во (предл.) - суштина (имн.)

Прифаќањето на дуализмот во суштина значи признавање на поразот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да му се одолее на искушението, како што веќе покажавме, воопшто не е лесно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Коптското писмо проистекува од варијанта на грчко унцијално писмо, настанато во првиот век од н.е.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во суштина, тоа е создавање на план на содржина на системот на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имињата на знаците од коптското писмо во суштина се соодветни со имињата на знаците на грчкото писмо, додека во конкретно коптскиот дел од системот на писмо, имињата на знаците се засновани врз соодветните имиња, преземени од демотиката.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Цртежот на коптските знаци во суштина е еднаков со соодветните графички симболи на грчкиот унцијал.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овие фонетски единици на коптскиот јазик добиле дополнителни шест зна­ци, чиј прототип за нацрт е земен од локалното демотичко писмо, при­тоа, новите знаци на коптскиот алфабет се сместени веднаш по грчкиот дел.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Првата и основна етапа на овој процес, јасно е, прет­ставува расчленувањето на фонетската страна на јазикот во одделни фонетски единици, кои би требало да бидат изразени со особени графички симболи на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Навидум ти се чини дека го оддават нејзиното внатрешно незадоволство, но во суштина тие го покажува нејзиниот перфекционизам, кој што таа го бранеше и го бараше во се околу неа, вклучувајки ги сите свои напори да го достигне тоа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Татко ми, откако го внесе Чанга во суштината на митовите, се обиде да го дополни поранешниот одговор: – Митската легенда ја претставува козата како божја пратеница која во ликот на грациозната убава Алматеја ќе го дои Јупитер, како дете.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сите тие сега се во суштината на своето постоење: Лижат стапала, сеедно дали миени или немиени, дали преку чевли, преку чорапи или на босо.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
На нивните во суштина трагични животни приказни, честопати облечени во комично руво?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во која смисла ние безнадежно заталкуваме кога го интерпретираме нашето однесување во согласност со овие категории?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Витгенштајновски кажано, секој таков говор не само што не објаснува ништо, туку во суштина создава философска збрка онаму кадешто не би требало да ја има; или пак има потреба од комплетна реинтерпретација во дескрипциите, кои потекнуваат од некоја трета личност, на усогласеноста на начините на кои се однесуваат членовите на една заедница.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
-, дури и кога ќе почне физичкото злоставување, дури и тогаш ќе постои она што се нарекува сингуларитет и отпор, сеедно каде е манипулациското тежиште и сеедно колку дуелот во суштина е нерамноправен, и во двата смисла; повторувам, сметајте го ова како еден залажувачки нацрт- итинерер, како мешаница од траги, како еден пародичен хумор, како, најпосле, симулација на борба, бидејќи тие веќе почнуваат да млатат (синхроно, бидејќи индивидуализмот, пак, за нив, е најстрашното нешто и затоа повеќе ја преферираат снајперската безобличност и тој тип на потпис, егзекутирање од дистанца, речиси без џелат, сѐ во какофонија, метеж и хаос од удари), најдобар пример е проширувањето на кампањата против Сорос кој, сакал- не сакал, можеби неправедно и пренадуено но ете, тоа му го сторија наци-социјалистите од сите бои, од Будимпешта преку Загреб и Београд па сега и во Скопје - стана симбол на просветеност и цивилизираност, едно светленце надеж среде овие страшни ветрометини каде цели класи и нации исчезнуваат преку ноќ, среде целава оваа безнадежност. 6 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Едвард Смит дури смета дека единствена цел на овие филмови е „во суштина, испитување на нашите спо­соб­ности за поднесување на досадата”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во уверување, кое го изнесува во предговорот на Трактатот, дека во суштина успеал да ги реши проблемите со кои тоа дело се занимава, Витгенштајн прекинува да работи на философијата извесен период, вработувајќи се како учител во основно училиште.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овој човек во суштина не беше луд, а ова го знам и оттаму што тој никогаш не рекол „луд сум”. животот на Kosznovszki Marton, или ако повеќе ти се допаѓа Monty Cantsin, беше стравично едноставен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Инсистирање­то за вистинско време не е толку воочливо кога се применува на субјект или сиже кое е доволно атрактивно само по себе да го одржува вниманието (документарно интересен настан), но кај Ворхол тоа е склопено со некои толку монотони, репетитивни сижеа (односно објекти, дејства) кога се во прашање концептуалните дела, што уште повеќе ја продлабочуваат нивната монотонија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Покрај краткиот есеј со наслов „Некои забелешки за логичката форма”, кој се појавува во Дополнителните расправи на аристотеловското друштво во 1929 година, тоа било единственото филозофско дело кое Витгенштајн го објавил во текот на неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И покрај тоа на филмот не му недостигаат хичкоковски потези; така веќе самото ограничување на случувањето на чамецот за спасување среде море не е никаква површинска екстраваганција, туку е втемелена со типична хичкоковска драматургија, кадешто напнатоста од ширината на случувањата се пренесува во „длабочина”, во 156 Margina #22 [1995] | okno.mk заплетканите, удвоени меѓусебни односи - драматичен контраст на некој настан е неговата сопствена темна, задна страна, а не надворешната противигра.