во (предл.) - горен (прид.)

Овдека, во горниве одаи, а во склад со своето сфаќање на спахиското достоинство, агите, одлачени од семејствата со тесни, речиси вертикални дрвени скали, во мир и тишина го благуваа својот живот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И не постелија, пак како дотогаш, во лето, во дворовите, туку спиеја по тремовите, а кои имаа куќи на кат на чардаците и во горните одаи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За да се ослободат Бугарите во Горна Бугарија, што се одделува од Долна со Балканите, 146 доста е да се истепаат византиските гарнизони во неа и да се фатат од нив дервените за да не пропуштаат нова византиска војска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Татко му косеше во горниот дел на ливадата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Жената го наметна шалот, побрза. Се искачија, влегоа во горната одаја.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Како декорот на театарската сцена пред почекот на претставата: посеаното лисје е од жолто, лажно злато, фасадата од куќата од картон, со исцртани прозорци, покрив и оџак од страна на публиката, а фонтаната е набрзина направена од гипс, дури и сенката е формирана од некој огромен затемнет рефлектор што пропушта светлина само на краевите, па местото, некаде во горните агли, е допрена со тенок, светлосен ореол, лесно е да се замисли лулка, закачена на дебелата гранка на дабот, подготвена да ја сочека младата девојка со книга.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
На беџот во горниот агол пишува „Alles banane“ - се е банана.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фјодоровиот пријател сликар случајно на патот пронајде беџ со полуизлуштена банана направена од жолти и бели лего коцки.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кутрата роднина, потем повеќе несвесно, се обиде двата златника да ми ги потури во горното џепче од мојот жакет, но тоа беше пришиено.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Синкаст регион во горниот дел на сликата би можел да биде небо; неколку региони кои составени даваат правоаголна форма би можеле да бидат добри кандидати за врата или прозорец; дел од паралелопипед може да биде кандидат за покрив и уште ако над него има регион кандидат за небо, а под него регион кандидат за прозорец, тогаш на хипотезата дека разгледуваниот регион е покрив и се припишува голема веројатност.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Велеа дека и онаа чешмичка во горниот дел од Маказар, единствената во тој дел од која се служат луѓето за пиење и за домашни потреби, ќе секне, зашто и таа била носена, дамна, од оној предел горе над патот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вечеравме, а потоа гостите побараа преслека од татко ми и отидоа во горната одаја да спијат.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во горните прозорци болскаше сонцето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Видов, ја видов в горнана мала, Босилок садеше, карамфил прашеше.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ајде, што е врева во горната маала, леле, Што е врева во горнана, леле, маала!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Адресата во горниот лев агол беше од брат му Ташку кој живееше во Филаделфија, Пенсилванија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Можам да си замислам како си ги вадам сеќавањата од зад уво и одеднаш пред моите очи излегува бифокален објектив (што зголемува и што намалува) и во долниот дел ја гледам моменталната виртуална стварност, а во горниот моите електронски спомени од минатото (се работи за виртуален теле-микроскоп и во продолжение ќе зборуваме за виртуалните објекти).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И веднаш потоа целата просторија го фати ритамот на таа усвитена врвца на пилата, на нејзината судреност со дебелата сурова дрвена маса, понесувајќи го во него и последното зрнце пилотина, запнато за пајаџинките во горните ќошеви.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Или тоа е свесен протест, чија сурова симболика е очигледна? - се прашуваше новинарот, од малата фотографија во горниот лев агол од текстот, што и покрај дебелите очила и насмевката, или токму поради нив, делуваше одбивно.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Во летните месеци, кога имаше помалку читатели, во магазинот беше попријатно одошто во горните простории и Грдан имаше време да прелистува книги во преградениот агол со стол и маса, што магазинерите си го викаа гулабарник за да не биде кокошарник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Пишувам скриен во горната соба, зад ковчезите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Потоа Родна многу и не чекаше за да го качи својот нов човек во горната одаја, онаа за гости и со балкон, и на тој начин да објави дека сепак му нашла замена на својот доскора незаменлив Трајче.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)