3. И повторно ти, преслечена, во виолетови чорапи.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Утрината во дворот гласот беше се престорил во виолетови, небесни и бели венчиња – велигденчиња.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Беше загледан во својата Срцка, облечена во виолетов фустан, кој од вратот до петиците го прекриваше нејзиното тело.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)