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Оттука не ни е веќе тешко да заклучиме дека во овие филмови вистинскиот трагичен јунак е остарениот, галантен, но „виновен”, „негативен” татковски лик - мора до крај да бидеме заслепени со холивудската идеологија (што Хичкок тука успешно ја минира), ако не забележиме дека и Дописникот и Озлогласената се изградени на контрастот меѓу „негативниот јунак”, кој е во суштина единствената човечки привлечна личност, и „позитивниот јунак”, кој е сосема банален лик - а во тој контраст секако не ни е тешко да ги препознаеме спротивностите меѓу поединецот на „автономната” етика и „хетерономниот”, „кон другите насочен” поединец.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А другиот пак одговара: „Епа, тогаш ова не е MacGuffin!“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Попродлабочена анализа покажува дека либидиналното јадро на филмот е варијанта на едиповиот триаголник: врска меѓу јунакот (дописникот), неговата девојка и нејзиниот татко, угледниот англиски пацифист, кој во суштина е нацистички агент - нивната врска е полна двосмислени подтонови, одделни постапки, што инаку би можеле да се разгледуваат и на ниво на површинско случување (немоќта и вината на таткото, уценувањето на таткото од страна на јунакот со (лажното) грабнување на ќерката, финалниот самоубиствен гест на таткото итн.), добиваат вистинска тежина дури оттаму што од нив одекнуваат имплицитни либидинални подтонови.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Семејството, пред сѐ е вообичаено орудие на она што се нарекува социјализација, те. процесот на наведување на секоја „нова сила” на човековиот вид да се однесува и да доживува на, во суштина, истоветен начин како и нејзините претходници.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во суштина, грешката е во несфаќањето дека постои онтолошки прекин меѓу човечките битија и предметните битија.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Толку тешко може некој себеси да се фати „на дело”, што ќе бев во искушение да признаам дека воопшто постојат овие, во суштина неелементи на искуството, да не бев понекогаш во ситуација случајно да ги забележам во акција кај другите, а тие да не ми ги пријавиле.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа синкопирано чувство за пренесување на мислата, таа бесконечна потрага по суштината во суштината на самиот збор која до совршенство беше изнијансирана и искомпонирана во поемата „ТОЈ“, како доказен материјал од претходните песни се појави како амбис пред поетовото создавање.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Поставувајќи го ова прашање како (моја) констатација, се поставува ситуацијата на „неразбирање“, „ненавлегување“ во суштината на системот на СОЗДАВАЧОТ, во создавањето на песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
И само е предупредување што „Непознатиот:/Див,/Молачлив,/Суролик.“/ го извива ова знаме на закана над сѐ што било, е и ќе биде во суштина на песната и во нејзиното повратно случување врз дел од замислената слика на нејзиното постоење.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Проповедникот На д-р Ѓорѓи Зафировски Никогаш и никаде Тој не спомна нешто што ние живите го поимаме како време, и ете, во суштина, ние се разликуваме од Проповедникот не сакавме или пак не можевме да сфатиме дека нам не ни одминува времето туку - животот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Таа зацртана политика, од стратезите на СОЕ, можела да се реализира единствено во услови кога на двожењата на отпорот би им биле доставувани само мали количини на оружје, а до 1943 година во суштина таква била и фактичката ситуација.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Макар што размислувањето не му беше упатено на Сокола Мечевски, тој направи обид да одговори, но еланот на Татковата мисла продолжи: - Зар секој од нас, на Балканот, колега, во суштината, во своите архетипски корени, не носи две и повеќе религии, често прелеани една во друга, со верници кои, понекогаш, им се подоследни на обичаите и на верувањата од првата вера, од праверата, отколку на оние од втората, од третата?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој беше навлезен и во духот и на Ататурковото судство според западноевропските урнеци, но, во суштина, тој сепак остануваше отомански кадија во сталинистичкото антизападно време.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А кога ги откри битолските кадиски сиџили и кога навлезе во суштината на балканските конверзии, при што му се наложи и темата за јаничарството, тој повеќе немаше физичка сила, а ни време, да го заврши овој свој проект на животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со тоа требало да се поттикне инспирацијата, реалистички да се опфати во суштина надреалниот свет.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Затоа што полицаецот не се упатува во суштината.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
