НИЗ „СЕН МИШЕЛ“ И „СЕН ЖЕРМЕН ДЕ ПРЕ“ МОЖЕБИ најинтересно и најпривлечно може да се мине ако се оди пеш во латинскиот кварт, на „Сен Мишел“, покрај Сорбона и Пантеон.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Климент Камилски продолжуваше да бележи во еден голем жолт нотес, донесен од последното патување од Париз, купен во големата книжарница во Латинскиот кварт пред мостот Сена, во којшто, како што му се довери на Татко ги запишуваше главните идеи, односно les ides generales коишто му недостигале хронично на Балканот, а тие обајцата биле на пат да ги најдат...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Така, на пример, зборот авлија е дојден во турскиот од новогрчкиот авли (истиот збор како аула, од старогрчкиот е дојден во латинскиот).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
LVII Татко и Климент Камилски по херојското соочување со сите речници во потрагата по ориентализмите во балканските јазици по којзнае којпат се соочуваа со невозможната мисија да допрат до сите заемки и конечно да ја состават наумената листа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Затоа со името саламандра се нарекува и камената сол, која се нарекува и испосничка сол.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Соодветното место (Logik, vol. i, 54) почнува со ставовите: The essential relativity of all knowledge, thought or consciousness cannot but show itself in language. If everything that we can know is viewed as a transition from something else, every experiences must have two sides, and either every name must have a double meaning, or else for every meaning there must be two names.1* Издвојувам некоку случаи од “Додаток-от со примери на египетски, индогермански и арапски спротиставени значења”, кои, исто така можат да ни направат впечаток нам нелингвистите: во латинскиот altus значи високо и длабоко, sacer - свето и проколнато, при што, значи, овде постои потполно спротиставување на смислата без каква било модификација на гласовниот облик.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Грчкиот корен на зборот саламандер исто така е интересен; Sala: возбуденост, или salos или zale: силен ветар, бура, и mandra, со истото значење како и во латинскиот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тие се овековечија во латинската поговорка, но останаа и како жестока метафора, да потсетуваат на правото на посилниот над послабиот. Картагина треба да биде уништена.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во обата случаи тој однос може да се разбере во значењето кое Дерида го предложи со своите епиграфи, како надоместок кој ја повторува изворната традиција, заземајќи го нејзиното место, одново испишувајќи ја однатре, но секогаш како тоа всушност да е однадвор.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На друго место напишав дека важноста на Џојс во Латинска Америка се врзува за фактот дека неговиот однос, како ирски писател, кон англиската традиција е сличен на односот на латиноамериканските писатели кон шпанската (и европска традиција воопшто). Margina #32-33 [1996] | okno.mk 19
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)