На уста, да ја облечам со ливчиња да ја милувам со четка на уста сé дур не ја замота цела во бордо букнат пудинг.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Вратата од тоалетот се отвори и во неа влезе познатата фигура на Александра, придружувана од еден човек во бордо костум.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Има две ќерки и еден син. Живеат во Бордо.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
И, не дека нема да нѐ биде, зашто сме поднаучиле и ние по нешто под јорган сиве овие години живот, ама борделот ќе мора да се вика „Кај баба“, за да нема забуна при влезот во бордо обоениот хол, во кој гостите ќе ги дочекува хостеса во црвен фустан со длабоко деколте и, со насмевка, распеана ќе ги разнесува по собите... или, уште подобро, со фотогалерија што ќе оди на видеобим ќе ги нуди нашите вработени и пријавени работнички со бенефициран стаж.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Типот во бордо костум почна да ѝ се дере на Александра.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)