во (предл.) - денешен (прид.)

Дали овие зборови - ‘трансгресија’, ‘радикална’ - имаат сѐ уште некакво значење во денешниот уметнички свет?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сведување на сопствена чиста форма, токму за тоа зборува радикалната авангарда: трансгресија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во тренд се новите медиуми, новите технологии, новите и побрзи методи на пренос на информации, демократизација на технолошкиот раскош, диверсификација на пристапите кон дигиталните мрежи, стандардизација на форматот на податоците, умножување на умрежените односи - во тренд е тие предности да го помагаат спроведувањето на новата ера обележана со поголема приватна слобода, зголемена интерперсонална комуникација, ублажен товар да се репрезентира, нови перспективи за проблемот на телото, како и поголем избор за потрошувачкото општество, можности за слободно изразување без исклучоци, а над сè, тие ни овозможуваат брзина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А должноста на критичкиот интелектуалец - ако во денешниот „постмодерен“ универзум таа синтагма сè уште има некое значење - е токму во тоа, дури и кога ќе се стабилизира новиот поредок („новата хармонија“) и кога повторно ќе ја направи невидлива празнината како таква, постојано да го зазема местото на таа празнина, т.е. да ја задржи дистанцата спрема кој било означител-господар.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Каде се тие точки во денешното општество во коишто соучесништвото не се чита како такво, каде што одлуките не се гледаат исклучиво како политички или аполитички, туку како избор?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Разговорлив и непосреден, тој ме воедуваше во историјатот на опсерваторијата, којанекогаш, во времето на своето основање, се наоѓала во денешниот Латински кварт, во самиот центар на Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Всушност, она најлошото во сите тие приказни е токму накнадното премолчување, грев несомнено потешко искуплив во денешната германска јавност од обичната соработка со комунистичките служби за државна сигурност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Друг важен фактор е и објективноста. Во денешниот свет сѐ поголемо значење добиваат јавните медиуми, особено телевизијата, како главни обликувачи на јавното мислење.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Поради сѐ поголемото отуѓување во денешното општество таа река информации пресушува и се случува тинејџерите сѐ повеќе да ја примаат телевизиската стварност, особено оние делови што им се наменети токму ним, и ги примаат како своја стварност.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Започнавме со недоверба во денешните алтернативни светови што настануваат, зашто се вештачки и зашто сме си ги измислиле самите.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ги освоил Мелник, Воден и градовите во денешна Албанија Кроја, Берат и Валона.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
По ова Бугарите без било каков отпор навлегле длабоко во денешна североисточна Бугарија и стигнале до Стара Планина.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во денешниот капитализам постои модерно унифицирање преку костумирани плави одела и машносуење со кое се гуши индивидуалноста.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Претпоставките некогаш заеднички, европски, во денешните маниризми живеат фрагментарно. (...) Сепак, сѐ уште не продревме доволно длабоко во искривиениот интелектуален свет на Кирхеровите “технички” кончети.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Малку е незгодна забелешкава, но во денешниот маниризам не е можно да се замисли државно концесиониран портрет на политичар како оној што Арчимболди му го направи на Рудолф, во времето кога цела Европа беше потресувана од политички и верски судири.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Националниот идентитет се потпира на претпоставката за меѓународно признати вредности, но во денешниот свет на брзи промени и испревртени поими, тешко е да се држи чекор со времето и истовремено да се остане на веќе постоечките вредности.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ако се однесува на нациите, оваа разлика би значела дека нациите можат само да заплашуваат други нации и „една од желбите“ на моќната нација „е да тргува со слабостите на остатокот од светот“ - фраза која има чудни резонанци во денешните денови на таканаречениот - нов поредок на светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога се ослободи Бугарија и се усили државата на Немањиќевците, во која влезе поранешниот дел од Македонија, т.е. денешна Србија, – таа, т.е. Македонија во денешната нејзина големина уште остануваше византиска земја, каде што продолжуваа да се креваат востанија против Византија, за коишто се бараше сојуз и покровителство од соседните држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За тврдењето на проф. Миловановиќ дека Македонија не составувала и не составува географска, етнографска и историска целина, за кое некои можеби ќе најдат потврда во моите расудувања за изменувањето на националното име кај нас, освен тоа што е речено кога стануваше зборот за прашањето дали има во Македонија две словенски народности, ќе го речам уште следново: Иако е Македонија составена од неколку котлини, разграничени со високи планини, пак таа во денешниот нејзин вид има живеано одделно од Бугарија и од Србија или самостоен живот или под други држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сето тоа, се разбира, е само аналогија, бидејќи во денешно време не може да се репродуцира „Критиката на расудувачката моќ”; не се работи за нешто толку слично.