При секој залез - излез од стварноста
заоѓање зад хоризонтот
во безмерната зона од слова
задум и ум-ооо-творби
по жестокото удирање на главата
од сводот, од ѕидот
од туѓиот свет.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тогаш, на последниот премин од растроениот свет на јавето во безмерното царство на Хипнос, тоа чуствува како оздола, од топлата влажна поетова дланка надоаѓаат широки бранови сомилост и пријателска благодарност.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)