(Мишима, „Златниот павилјон“) За далекуисточните народи (Зен), вечноста е посакувана- за ИЕ народи, вечноста е проклетство, пекол - стравот од бесконечното пеколно измачување ја породи претставата за времето како циклична појава, првите се стремат во вечноста, вторите се стремат надвор од вечноста - а во суштина, се движат по истата патека, кружна, само во спротивни насоки. = еден сосем пристоен модел на времето = секако се бројаниците.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа значи дека дрогата поттикнува изменети состојби на свеста, во суштина единствени, а патиштата до нив се различни, според тоа, и творечкиот процес не е посебен продукт на психофармаколошкиот ефект на дрогата, туку е само поттикнат на своевиден начин, исто така како што може да настане спонтано, како што и најчесто е случај во творештвото.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Премногу учтиви, сите ние во некоја мерка сме следбеници на Пруст или Бергсон; мислиме дека во нас постои нешто, што не може да го пронајде излезот во просторот, некоја „должина“ која во својата природа е повеќе музичка, отколку што е ликовна, која во суштина не може да се замисли.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во суштина, тој стана инкарнација на дух од извесен вид” (Мишима, повторно) = центарот на кружницата на времето - можна појава на центарот на светот во неговите различни пројави: светското дрво, аџис мунд; околу која се врши ротацијата на времето = 112 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Поновите истражувања, засновани на современиот научен пристап на личноста, во многу што успеаја да го тргнат велот на тајната од творештвото, но и понатаму го поддржуваат ставот дека творештвото, првенствено уметничкото, во суштина е абнормална состојба, бидејќи во моментите на интензивно вдахновение ги има сите карактеристики на присилно невротично дејство, кога творецот чувствува дека извесни идеи му се наметнуваат со некоја натприродна сила така што делото не е сосема негово туку и на некоја мистична сила која му го диктира стихот (Блејк), мелодијата (Моцарт), линијата или обликот (Микеланџело), коишто треба да се извлечат од дотогаш неорганизираната материја и да им се даде форма.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Оваа експликација во суштина е објективна, судејќи според потврдите кои се наоѓаат во делото; што значи не може да се замени со друга.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во суштина психеделичката уметност е битка за мотив.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ова во суштина исто становиште, ќе го поддржи и Превер.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ако се земе во предвид дека штрајкот е спонтана и автентична акција на работниците за заштита и унапредување на сопствените работнички права, тогаш може да заклучиме дека на овој начин темелно се навлегува во суштината на ова законски и уставно загарантирано право и на овој начин се одзема иницијативата од рацете на самите работници, преку обременување на штрајкот со норми кои одат во насока на давање на дополнителни надлежности на раководните органи, односно работодавачите по ова прашање.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Власта, во суштина е безлична; таа е „јас“ колку што е „јас“ и она „јас“ кое учествува во групен секс, каде сексуалните постигања на другиот стануваат дел од моето „јас“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во возот разговаравме; тој ми расправаше за неговата кариера во циркусот и за љубовта со Ина Коленина; говореше дека во таа љубов и тој и таа влегле со некаква студена страст, и дека, во суштина, ништо не му недостигало; дека бил среќен и дека немал никаква причина да ја остави Ина, но дека сепак, решил да го напушти циркусот, и да ја остави таа жена; токму затоа што немал никаква причина, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таков провинцијален експанзионизам, таков фрустриран паланечки дух, кој за сексот и аналните искуства говори само под маската на обредот, кој во суштина е обред на една политичка партија, не нуди никакви перспективи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас уништив, нападнав, критикував, жртвував еден прекрасен народен обред за да ја добијам, да ја привлечам Луција со спротивно мислење; јас бев готов да ја продадам државата за неа; јас, во суштина, лажев; на сила бев предавник на народното, само за да ѝ го свртам вниманието на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Подоцна, во циркусот, кога созреав како маж, се убедив дека анатомските можности во технологијата на љубовта се сепак ограничени (иако можат да бидат мошне богати) и дека се сведуваат на тие, во суштина – неколку препознатливи сигнали и движења што се вообичаени, и дека без потреба сум се лутел на Луција таа ноќ на кејот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како и да е, таа случка на разбојот беше многу непријатна; најверојатно (оти не го имам читано дневникот на Лудвик), тој си замислил дека со тоа што го прегрнав при доскокот (го гушнав, затоа што во суштина ми беше многу жал за него, оти беше подготвен на најниски понижувања, само за да биде еден миг со мене), негувам некои длабоки чувства кон него. Но, тогаш не беше така.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Така, џезот ќе стане универзален дух на планетата, еден вид светска музика на иднината, како што е тоа и класичната музика; формата на џезот е вселенска, универзална, и во суштина – интелектуална, а интелектуализмот не е национален, туку космички.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури ни Фантастичната петорка не била имуна на безразборност, а само еден поглед во секој каталог за пазарење или за облека за геј-мажи е доволен засекогаш да ја разбие претставата дека геј-мажите нужно имаат во суштина добар вкус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако одвреме-навреме фрлав понекој прек поглед кон постоунволскиот геј- идентитет и кон политиката, книжевноста, музиката и сексуалноста што црпат од него, тоа го правев не толку поради личното убедување колку што го правев поради експерименталното устројство, устројство што подразбира испитување на она што отпрвин ми личеше на контраинтуитивна хипотеза: дека Златните девојки можеби, сепак, ни е побитна од Едмунд Вајт, дека Очајните домаќинки можеби ќе излезе понастрана од Настран ли народ (Queer as Folk).