во (предл.) - модерен (прид.)

Може да ја затвори раната помеѓу techne и logia (збор, говор или знаење) која е наследена во модерниот концепт за технологија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уметничко дело што изразува ваква бласфемија мора да биде уништено.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Насилничкиот чин на Тот, еден од најозлогласените примери во модерната иконокластика, доведе до интересни реперкусии.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Телото може да биде орудие во она techne на опстанокот и може да делува како транзит помеѓу процесите, јазични, искуствени, и нивните објекти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во Агенцијата каде што работеше, која функционираше како ДООЕЛ, во тој период, работеа 12-13 луѓе како „обезбедувачи“ – сите, освен управителот, со облигационен договор за дело и со статус приправници!?3
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А и самиот управител имаше отворен и другарски однос кон сите вработени, што Мушаланов го оценува како доста позитивна работа и наведува дека, доколку управителот професионално и навремено ги плаќаше обврските спрема вработените, самата Агенција можеше да прерасне во модерна компанија. 289
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред започнување на спорот со првичната Агенција за обезбедување и истрага тој околу седум месеци, од февруари 2007 година, работеше како работник за обезбедување – сѐ до критичниот момент на настанување на проблемот, во септември истата година.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мари-Франсоаз Ален, книжевен критичар (Le Monde diplomatique, juin 1997) Во модерната сказна Времето на козите што воодушевува, авторот успева да ја резимира историјата на едно семејство, во исто време и онаа на балканскиот свет, за да заврши во онаа на сталинистичкиот период.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Македонските архитекти и градежници од „Бетон“ ја изградиле најубавата зграда во модерен и современ стил.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Денес колонска вода се произведува во модерни фабрички простории, но постои едно правило: рецептот за производството да се чува во специјален сеф како тајна која може да ја дознае само наследникот на Фабрикантот и никој друг.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, во овие велесаемски дни Лајпциг не го привлекуваше вниманието само со саемските хали и простории, со машините и техниката, со изложбите на книги и да детски играчки, со трговијата и размената, со банкетите и честењата, со деловните контакти и сувенирите, со купувачите во модерните стоковни куќи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во книгата повеќе пати нагласив дека до идентитетот на граѓанинот во модерната смисла на тој збор не се доаѓа од хрватската традиција, а уште помалку од околностите, културни и политички, кои владеат и владееле на овие, не само хрватски простори.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во виенското списание Transit некогашниот славен полски дисидент Адам Михник во текстот со наслов Во сенката на Сократ пишува за националниот идентитет во модерното општество и ова го заклучува за денешната улога на интелектуалецот: „Држењето до вистината и воедно следењето на барањето сѐ околу себе да се анализира и секоја идеја на моќниците на овој свет да се изложи на испит - таквиот став за интелектуалецот значи: го прифаќаш тоа дека ќе станеш објект на навреди; мораш да сметаш со тоа дека луѓето за тебе ќе шират злобни гласини - дека ја презираш сопствената земја и ги предаваш националните вредности.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа е чудно; никој друг не ја препознал таа жена, но зарем не е водена истрага кога било пронајдено нејзиното тело?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ребека навистина беше филм во стилот на сестрите Бронте, романтичен викторијански роман во модерни костими.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Маниристичката ингениозност во модерната техника почна да се ослободува од своите врски со човекот и станува "самостојна".
