во (предл.) - рај (имн.)

Исто како во рајот на земјата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ме обзема восхит што сум во рајот и имам чувство на гордост што овој цветен цуцлест брег е ништо друго туку Балканскиот Полуостров.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
При сето тоа сепак не ја исклучуваме можноста љубовниците кои се најмногу изгубени взаемно да се пронајдат, оние мигови во кои се случува препознавање, кога пеколот се преобразува во рај и слегува на земјата, кога таа луда забава станува радост и празнување.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
— Сечите, дерите, горите беј. Ние шо имаше да кажиме веќе кажаме, — за сите одговори Мисирлијата...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Катето служи, бегот пие, оканицата се испразни; по неа и друга дури бегот не се пресели во рајот, та почна да си игра со Катето како што му заповеда коранот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги испрати Арслан во рајот да ги поздрават оние стари мариовски бунтовници од Пешта коишто вака за „крст чесен и слобода златна" ги жртвуваа своите животи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Не знам. Анѓелот ја одведе“ Се прашувам колку ли е осамена кутрата старица таму, во рајот, без сенката?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Зарем сега кога со едната нога сме во рајот!?“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ти брзаш,мој сине,да земеш венец од лаври во крајот на блаженства,кај што не се знае болка и време, каде што таму, во рајот, од приказни можеш да сретнеш задоволства толку ...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Штом примолкна плачот, Албанецот, пак меѓу своите, продолжи повтор за него — „Не тажи го, жено, ти сина си Кузман, бидејќи господ во рајот го пратил; неизмерни сласти му нуди; и само плачејќи душата ти му ја матиш, бидејќи тој падна со своите, бранејќи ја со нив херојски земјата мачна, а не како злосторник кого Темида го гони, фрла во јамата мрачна, и не како здушен од наказ, ил' прогниет, гладен, не како удавен в браној, и не како жена што потајна болест ја јаде, — туку од јуначки рани . . .
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Мнозина му се додворуваа на Боро Селински, небаре тој самиот ќе ги претставува пред Бога и пред св. Петар, небаре тој самиот ќе го држи кантарот на кој ќе се одредува местото во рајот или во пеколот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Инквизиторскиот суд на кралството во рајот конвертирање на неправедните, злобните… светот со лик на големо море, бранови и острови интониран со екологија на духот, психичкиот распон Човечкото битие кон природните феномени емотивната клима на чувствата што лебдат во итаницата кон недостижното, копнеж кон совршенство во судир од пречки на патот пред блокаторите кон свемирна галаксија…
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Н Пекол - Место, во кое ќе биде потесно отколку во рајот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Пари - Именка со извонредни особини, Мустаќи - Украс на херојскиот лик, кај која сама од себе ги засенчува сите кого најчесто сето херојство е во нив. заменки.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Една типична реклама покажува семејство во дневна соба додека мудро „расправа“ околу некоја нова играчка неопходна за животот да ви се претвори во рај.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Господ нека ѝ дари посебно место во рајот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На небо, вели Атанас, сите воскреснуваат, кој во рајот кој во пеколот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На волоите секоја година длаката му се менуела и се подноуала кожата и никогаш не умирале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
ЗЕМЈАТА И РАЈОТ Вечната била еден длабок дол, што око чоечко не можело да го догледа и преку тој дол имало мос од влакно и секој чоек, што ќе умрел, ќе поминел на влакното преку вечна и, ако е грешен чоекот, штом се качи на влакното и ќиниса по него да оди, ќе се скине и ќе падни чоекот внатре во вечна, а пак ако е праведен чоек, едно ќе се качи на влакното, за да врви и веднаш ќе му се стори еден широк мос и трчаница ќе си помини и во рај ќе си влези.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се преправаше како вистински да се преродил, како вистински да се нашол во рајот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Гласот таинствен се јави, рано е за во рај.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Тој ѝ објасни на мајка му на Сандри дека босилекот е царев мирисен цвет, дека во рајот има најмногу босилек и дека на Богородица тој ѝ е најмилото цвеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Денес ќе бидеш со мене во рајот.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Суљо падна со стотици свои другари и сега се наоѓа кај големиот пророк во рајот, но јас ве викнав денеска да ве замолам за една работа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Како да ги мразат каурите, да колат повеќе нечисти за да си осигураат поубаво место во рајот кога ќе отидат кај Големиот пророк Мухамеда, и да ја спечалат довербата на својот падишах, па и тука на земјата да проживеат беговски.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Едни беа за готови пари, други имаа широки пасишта по чифлизите па им требаа овци, говеда, коњи; на помладите им беа умиштата по убавите и млади Мариовки, а сите заедно го спремаа пеколното клање на старците, жените и децата што не беа за никаква употреба, за кои сејмените, од своја страна, пак, ги водеа јатаганите и гледаа дали се доста остри за да можат да поништат што повеќе нечисти ѓаури и со тоа да си осигураат подобро место во рајот, та кога ќе појдат кај големиот пророк, да има со што да му се пофалат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тие така беа воспитувани: колку повеќе неверници ќе погуби Турчин, толку поубаво место ќе добие од Мухамеда во рајот. Секој си одеше со својата сметка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Да си жив, бре синко Јунусе – се провикна кадијата, задоволен од предлогот на новиот бег. – Навистина ти ќе одиш кај големиот пророк во рајот, што им правиш вакви услуги на неговите верни – а потоа се обрна кон другите агалари: – Што велите вие, ефендилер?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Додека газдите прдат во рај твоето мото е „трпи и трај“ со душа го чекаш првиот мај на ливада скара пак да се клај