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеш да го правиш тоа на начини што во суштина и по стремеж ѝ припаѓаат на средната класа: да пееш со снимки од бродвејски мјузикли, да распоредуваш цвеќиња, да собираш предмети, да одиш по клубови или едноставно да си го разместиш мебелот баш така. (Оттаму и вицот: како знаеш дека лебарките ти се геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја усвоиле и хетеросексуалната етика на еротското осиромашување, која лобира во корист на благотворноста на одрекувањето од сексуалното уживање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само луѓе што задоволството не го сфаќаат сериозно ја прават грешката да мислат дека тоа во суштина е скапо. ‌Сигурно, вкусот подразбира хиерархија на вредноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, тогаш, дали сум напишал реакционерна книга?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден начин да се прави сето тоа може да биде ако некакo се протнеш во светот на гламурот и ексклузивноста, но не мора да стекнеш богатство за да се искачиш до позадоволителен, поубав и порафиниран живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали тоа јас, инсистирајќи на опстојната релевантност, моќ и, навистина, мудрост на голем дел од традиционална машка геј-поткултура, сум ги изневерил револуционерните дострели на геј-ослободувањето, сум го отфрлил новиот геј-идентитет што го создала и сум ѝ свртил грб на нејзините цели за општествена и индивидуална преобразба, сосе нејзините оригинални културни творби?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Сите геј-мажи што ги познавам се ужасни мурдари, а и ти си таков“, му рекла мајка му на писателот и критичар Џон Вир по телефон кога му се јавила за да поразговараат за Настрано окце за стрејт-дечкото и за подвизите на Фантастичната петорка: „Има шанса да ги донесеш да ти го исчистат станот?“ 344
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, исто така, ме побудуваа и шокот и разочараноста поради тоа што револуционерното движење на сексуалното ослободување и на политичкото бунтовништво слегнале и станале помирлив, во суштина конзервативен облик на идентитетска политика што не се стреми толку да го смени светот колку што сака да си заграби поголемо парче од него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гламурот и луксузот си се во ред и несомнено многу пожелни, но не се нужни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На тој начин требаше да се возобнови еден општествен начин на сексуална анализа што ќе му се истргне на индивидуализаторскиот, нормализаторскиот и во суштина медицинскиот пристап кон сексуалноста, кој му е белег на нашево терапевтско општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, во суштина, тој маневар не дозволил достојно испитување на целата тема за геј-субјективитетот и ни оневозможил да се загледаме во себеси и да ги истражиме на некој систематски и значаен начин нашите единствени сензибилитети и култури – надвор од прашањата за сексуалноста.93
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се разбира, геј-мажите можеби се под притисок од геј-културата да се вклучат и да развијат добар вкус... кога-тогаш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се состои од способноста да се добие задоволство и да се одживее фантазија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто машкото геј-идентификување со аристократијата во смисла на неговата пројава не зависи сосема од потрошувачката моќ (иако вишок приходи би бил корисен).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од тие момци можеби се во стегите на реакциското формирање – жртви на интернализирана хомофобија или на родова паника, кои очајнички си ги потиснуваат и си ги одрекуваат длабоките, внатрешни копнежи по циц, по кадифе или по позлата – но тоа веројатно не важи за сите нив. ‌Моделот на Фелоус, исто така, не ги објаснува ниту естетски неврзаните геј-мажи на кои навистина не им е грижа за историјата, старите куќи, дизајнот или стилот, за чувањето на минатото и за живот во совршен ентериер и чиј вкус е срамотно подложен на чести, страшни испади.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не знаејќи дека во суштина е гладен за духовна храна.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Здодевноста во суштина не постои како појава, таа е вештачки создаден вакум во умот кој, пак, од своја страна, е потребен – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако сите убави нешта умреле во тебе, ти имаш повеќе умирања отколку раѓања: однатре во суштина си повеќе мртов отколку жив.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако некој престане духовно да расте , тој во суштина престанал да живее.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Она што јас го нарекувам деконструкција може, се разбира, да произведе правила, постапки, техники, но во суштина земена таа не е метода и не е научна критика, бидејќи методата е техника на прашања или лектири, која без оглед на идиоматските карактеристики треба да биде повторлива во други врски.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Додека остатокот од светот се обидува да се приклучи и да ја апсолвира во суштина веќе потрошената grunge сцена од Seattle, Mud- dhoney станаа новокомпинари каубојци.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Потребно е само малку за тасовите на вагата на оваа двојност да натежнат на едната или на другата страна и, во суштина, просторот меѓу оние како Јуда и оние како Лидија е многу мал.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но, тој цел свој живот бил во неприродно друштво, оти, во суштина, не се чувствуваше комфорно во кое било друштво (освен, во последно време, во нејзиното).
