Македонците се Грци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во разговорите со некои од протегеровистичките членови британските агенти заклучиле дека во нивните изјави немало ништо „ниту за македонските проблеми ниту сугестии за политичките qui pro qui и ние веруваме дека протогеровистите ќе работат против Германците“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- „Копајте - викаше - се вмеша Циљка во разговорот - тука, а не по спомените”.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во разговор и намнисување врви и завршува денот. Се свечерува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во разговорите со жените, со кои носи муниција и храна и пренесува ранети, а понекогаш ѝ се случувало и да закопува убиени, најчесто се велеше: - Лошата вест сама брзо ќе стигне и ќе те удри тогаш кога најмалку се надеваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во разговор нѐ затече ноќта. Седевме на прагот од опожарената куќа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Меѓутоа, кога почнав да работам со него како негов ученик, таквото фаќање на белешки стана многу тешко, бидејќи во разговорите допиравме многу и разни теми.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се сеќавам дека изџвакав шест пупки на пејотл кога разговорот живна; иако не можев да разберам на кој јазик зборуваат, темата на разговорот во кој сите учествуваа беше многу интересна и се обидов внимателно да слушам за и самиот да се вклучам во разговорот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога зборуваше и збор да речеше сите замолчуваа, никој не му упаѓаше од страв да не биде завлечен во разговорот и да не знае како да излезе од него.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не сакаше сам, без сведок да се пушти во разговор со „емигрантот”, кој започнува да си го покажува вистинското лице.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но човеков нема ништо со овие „јаничари“ чиј татко пишува за нивната историја, но синот- наратор до крајот си останува на своето („А што се однесува до мене, јас одненадеж ја почувствував потребата во оваа проклета балканска крчма да одам докрај во разговорот, небаре најден во ринг во кој се разменуваат идеи како смртоносни удари.“).
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во мигот не одговорив ништо. Не знаев каде ќе ме завлечеше Х.Х. во разговорот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Насетуваше дека повеќе губи, отколку што мислеше дека ќе добие во разговорот за религијата и комунизмот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Настана молк. Х.Х. не преземаше повеќе иницијатива во разговорот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неколку години потоа гостував во десетина училишта низ Источна Србија и во разговор со учениците дознав дека една од нивните најчитани книги е “Русото перче“, односно “Прва љубов“ како што подоцна својата книга ја преименувал авторот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
А јас, добри мои, во разговорот за лебот спомнав како се раѓа лебот, колку труд е потребен тој да дојде до вашата трпеза.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не сеќавате како почнувате да губите време пред огледалото, како ја мачите непослушната коса, вртејќи ја на сите страни, внимавате како одите, како сте облечени, одеднаш се вцрвувате во разговор со некое девојче што ви влегло в глава.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сакав да му објаснам дека Бреза е тажна што нема кој да ѝ носи чоколади, а мајка ми постојано го споменува во разговорите со татко ми и криѓум од нас плаче.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во тие моменти постојано страхувам да не заѕвони телефонот, или пак некој да не ни дојде на гости и да нѐ прекине во разговорот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Одеа сè поблиску еден до друг, а ако некој наидеше со време ја фаќаа спротивната страна на патот за да се припоздрават од далеку и да не влезат во разговор.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Неа ни Господ не може да ја расебети...“ рече дедо Стефан кој не се обиде да земе учество во разговорот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Перса, иако зафатено во разговор со Митра која не ја разбираше сосема оти од зборовите ги јадеше самогласките, едното уво и едното око секогаш ги имаше свртено на кај малечките, а како што забележува и Мурџо, од далеку, ги држи очите на нив.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се обидуваше да ја вовлече во разговор, да ѝ го успори чекорот, но Пелагија го цапаше снегот со истото темпо и без зборови во устата сѐ додека не стигнаа пред вратничето на мајка Перса, од каде Чана сама продолжи накај Острово, кај Дончето и Митра.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајките, занесени во разговор, не го ни забележуваа тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Додека се појавија сватовите Милка и Пелагија се префрлија во спалната каде што беа другите моми на Роса со внучињата Венко и Стојанчо и Пела, која, завлечена од нив двајцата и од нивната неконтролирана игра, заборавила дека треба пристојно да се однесува, особено кога се во туѓа куќа на гости, ама неколкуте прекорни погледи на мајката ја смирија и за кусо време ја снема од спалната, се смести крај бабата Перса и внимателно се вслуша во разговорот што го водеа бабите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пред да се чкрапне сијалицата, темникавоста на одајчето ја бркаше вжештеното отворче на ќумбенцето, Перса и Пелагија во разговор на креветот, а малечката Пела, седната над едниот садак под прозорецот, му зборува на внимателниот Мурџо, малку подалеку од неа, кој чучи на задните нозе и потпрен на предните.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Имаше силна вештина да провоцира и надмено ми возвраќаше на секој обид да бидам капакот во разговорот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во разговорот со кореспондентот на “Манчестер Гардијан“, тој иронично го прашал:150 „Дали, господине, европскиот или одделно францускиот печат, и по настаните во Солун, ќе ги симпатизира комитетите, коишто на Французите особено им се заблагодариле запалувајќи им го паробродот во солунското пристаниште?“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Исмаил-ефенди, пак, сомневајќи се дека пред себе има познато лице, не можејќи да поверува дека познатиот “терорист“ од Велес ќе ја има дрската смелост да патува слободно во возовите на султанот, и тоа во својот град Велес, не се осмелил дури да влезе во разговор со него.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Добро е – си мислев – што татко ми не е тука, оти ако се вклучи во разговорот, пак ќе морам да слушам: „Јас на твои години сум бил пресреќен до Охрид да појдам, а не за странство и за свет да мислам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почекај малку, порасни, знаеш ли кога прв пат во животот сум ја минал границата? Кога сум бил студент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Добро, биди – попушта мајка ми. – Само, не мешај се во разговорот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Уф, ме исплаши, што не чукнеш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа уште како дете била помирлива – си велам со мала доза на презир.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Толку многу бев занесена во разговорот што не сум го чула дека ја отвара вратата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)