19. Велес, колцето негово Во домот на Рацин А еден ден во нејасата измаглина се подадоа неговите раце од пресушената грутка од изронетата во заборавената темнина Дамнешни кристали растурени по почвата земна Линии складни во воздухот ги обновуваа некогашните форми дури се будеше мемлата од тркалото Со нив почнуваше земјата да се врти околу зборовите изречени во невреме И пладнето повторно ја воспеваше глината што се раѓа во неговите дланки и сите крикови несекнати и дални и кликот небесен и сончевиот оган нараснуваа во благото тесто на ломната материја на надежта Израстуваше од неа зборот во светла преобразба Зрачниот хоризонт пак над чардаците ги прибираше помнењето и смртта со затрчаноста на водите и времето
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
И карваните со сѐ побогати и пораскошни дарови, непрекинато ја искачуваат петринската планина и се спуштаа во благото преспанско поле...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тоа ги возбуди околните икони кои во благ, ритмички занес се исповраќаа по подот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Попот ја зема гитарата, и потпомогнат од замислениот глас на Мадона, ја испеја „Лајк а вирџин“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во исто време од нивната внатрешна страна ги почувствував бутовите во благ допир со моите расфрлани раменици по кои се шетаа долгите, топли, однегувани прсти на полицајката со такт, ненаметливо, барајќи смирувачки тонови на раштимуваната клавијатура.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Дали иронијата која на моменти преоѓаше во благ цинизам беше резултат на бесцелните расправи на блоговите кои секојдневно ги читаше, или на генетскиот код наследен по таткова линија, по потекло од едно село на југозапад?
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Чекаше и чекаше, но од паѓањето во благ сон кој требаше да биде знак дека смрзнувањето започнало, ништо.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ќе се свијам во нејзиниот скут и ќе го слушам срцето како спокојно ми бие и како полека зајдувам во благиот сон на спокојството.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Беше во сиот воздух наоколу, беше во сите планини над него, беше во сета тишина по сртовите, стоеше и во благата огреана синевина на небото, требаше само уште тој да го види.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ло Тек заврескаа, но некој ги исклучи засилувачите, а Моли го јаваше Подот во тишина, со бело и безизразно лице, сѐ додека не се смири и не прејде во благо цивкање на измачен метал и гребење на ‘рѓа врз ‘рѓа. 102 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Напротив, со неговиот добродушен израз, со насмевката која бавно се прелеваше во благи движења на усните, во собирање на густите веѓи, тој успеваше да го придобие, смири, прифати другиот во помирлив разговор.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ја сокри својата иронична реакција, во благата насмевка која постојано го озаруваше неговото лице.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Фарук Кадуми ја насети алузијата во која можеби се криеше и суштината на Арафатовата владетелска стратегија.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не можам и во благата медитеранска ноќ да се ослободам од мислите на Сјоран.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Сега кимаше со главата во благ лак. Сега стапчето од сладолед леко испадна од неговите прсти.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Егејското море се разбрани во благи, бели далги што се разлеваа во далечната шир со винска боја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)