Се обидувам да се сетам што бев напишал во вчерашната изјава.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како ништо да не се беше случило!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И сè така, секоја вечер, додека не се затвори кафеаната и се тргне на спиење, а утре, пак одново, речиси сè како во вчерашниот ден...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но ништо не ми паѓа на ум.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ти знаеш колку јас ја сакам твојата мајка и знаеш, колку ми е драго што таа живее кај нас, а не во некаква удобна собичка со часовник што звучно ги отчукува секундите и со такво некое ловџиско куче, макар два реона подалеку одовде, но, - извини што ќе се искажам, малечка, нејзината последна творба во вчерашниот весник е вистинска катастрофа.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ова е нешто најново - во вчерашниот весник ќе читаш, Влатко?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)