Така посматрана, „културата“ не е нешто што нужно се врзува за хуманистичките дисциплини, па според тоа менаџерот во банка и цариникот во подеднаква мера се културни луѓе (...) Во краен случај, културата претставува поседување на знаења во секоја смисла (...) Во демократските аспекти, ова дава аргумент за дифузија на културата меѓу пониските општествени слоеви.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Па, замисли си, во наредбата што ми ја пратија некни, пишуваат: „За да се зајакни борбениот дух кај новододјените борци, кои добороволно стапија во Демократската армија на Грција, во слободно време, офицерот за културно-просветна работа, задолжително да почне да ги учи да пеат револуцинонерни и борбени песни.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Бев наивен кога работев и ја одбранив докторската дисертација кога поверував дека дијалектичко- материјалистичкиот, односно марксистичкиот приод што го имав на париската Сорбона, во демократската и толерантна Франција, ќе претставува вистинска замка во мојата земја во времето на расчистувањето на сталинизмот кога страдаше сѐ живо и диво.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Земјата конечно се отвори, завладеа демократијата со неизбежните мачни процеси на транзицијата од тоталкомунистичка диктатура од посебен тип, во демократска мултипартиска држава со пазарно стопанство.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
— Учев во Демократската армија на Грција, велам. Организиравме курсеви.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На 21 јануари 2008 година, во дебатата пред внатрешните избори во Демократската партија во Јужна Каролина, Барак Обама го прашаа што мисли за изјавата на Тони Морисон дека Бил Клинтон е првиот американски Црнец што станал претседател. А овој одговори: „Ќе мора повеќе да испитам како стои Бил со шизењето“.89
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Имав пасош и често патував во Полска, а најмногу во демократската Германија.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Поуката којашто од германското и чилеанското искуство ја погодува хрватската ситуација е едноставна: никаков друг пат не води од тоталитарното минато во демократска иднина освен патот на артикулирано сеќавање.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Хрватската илузија, дека фашистичкиот и комунистичкиот тоталитаризам се туѓо тело врз здравото хрватско народно јадро и дека најпосле оствареното владеење на народната волја автоматски е и измирување со злото од минатото и воедно исчекор во демократска иднина, има само една цел - потискување на вистината на тоталитаризмот, а со тоа и негова репродукција.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тој не успева да го согледа ослободителниот потенцијал на новите медиуми како нови сфери на јавна расправа, како и начините на кои тие не само што придонесуваат за доминација, туку и може да послужат како инструменти на граѓанското учество во јавниот живот и начини на предизвикување општествени промени.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Јавноста е претворена во идеален потрошувач, а јавниот простор со тоа е сведен на стока, со што приватизацијата од страна на комерцијалните интереси станува нов јавен простор. 89 Don Mitchell, The Right to the City: Social Justice and the Fight for Public Space (New York: Guilford Press, 2003), 128. 79 3.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Важноста на јавниот простор во демократските општества Овој процес на дегенерација на јавниот простор, од сфера на политичка интеракција и комуникација на слободни поединци во денешниот свет на масовна културна потрошувачка и администрација од страна на корпорациите, внимателно го проследува Јирген Хабермас во своето прво клучно дело, „Структурна трансформација на јавната сфера“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
За граѓаните да можат да учествуваат во демократските дискусии, тие треба да бидат информирани и да поседуваат знаење за да можат критички да ги проценуваат информациите 106 Jürgen Habermas, The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society (Cam- bridge, Mass:MIT Press, 1989), 171. 107 Douglas Kellner, “Habermas, the Public Sphere, and Democracy: A Critical Intervention,” http://www.gseis.ucla.edu/faculty/ kellner/papers/habermas.htm. 93 и да ги претворат во знаење.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Етичките цели на однесувањето, особено во приватната сфера, при тоа не беа никаков исклучок.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ереста, што била во услови на морален монопол предмет на екскомуникација, со зацврстување на плурализмот на мислења во демократските општества стана носечка идеја на изградбата на општествените структури.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Селективноста (изборот) - hairesis е бирање на нешто - стана основна претпоставка за однесувањето на слободните луѓе секаде каде што не била јасно забранета.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)