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Се работи за тип на текст во кој она што досега се нарекуваше филозофија, со помош на логичкото или научното или поетското или естетското, ќе може меѓусебно да се преведе (како превод не ја подразбирам едноставно транспарентната еквивалентност), едно со друго цврсто да се поврзе (greffer) или едно со друго да се спои, па така овие споеви дозволуваат тоа да се препознае и во текстот, во денешниот, не во модерниот текст.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во денешна Европа, освен католичката светска црква, белки постои, заедно со академскиот хуманизам, само уште еден духовен космополитизам: „Маниристичкиот“ езотеризам. Fabius Von Gugel, Семафор 228 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Прастар естетички судир (...) Дали изворниот антагонизам меѓу двата „апсолути“ кој е толку заострен во денешниот свет, не само во денешната уметност, претставува борба за сликата божја?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Денешниот комунизам е “интернационален” само во таа смисла што своите пароли ги собира од московските арсенали.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мистеријата во неговото опстојување е во тоа дека највисоката и крајна апстракција за темелот на светот како божество на крајот на краиштата претставува нешто сосема “натуралистичко”, додека “класицистот” со својата близина до природата доаѓа дотаму она метафизички не-сликовитото, имено, Бога, да си го претставува во сосема алогична фигура за човечката историја: како човек. okno.mk 247
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Откако прашокот веќе го испразнив врз алуминиумската фолија и откако се ослободив од неговите нечистотии, можам да почнам да “го ловам змејот”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ставаат секакви срања во хероинот во денешно време - како најчест загадувач го користат манитолот бидејќи ги има сличните особини на хероинот; манитолот е лаксатив.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се разбира, овој збор во денешната лингвистика добива некакво значење на употреба само во историска смисла, особено кога се трага по состојбите на старите јазици и се мисли на нивната поврзаност и сродство!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски запирајќи на оваа заемка и забележувајќи ја во својот голем жолт нотес, наменет за бележење на балканските ides generales, се сети на чардакот на нашата куќа крај реката со поглед кон тврдината, кон која со Татко ги упатуваа погледите во долгите работни средби, кога запираа пред енигмата на некоја мистериозна османска заемка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зборот маало, мало (со потекло од арапското mahalle), ќе биде забележан како една од најраспространетите и најрано запишани заемки, која се употребува и во денешни дни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, погодувајќи ја мислата и на Камилски, предложи со оглед на огромниот број османскотурски заемки во повеќе области, да ги изберат најкарактеристичните, односно најблиските со фреквенција дури во денешното време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од заемките за означување простории во куќата, меѓу кои не малку се и во денешна употреба во балканските јазици, Камилски се задржа на: одаја, одаа, со значење соба (од турски oda); чардак, истурен (покриен) преден дел на куќа (најчесто на горниот кат), со отворени бочни страни што по некои куќи се застаклени и со убава глетка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа ќе бидат забележани и карактеристичните заемки: мегдан, мејдан (од арапски meydan), вид плоштад, во селата и градовите, но и место за одмерување на силите; sokak, улица, но денес се употребува само за означување тесна, калдрмисана улица (од арапски sokak); џаде, друм, државен пат (од арапски cadde); калдрма (од турски kaldirim).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Колку и да беше Камилски селективен во изборот на (без)опасните османизми, тој не можеше на почетокот од работата да претпостави дека ќе си има работа со толкава грамада од заемки, со коишто едноставно не знаеше како да се справи, останувајќи верен на преземената задача.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Триве последни заемки најчесто се употребувале за означување вид денешни плакари, вѕидани долапи, рафтови слично, а дел од нив се и во денешна употреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така е, Камилски, ние треба да го проучиме опстанокот на полиглосијата во османското минато, како и опстанокот на османските зборови во денешните османски идиоми? предложи Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Претстоеше нова дебата која беше решавачка за натамошната работа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Писмото остава општ впечаток на сликовитост, но всушност содржи три вида симболи коишто заедно претставуваат зборови: »» Некои симболи употребени се како идеограми што ги претставуваат енитетите од реалниот свет или поими: lastovica odewe buba~ka pronao|awe jadewe sve` »» Некои симболи (фонограми) заменуваат одредени согласки или групи согласки речиси на ист начин како во системот на ребус во денешните детски игри.