Со исклучок на каузалните односи - поточно, со потенцирање на акаузалноста - се раскинуваат сите традиционални поврзаности на елементите на фабулата, и оваа се распршува во фрагменти коишто, „збогатени” со асоцијативен и еруптивен квалитет, неретко симулираат едно магливо, односно скоковито движење на смислата карактеристично за сонот - според некои критичари, „идеалното експресионистичко дело” (Франк Тис). Маргина 36 77
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Борхес може да се појави во две одломки што ја опкружуваат Џојсовата одломка, но тоа се две различни траги, од кои не би можеле да го изградиме, или реконструираме, хипостазираниот БОРХЕС, кој би можел да ни даде објаснување за текстот на Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Друже Србине, Корнулов и Папокот прават планови како да се привлечат нови луѓе на местото од оние што заминаа оти земјата бара работна рака и од нивните разговори што во фрагменти, во откасоци стигнуваа до неа ѝ се ежеше кожата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Но тој се отима, се дава само во фрагменти, раздробен, во бои што не се ускладуваат со едно замавнување на четката.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
За Дерида секогаш ќе постојат размаци, одложувања, текстуалноста не како однос помеѓу авторитативниот текст и неговите коментари во фрагменти, туку секогаш веќе фрагменти, грами и диференции, како што тој ги нарекува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тој почетен парадокс создава други.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Видливо и подвижно, моето тело е ствар меѓу стварите; фатено е во фрагмент на светот, неговата кохезија е едновремена со стварите.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)