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Знаеше дека за својот пораз, во суштина, е виновен самиот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во суштина ништо не се промени. Но ништо не беше ни исто.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но тоа е едвај така во суштината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
За „чудењето“ еве што заклучив: „На сѐ да се чудиш секако е глупо, на ништо да не се чудиш е далеку поубаво и не знам зашто прифатено е како добар тон.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Слетот во суштина е переверзија на отворањето на олимписки игри.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Во суштина, во земја во која што најголемиот дел од работните места ги обезбедуваше државата, немаше воопшто алтернативи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кога навистина ќе навлезеш во суштината на релативноста на нештата, ќе знаеш што можеш да очекуваш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сакам да навлегувам во суштината. Станувам претенциозна барајќи комплицираност во наједноставното.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А што, пак, во суштина значи однесувањето?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Па, што знам јас. Се занесувам и мислам дека разбирам што се случува околу мене, а во суштина немам поим за ништо.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сватив дека во суштината на човекот е да се казнува кога греши, а истовремено да ги казнува и другите кога грешат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А, во суштина, тоа е мојот свет во кој треба да уживам други нешта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Зошто мораме постојано да глумиме, кога во суштина сè е јасно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
4.1. Теорија за персонален конструкт: Никелска тура Теоријата за персонален конструкт, како што е формулирана од Kelly (1955, 1970) и елаборирана од Adams-Webber (1979) во суштина е конструктивистички модел на човечките процеси на репрезентација и организација на когнитивните функции.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во суштина, киберпанкерите за хакерите се она што јапите беа за хипиците - политички, трезвени, световни верзии на алтернативната култура.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но дали и ова не беше во суштина акција на чистење на јазиците?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Проникнувањето во сите други јазици требаше да придонесе тој да навлезе во длабината, во суштината, во комплексноста на својот мајчин албански јазик, во неговото најверојатно потекло од илирскиот јазик и во многу други мистерии кои се предизвикувани од постоењето на јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но каква врска има ова со ориентализмите, со односот кон нив кај балканските народи?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски со солзи во очите дочитуваше други делови од тезата, потоа сам си налеа од ракијата и гордо продолжи: И знаеш ли уште што реков во одбраната на тезата на нашето балканско дете во земјата на големите Рабле, Монтењ, Жан-Жак Русо, Дидро, Волтер, кои длабоко проникнаа во суштината и одбраната на човекот?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Настојуваше длабоко во ноќта врз својот ракопис да ја одгатне јаничарската порака и да го открие нејзиниот код длабоко врежан кај балканските народи, за да проникне во суштината на историските случувања, за да ја осмисли иднината.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во право си, мој Камилски, еден ден ние мора да навлеземе во суштината на јаничаризмот на Балканот, во нашиот Балканвавилон!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
По малку тој замислено рече: Кога те слушам, почитуван пријателе, ми се наложува мислата дека балканските народи, во чии јазици се вкорениле ориентализмите кои тешко може да се откорнат можеби се во суштина многу поблиски до османската цивилизација и нејзиното време отколку што би сакале да бидат!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога ќе помислеше на мачното време поминато на Голи Оток, со своето трагично искуство, стануваше свесен, колку занданите во сите времиња во суштина останале исти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ревносниот уништувачки стремеж не значеше дека на Факултетот имаше дефицит од студентски бунтовници: значеше дека тие, во суштина, не знаеја што и како со себеси.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Погледнете ја политичката или дури медиска сцена: главно станува збор за протагонисти чијашто професионалност и компетенција биле жестоко идеолошки „издрилани” во крутиот социјалистички концепт, во монопартизмот; така што, едноставно, нивниот интелектуален или психолошки рефлекс во суштина не е демократски, иако истите тие луѓе се расфрлани по разни партии, приватни и парадржавни медии и фирми, обидувајќи се што поверодостојно да ја играат симулацијата наречена плурализам.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Арафат уште во залезните години на животот, кои неумоливо исчезнуваа, с повеќе се оддалечуваше од својата милитанта акција во корист на мировната.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Верноста кон пријателството можеби е најубавото што постои во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Колку што повеќе ја покажував својата налудничава храброст, јас како да сакав да ја доближам мојата мајка, татковината, а во суштина, итајќи кон Картагина, кон дипломатскиот подвиг, јас ја одложував средбата со својата Мајка, која ја задржував во мислите со зборовите кои одамна се готвев да ги напишам!