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Голем број сумерски глинени таблички пронајден е на локалитетите во областа на Тигар и Еуфрат во денешните Ирак и Иран.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ова се случувало на празничните денови на Римската империја, но во денешни времиња човештвото осудува на мачеништво и свирепа смрт милијарди животни, размислувал утешно стариот Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По борбите меѓу гладијаторите, другиот ден, следел масакрот на сто лавови, сто лавици, двесте леопарди и триста мечки.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но кому му е грижа за оригинални антиквитети во денешно време - дури и за малкуте што сѐ уште ги има?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа е резултат на првокласната обука што во денешно време им се дава во Шпионите - подобра дури и од моето време.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во денешно време немаше пријатели, имаше само другари; но постоеја некои другари чие друштво беше попријатно отколку друштвото на други.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Невозможно е во денешно време да се утврди староста на ништо.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
РЕВШИН: Господа, ене таму дојде некоја госпоѓа: судејќи по некои признаци, таа не влегува во денешната програма.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој побара три цени, та овие веќе му дадоа една и пол, но Петруш и понатака се колне во денешна света Петка, утрешна света сабота, други денешна света недела и сите годишни светци, си ја пцуе по десетти или стоти пат мајката оти не сака од нив да печали, и исчепкува уште една четвртинка од вредноста, убедувајќи ги своите пријатели дека им ја дава стоката „под зијан, само и само да не ги пушти на друго место, да им услужи, и да не речат прилепчани оти на Петруша му избегале муштериите и отишле на готов пазар кај комшијата Плашета.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
2. Сметаме дека особено во денешново време било кои форми на ескапизам - па и оние што се повикуваат на тнр. „аполитичност” - се несоодветни и често контрапродуктивни;
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во денешното глобално општество, границите се концепт кој станува сѐ пофлуиден, перфориран.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Јавноста е претворена во идеален потрошувач, а јавниот простор со тоа е сведен на стока, со што приватизацијата од страна на комерцијалните интереси станува нов јавен простор. 89 Don Mitchell, The Right to the City: Social Justice and the Fight for Public Space (New York: Guilford Press, 2003), 128. 79 3.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Важноста на јавниот простор во демократските општества Овој процес на дегенерација на јавниот простор, од сфера на политичка интеракција и комуникација на слободни поединци во денешниот свет на масовна културна потрошувачка и администрација од страна на корпорациите, внимателно го проследува Јирген Хабермас во своето прво клучно дело, „Структурна трансформација на јавната сфера“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Како заклучок нагласија дека во денешни услови дивечот на Водно е реткост.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во 1945 година ОСС потрошил 43 милиони долари, а вкупниот трошок за време на војната изнесувал околу 135 милиони долари или околу 1,1 милијарда долари во денешна противвредност.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
ОСС престанал да постои од 20 септември 1945 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Исто така, терминот упатува на глаголската именка изведена од партиципскиот презент diffѐrant, кој не постои во денешниот француски јазик.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Некакво искуство кое би ги поддржало ваквите стремежи во (македонската) политичка и културна традиција, не постои, што значи дека секој кој ги смета за свои во денешна (Македонија) мора да биде незаконско дете на сеприсутната национална традиција, значи бастард. okno.mk | Margina #32-33 [1996]
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во денешниот момент на (македонското) новинарство кадешто лаже кој стигне, кадешто моралната одговорност во најдобар случај е мисловна именка, и кадешто мошне често ни за највулгарните и најприземни навреди не може да се добие ни минимален отчет, навистина е во ред прашањето зошто, кога веќе се залагаме за промена на состојбата, не потпишуваме одредени свои текстови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
МАРГИНА елементи на самосвест 10
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ние всушност ги потпишуваме! И ја воведуваме формата на колективно авторство.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)