во (предл.) - зимски (прид.)

Дејгиди моме од ЕЛЕМ од мразој ми коса побеле знам сила Бога не моли ѕемнам цел ден по јамболии Ах мори моме од ЕЛЕМ имам проблем преголем в темница книга пишувам пареа од усти издишувам Студ ми влезе во душата камен се стори срцево во зимските дни студени знаеш ти да ме ИЗГОРИШ Зошто ли зошто се продаде в туѓи раце ти отиде и џебови мој ти запусти Џевад за џабе те користи
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Како што често пареата во зимскиот воз допира само до првиот вагон, така и оној волев флуид на нашиот предводник го опфаќа само првиот скаут зад него, Грнецот, кој има навик да ја ниша во одот целата горна половина на телото како да колва зрна со долгиот шилест нос.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Каде ли се најде кај нив таа сила во зимски услови, по студ и снег, виулица и лавини да работат по цели денови?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Тоа што свињите идат во вашата нива е поради неодговорноста на вашиот комшија кој забораил да ги нарани, а вие требе да седнете и очи во очи да разговарате за проблемот - сериозно му одговори Матновидецот кој перманентно беше облечен во зимска јакна затоа што во телевизијата немаше ни греење.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Прошетките во овој град и во зимските дни можат да бидат пријатни и да допуштаат поодблизу да се почувствува градот на Рајна.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но бргу разбира: плашиците им се најсаканите рипки на месните луѓе. Особено во зимските месеци.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Исчистени, одбрани парчиња лето ставаме во туршија, витамински додаток во зимската чинија подгреан оптимизам.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Како да беше само камена статуа стопена со сивилото на собата во која седеше сосема сам, во зимската тишина на некој далечен, невидлив снег.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се однесуваме како да ни е топло и околу срцето и околу задникот, значи дека имаме загреани салони и сцени во зимскиот период.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Проблематични, ама подготвени (во зимски јакни), пронижани од промајата што бричи во ходничето, како да сме сред зима.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во зимскиот период и во раната пролет му се лутеше дека е немирно, дрдорливо, летно време го молеше да не пресушува, зашто неговата водичка ја бараат и градината, и дрвцата, и добитокот да се разладат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во зимските ноќи долго, мирно спиеше, склупчено на леглото од гранки, лисја и мов, што ѝ го направи крај огништето.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Одејќи зад баба Петра Ѕвезда се приспомнува за сказните што баба ѝ ги кажуваше во зимските квечерини и долги ноќи до огништето. За зверушинките коишто меѓу себе се пазат и почитуваат.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Најпосле, сфатив дека тој ден, оној петок, оној 17 март, 2000 година, Службата за студентски прашања на Универзитетот на Мичиген во Ен Арбор, каде што, всушност, предавам англиски, ја активирала информативната страница со распоредот, на која ги објавила предметите што ќе се нудат во зимскиот семестар од учебната 2000/2001 година.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Другите застанаа, како сталактити полеани со врела вода во зимски денови, со снежна вода во летен ден.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Куќите градени од делкан камен и над секоја врата табличка која во зимскиот период, кога работи жичарницата и илјадници скијачи тука доаѓаат од цела Грција, нуди соби, разновидни специјалитети од домашната селска кујна, а најмногу повикува на грав и секакви пити.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се упатија накај училиштето. Пред самиот влез автобусите 5 и 15 „возеа“ в место, да не изгаснат моторите во зимски услови, ама наоколу исфрлаа издувни гасови.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Како да се грижиме за животните и птиците во зимски услови, како да се постапува, а при тоа дадоа податоци дека на Водно биле уништени - од несоодветни непознати сторители - тотално биле уништени хранилиштата и солиштата за дивеч и куќички за птици - кримилници за птици, направени и поставени од малкуте вработени во Парк-шумата Водно.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Само уште поцврсто ги стегна своите пупки и повторно се вовлече во зимскиот сон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)