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем, кога беа намамени џиновските туни и кога една по една беа умртвувани, не нараснуваше инстинктот на морнарите-рибари, во трансот на крици и движење да подземаат непознати сили од себе, да ја покажат конечната победа, триумфот на нивната матанѕа?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има во суштината на животот состојби кои не можат да се откријат со моќта и на најсреќно избраните зборови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Моите дипломатски мисии во суштина ги разбирав во откривањето на новите можности на пријателството во напорот да се издржи, осмисли и пренесе човековата судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас се враќав крај бреговите на Езерото во една од варијантите на враќањето од егзил кое во суштина не постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Необична симетрија! За да се стане човек на политиката, односно да се има тирански предиспозиции, бездруго е потребен некаква ментална попреченост, а и за да се престане тоа да се биде потреба е друга попреченост: зарем не се работи, во суштина, за делириум на величина?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Јас во суштина сум демократ и сум против конфесионална мајоризација на нашата ослободителна мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повторно се соочував со вистината дека има во суштината на животот душевни состојби, чувства, пред кои зборовите остануваат немоќни брани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со време исчезна и подводниот змеј кој ја вардеше границата среде Езерото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во суштина, за проловите се знаеше многу малку. Не беше ни неопходно да се знае многу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во суштина, размислуваше тој додека ги исправаше бројките на Министерството за изобилство, ова не е дури ни фалсификување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој мотив во суштина се состои...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, во суштина не чувствуваше никаква физичка возбуда, освен онаа од обичен контакт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како што видовме, истражувањата што можат да се наречат научни сѐ уште се вршат за целите на војната, но тие во суштина се еден вид сонување со отворени очи, а нивниот неуспех да дадат резултати е неважен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Старото чувство, дека во суштина и не е важно дали О'Брајан е пријател или непријател, му се врати.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во суштина, трите филозофии одвај се разликуваат меѓу себе, додека општествените системи што тие ги поддржуваат воопшто не се разликуваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но дури и ако тоа население не постоеше, структурата на светското општество и процесот со кој таа се одржува во суштина не би биле поинакви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ова бара постојано менување на минатото, што е овозможено со системот на мислење кој во суштина опфаќа сѐ друго и кој во Новоговорот е познат како „двомисла“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А кога беше слободен, те копкаше во суштина истото прашање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И во суштина, иако не беше употребена за ниедна од тие цели, туку само за автоматски процес на производство - произведувајќи добра кои понекогаш беше неможно да бидат дистрибуирани - машината навистина и значително го подобри животниот стандард на човечкото суштество во еден период од околу педесет години, на крајот од деветнаесеттиот и почетокот на дваесеттиот век.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тој дел можеше да најде заеднички јазик, понекогаш и формално, заради почитта кон соговорникот, со што ништо во суштина не се менуваше, а раѓаше благопријатни мигови во кои се опушташе и го откриваше она што го поседуваше: да биде мила и пријатна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во раскажувањето и однесувањето кон гостите госпоѓа Мариела беше внимателна: се држеше понастрана од можноста да остави впечаток на отменост која, во суштина, и не беше својствена на нејзината природа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Погледни ме и размисли…“ решив да засечам во суштината.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но, доволно ќе беше и да го наслушнам скриениот говор на моите соништа...Зар не беше, во суштина, сѐ кажано во оној сон со двете врати?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ми се жалеше и велеше: "Па, во суштина мене никој не ме води како пациент, јас сум си сам на себеси лекар, а тоа е најлошо".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
