Карактеристично е, на пример, што тој се претставил себеси како „Дишач“, ако францускиот збор за дишење, resperer, го подразбира и aspirer, „да се аспирира, да се тежнее“ и en spirale, „во спирала“.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сепак, реченицата може едноставно да биде преведена вака: Амбициозниот живее во Javeleu, а јас, јас живеев во спиралата. J’AVAIS L’HABITE има корен во францускиот глагол habite, „населување, домување”, веројатно како и англискиот израз „to have a habit“ (да се има навика).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но, најголемиот дел на алузиите се однесува на „la bite“, што претставува француски збор во жаргонот за пенис: ... „а јас, јас имав свој пенис во спиралата“.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Односот кон спиралното кој е сексуален - „имав пенис во спиралата“ - му се спротивставува на давењето на дишачот во Javel, а сепак не е ниту вистинско бекство, ниту барем одвоена алтернатива, туку рефлектирана слика. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 193
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Долу на улицата мали вители од ветер тркалаа прав и искината хартија во спирали и иако сонцето светеше, а небото беше јасно сино, изгледаше како во ништо да нема боја освен во постерите што беа излепени насекаде.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но кој да навлегува повторно во спиралата на старите мисли, нека останат длабоко потиснати во потсвеста за да избијат еден ден во книга!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Знаеше и самиот, слушајќи ме, оставајќи ме да се доискажам, пред присутни сведоци, дека слегувам уште подлабоко во спиралата на големата и непростлива ерес во атеистичката земја.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Никнува во спирала околу него, го стега, без здив ќе остане Антуш Крстин.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш, под еден мој удар, звучно и во спирала се огласи ѕвоно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
XV Речиси нема човек кој не заборава дека на овој свет сме дојдени по чиста случајност.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но најчесто се случува луѓето кога ќе се најдат во спиралата на потрага по моќта за владеење, да се однесуваат како суштества кои живеат во илузијата дека нивното присуство во светот станува капитален чин, небаре неопходен за движењето на материјата, рамнотежата на светот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)