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Наутро дневна доза со лоза клиники полни, болни од цироза младо и старо со крвави очи шпирит на пазар уште се точи Господе чувај и носи во рај спаси земја од хоштаплерај и сиот шлајм дегенериран народот твој од вести фрустриран Чувај од вртешки транзициони новинарски гниди и мегафони чувај од подли странски емисари оган да ги изгори блудниците стари Повторно избори и плукачка кампања здодевни флоскули, демагошки срања реформи нови демек ќе прават со локум и кафе гласови да ќарат
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кратко траел престојот на Мајка во рајот на детството, во училиштето на солунските Сестри на св. Пол де Венсан, но тој се врежал засекогаш во нејзиниот живот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На татко ти Бог да му ја варди душата во рајот, на негови синови и други блиски им беа уништени гробовите. Ама не запреа на тоа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Големите планери на развојот, од републичко, федерално ниво, од сета социјалистичка - братска заедница, ни помогнаа како секој кат од нашата земја да го престориме во рај.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
За награда, го искачиле во рајот.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Леонардо, мој боже. Кој ли беше оној славен физичар, Џоен се надева дека ќе се сети да го праша Френк покрај она за хотелските клучеви, кој на умирање изјави дека има намера во Рајот да го праша Бога за две нешта, квантната електродинамика и турбуленција, и дека се надева дека Севишниот ќе може да фрли малку светлина барем на онаа првата?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Има луѓе што умираат праведни, има луѓе што умираат грешни”, им велеше попот: ”на праведните смртта им се јавува весела, а на грешните намуртена, страшна, лоша; луѓето се страшат од неа и затоа пред умирачката си го покриваат лицето со покривка за да не ја гледаат; смртта е како некој мајстор; турли-турли алати има: тесла, пила, секира, глето, клешти, сврдел, копан, затегач, турпија, скоби и многу други алати; најпрвин ќе зафати болниот од прстите да го разглобува со сите тие чешити алати: оди од зглоб до зглоб, и откако ќе го разглоби, почнува жилите да му ги сече, и најпосле ќе почне со секира да го мава по тилот додека не му ја земе душата; кога ќе му ја земе душата - ја носи право кај бога на поклонение, а потоа, еден ангел ќе ја шета душата открај-накрај на небото и открај-накрај на земјата за да ги види сите убавини; ќе ја носи по сите места каде што шетал човекот додека бил жив и ќе му покажува ангелот сѐ што чинел: добро или лошо; на четириесеттите дни ќе го врати човекот кај гробот и ќе му ја покаже мршата негова кај што лежела внатре; по четириесеттите дни, пак ангелот душата ја носи кај бога, и тогаш господ ќе му заповеда на ангелот да ја носи душата во рајот или пеколот; ете, затоа треба на умрените до четириесетте дни да им се пее на гробот и да им се носи задушница; со тие добрини може господ да се смилостиви и да им ги прости гревовите: зашто до четириесетте дни душата не му е пресудена на човека”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Нови техники на огласување SKYWRITING Станува збор за една од тнр. „out of home“ техники на огласување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И овде се докажува познатиот стих: “По покусиот пат во рајот не се стигнува” - на почетокот морате да вложите малку повеќе за после помалку да ве боли глава.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Заштедите што се постигнуваат со избегнувањето на тестирањето на огласите пред да се емитираат се смешни во однос на можните загуби кога преку мас-медиј се испраќа погрешно формулирана порака.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Конечно, 1987, беше ослободен и можеше да им се придружи на своите обожувани миленици (два јазавичара) Арчи и Амос во рајот. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 155 Мајкл Брејсвел Книгите на Енди Литературното дело на Ворхол е оригинално, но најмногу бидејќи е напишано од некој друг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неговото прво литературно дело што излезе во јав­носта беше новелата “а” (1968), колаж на аудио транскрипции.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
После тоа беше пратен во чистилиштето и беше присилен (или присилил некој друг) да води белешки за Халстон и Виктор Хуго и Лиза Минели и Бјанка Џегер и Калвин Клајн и Полет Годар.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И можеби ќе си обезбедам место во рајот!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Господине Филдинг, зарем вие не верувате во рај?
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
- Па каде е сега тој? - избрзав јас. - Отиде во Рајот божји, душата покој да му има, лесно да му е темното море што е над него, - се растрепери старичката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)