Претпоставивме исто така дека постои граматичка врска меѓу симболите Н, К и П во математичкиот свет (на пример граматички правилниот математички израз Н+К=П).
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Останував изолирано заштитена од психологии на мислења и живеења, кои се наметнуваа заедно со физиката – секогаш жедна одново и одново да се убедува во закони, низ слободни паѓања во математички насочената паралелка.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ако претпоставиме дека овие симболи се зборови во математичкиот јазик, тогаш мора да постои граматика со која ќе биде одредено кој од најразновидните начини на нивно комбинирање се допуштени.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ако внимателно испитаме некои од нив, ќе согледаме дека многу од овие емпириски посматрања можат да се преформулираат во математички претпоставки.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Нема сомневање дека, во таа смисла, логиката на Leonardo била отелотворена во математичкиот ум, со помош на кој сликарството престанува да биде механичка вештина за да му се приклучи на множеството на спекулативните знаења, и дека сликата направена со помош на еден план во кој се применети математичките закони, односно стаклениот yид на набљудувачот, la paite di vetro.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)