ЉУБА: А пак во суштина, се разбира, тоа беше најобична ситница. Јас одлежав околу две недели, не повеќе.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Мозочната стварност е во суштина квантна стварност.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во овој миг софтверот за Нинтендо во суштина е составен од малечки јапонски човечиња, коишто скокаат горе-долу и се напрегаат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Секоја материја во суштина е замрзната информација, без разлика дали е тоа стол или црн дроб од човек или кукаст крст.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не беше лесно да се проникне во суштината на Мајкината душа, обвиткана со густите слоеви на тишината во која, најчесто, се криеше нејзината самотија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Вујна Клементина слушала со внимание. И малата Ервехе започнувала да навлегува во суштината на кажувањата на милосрдната мајка Амелија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Малата Ервехе се обидувала да разбере за што зборуваат вујна Клементина и милосрдната мајка Амелија на почетокот, но не ѝ успевало да проникне во суштината на разговорот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, небаре навлегу­вајќи на свој начин во суштината на Татковата размисла, рече: – Зошто, мили, да ги заробиме нашите деца во наше­то минато?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Меѓутоа, сè уште не можев да навлезам во суштината на мојата мисија...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На сите езера, во кои се влеваат реки во суштина им е пресметан крајот. Прецизно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој е дефинитивно мртов - се враќав на себеси, уверен дека Катерина веќе навлегла во суштината на моите размисли.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Грутките и понатаму баботеа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Златното доба“ или иднината во суштина не нѐ интересира ако треба сѐ напредно ќе собереме во една клада и ќе го запалиме „ќе постапуваме благо и без пролевање крв“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ако веќе треба да седам и да ја гледам истата работа што ја гледав и синоќа, јас тогаш не сакам да биде во суштина иста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Системот на „разбирање- зборување“ преку фоничната супстанца - која се подава како не-надворешен, не- световен, значи, неемпириски или не-контингентен означител - мораше, во текот на цела една епоха, да доминира со историјата на светот, дури и ја произведе идејата за светот, идејата за потеклото на светот, поаѓајќи од разликата помеѓу светското и не-светското, надвор и внатре, идеалитетот и не-идеалитетот, универзалното и не- универзалното, трансценденталното и емпириското, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој многу добро сфати дека неговата уметност во суштина е психосоцијална и дека во исто толкава мера е производ на искуството од неговото несреќно детство и фантазиите колку што е и од потребите на моментот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ники Хаслам ме однесе кај неа на вечера во станот на Парк Авенија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Токму затоа поимот на техниката никогаш нема едноставно да го расветли поимот на писмото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На пример, во текот на шеесеттите никогаш не можев да одгледам ниту една популарна емисија на ТВ, бидејќи сите тие во суштина беа исти.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс сакаше да им помогне.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, тоа не значи дека досадните работи не ми се досадни и мене.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Kinderbadewane” (Детската када, 1960) ги потврдува Бојсовите живи сеќавања на детството и okno.mk | Margina #11-12 [1994] 95 уметноста како еден вид на детска лековита игра.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На површина, неговите текстови се занимаваат со дрога и хомосексуалност, омраза, насилство, убиство, но во суштина тој ги анализира механизмите на власта во постмодерното време.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
6 Со нееднаков и, во суштина, несигурен успех, ова движење се стремеше, како кон свој telos, кон затворање на писмото во една второстепена и инструментална функција: функција на преведување на еден полн и наполно присутен збор (присутен за себе, за своето означено, за другите, самиот услов за темата на присутноста воопшто), техника во служба на говорот, портпарол, толкувач на еден изворен збор кој самиот е изземен од толкувањето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, што се однесува до мене, јас немам врска со тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова верување беше во суштината на моето пишување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ја чувствував од далечината толку блиска моралната поддршка на Елен Лејбовиц во моменти на дефетизам поради опасноста настаните во Македонија да добијат трагичен епилог како во други поранешни југословенски републики.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ми беше јасно дека се работи за прашање од стратегиски карактер, претходно добро обмислено, имајќи ја во суштината и француската поддршка во интегрирањето на Република Македонија во Европската унија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Која беше таа мистериозна читателка која толку длабоко навлезе во моето балканско емигрантско семејство, во мојот балкански свет, во суштината на мојата книжевна потрага?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
XVIII Бев импресиониран како Елен Лејбовиц успеваше да проникне длабоко во суштината на текстовите, напати јас немоќен да се самоспознаам во нив, и да ги поврзе со актуелноста, реалноста, да ги насети моите идни планови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со започнувањето на декемвриските судири во суштина бил запечатен поразот на ЕАМ-ЕЛАС.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Овде се наметнува прашањето од кои причини југословенско-бугарската федерација толку многу ги вознемирила конзервативните духови на британскиот политички естаблишмент?
