во (предл.) - квечерен (прид.)

Тивкото пролетно ветре носи свежина и олеснување. Нина стои загледана во квечерниот свод надвиснат над широкиот, речиси бескраен простор на рамницата и дише со полни гради.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во квечерната тишина само тропотот на магарешките копита одѕвонуваа околу нас и ја разбива мислата дека тонеме во некаква беспатна темничава бездна.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)