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Почетокот на судирите во Атина предизвикале бран на осуда на страниците на југословенскиот печат, при што се осудувала преземената акција од страна на британските сили.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Иако при крајот на 1944 година не можеле да проникнат во суштината на разговорите меѓу Југославија и Бугарија, сепак, претпоставувале дека меѓу нив се одвивала активност која во себе содржи две непознаници: формирање на југословенско-бугарска федерација и во рамките на тоа отворањето на македонското прашање.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во прашање беше нешто повеќе од тоа, ние во суштина извонредно профункциониравме и бевме како едно.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во суштина возот беше тој кој што се движеше а сѐ си беше неподвижно и на свое место – куќите, ливадите, планините... но го имав обратното чувство.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во суштина селото наликуваше на птичје гнездо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Внатрешното чувство е она што менува надвор.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ми се гади од весели луѓе кои во суштина се среќни што не по своја заслуга се родени глупи и од таму неспособни за гадливост.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И. К.: Јас бев едноставно човек кој живее во Советскиот Сојуз.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но парадоксот е во тоа што дури и кога живеев во Советскиот Сојуз, се чувствував како некој раскажувач на приказни, па така ништо во суштина не се промени.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Единствено пуританците можеа да измислат и да развиваат една таква еколошка и биолошка моралност заснована врз зачувувањето на видот, односно врз дискриминација, во суштина расна.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сѐ до неодамна луѓето предаваа за Мондријан како боја, и шема, и апстрактен добар вкус, но во суштина сето тоа дојде директно okno.mk | Margina #10 [1995] 123 од теозофијата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Белината изгледа како избледеност на физичкиот украс, неутралност која можеби поради тоа ги добива сите егзотични својства на Зборот, но на која, во суштина, секогаш ќе ѝ недостасува езотеричната и ритуалната моќ на вештачкото.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
К.К., откако малку се пододмори и се увери дека наводно сме погледнале кон посочените паноа, макар што во суштина му беше прејасно дека нашите мисли се упатува во сите други правци кои водеа кон излезот, по малку збунето се огласи: - Значи, јас запрев... кај?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во суштина заокружуваше некакво конечно обвинение, за на крајот да биде начисто со себе, со Партијата и со мене.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во кратката проза “четири циклуси” тој дава преглед на четири раскази: еден за град што го опседнуваат и бранат храбри луѓе (Трои од Хомеровите пеења); друг, приказна за враќање (Одисеј се враќа на Итака); трет, кој претставува варијација на претходниот и зборува за потрага (Јасон и Златното руно, Триесетте птици и Симург, Ахаб и китот, Џејмсовите и Кафкините ликови); и последниот за жртвување на бог (Атис, Один, Христос).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во збирката песни Златото на тигровите од 1972-та, Борхес напиша една доработена верзија на таа своја рана поетика.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сѐ што оттогаш работев, и сето она што ќе го работам е тоа дека просто плетам и расплеткувам приказни настанати од некои претходни приказни.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пропатував бројни европски земји. Заборавив илјадници страници и илјадници незаменливи човечки лица, но склон сум да мислам дека, во суштина, никогаш не сум стапнал со нога вон таа библиотека и вон таа градина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Самиот јавен чин, во суштина хуманистички, враќање на деца кај своите родители, малку фалеше да се претвори во меѓудржавен инцидент.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во суштина, сѐ беше прекрасно, додека не почнав да работам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Така ли е, ти си останал жив, иако си испил толку многу апчиња. 6 За несреќа, тој период бев во толку длабока емоционална фаза, во суштина, многу осамена.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Не ми спомна воопшто каква е во суштина работата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Морам да признаам дека, во суштина, тоа што прифатив да живеам со него го сторив за да му докажам дека бев во право, дека не сме еден за друг.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Гемиџиите не се труделе да навлезат во суштината на анархизмот како филозофска концепција; нив најмногу ги интересирала и привлекувала практичната страна на ова учење.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Наспроти турските власти, коишто секого што се борел против нив во Македонија го прогласувале за “бугарски злосторник“ и немале сметка да прават разлика меѓу Револуционерната организација, Врховниот комитет и гемиџиите, некои од дипломатските претставници на големите сили се потрудиле да навлезат во суштината на проблемот и да откријат кои се всушност, гемиџиите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И уште нешто, поважно, тие решиле по извршувањето на своето дело да одат свесно во смрт, сакајќи на таков начин да докажат дека не се обични терористи туку борци за слободата на својата татковина Гемиџиите ниту можеле ниту сакале да навлезат во суштината на анархистичката идеологија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Брат ми во суштина е многу жалослив, има добра душа и многу ми попушта, но не секогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)