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„За првпат во модерната уметност, на прагот на цивилизациската заостанатост и резигнацијата на индустриското општество, една архетипска концепција стана клучен настан при поврзувањето на нашата рационална сегашност со нашето минато.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Заради нив тој метафизички коридор е отворен за поетската средба со смислата од која се раѓа симболистичката напнатост во модерното битие на стихот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
MARCEL DUCHAMP
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со своето дело и живот, Марсел Дишан направи вистинска револуција во модерната уметност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се работи за тип на текст во кој она што досега се нарекуваше филозофија, со помош на логичкото или научното или поетското или естетското, ќе може меѓусебно да се преведе (како превод не ја подразбирам едноставно транспарентната еквивалентност), едно со друго цврсто да се поврзе (greffer) или едно со друго да се спои, па така овие споеви дозволуваат тоа да се препознае и во текстот, во денешниот, не во модерниот текст.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ќе легнеше на кревет и ќе читаше дела како „Битие и небитие“ и „Форми и вредности во модерната поезија“, одбивајќи ги со презир каубојските, порно и криминалните романи што неговите пријатели постојано му ги нудеа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сега е исто така далеку, во модерната метропола.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во други случаи, како во модерните истражувања на магнетизмот, не сме принудени да даваме нови микротеории, но мораме да направиме нови анализи на статистичките својства и флуктуации за да видиме како опсервираните феномени можат да се изведат од теориите за подолното ниво.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ататурк го урна арапско-персискиот Вавилон. Империјата со стотината јазици и дијалекти објави нова кодификација на турскиот јазик, азбука и граматика.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
По победите на спасот на нова Турција на бојно поле, тој ги спроведе реформите на излезот од средновековниот хоризонт во модерните времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Денес, тоа е една од запуштените згради во модерниот град.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За разлика од предмодерните, во модерните времиња главно живееме како странци коишто меѓусебно не се познаваат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Иако детската уметност не беше единствениот извор на инспирација на овие модерни уметници, нејзиното влијание е неоспорно (макар што денес одвај се спомнува во модерните учебници).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
При крајот на 19. век култивирањето на naïveté се апсорбираше во поширок интерес за истражување на она што беше закопано во високоразвиената култура 104 Margina #21 [1995] | okno.mk на fin-de-siècle Европа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Изложбата „Невиното око: Детска уметност и модерните уметници” и каталогот (од кој е адаптиран овој есеј) имаат цел да го надокнадат пропуштеното, и постапно да ни овозможат подлабоко разбирање на креативните процеси и стремежи во работата на модерните уметници.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Така што прашањето станува: како можат да се обезбедат одредените предвидливост и ред во човечкото однесување кога не постои визуелното надгледување на соседот, никаков притисок од страна на соседството или локалната заедница?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како и многу друго во модерната уметност така и корените на овој интерес за детската уметност лежат во романтичарското движење кое меѓу другото, детската наивност ја интерпретира како „генијалност”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Според романтичарите, концептот за детската невиност обезбедува четири нови квалитети: прво, многу подиректен пристап во уметничката инспирација; второ, способност да се видат работите пообјективно - какви што навистина се.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа е прв таков случај во модерната уметност.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Овој полет за реформирање на присутното беше многу јак во христијанската мисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И во средновековието и во модерната ера постоеше едно чувство дека присутното не задоволува, и дека треба да се преземат специфични мерки за да се создаде една подобра иднина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Чувството што може да се добие од литературата е дека, да ги искористиме зборовите на Кристофер Норис (Christopher Norris), постмодернистичките текстови се “како ништо останато во модерната философија, и навистина претставуваат предизвик за целата традиција и себеразбирањето на таа дисциплина”.2 Јас се залагам за тоа дека карактеристиките што им се заеднички на Дерида и на традицијата се помногубројни и позначајни одошто обично се признава.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дерида исто така се обидува да го открие принципот зад феномените што ги прави нив такви какви што се, принцип кој многу не се разликува од суштината на нештата во традиционалните системи. 70 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Една друга тенденција во поранешната мисла која исто така постои кај Дерида е залагањето за реформа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Појавата, “она што е на површината”, е продукт и на принципот што дејствува зад појавата и на превезот што е препрека за согледување на овој принцип.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така, значајните сличности помеѓу Дерида и Западната традиција се често занемарени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Види Hast- ings Donnan and Thomas M. Wilson, Borders: Frontiers of Iden- tity, Nation and State. (Oxford: Berg Publishers, 1999), 60 35 Сепак, Пелерин смета дека тоа повеќе било присутно во модерната ера, кога трудово-интензивните индустрии биле двигатели на растежот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Ова внатрешно чувство, таа внатрешна душа веќе не постои во модерната уметност.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Денет: Но и вие многу употребувате површина, во буквална смисла на зборот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Аполинер два пати му беше гостин на Коница во Лондон, кога овој ќе биде во потрага по невозвратената љубов на својот живот Англичанката Ани Плејден на која ѝ ги посвети познатите „Песни на несреќно љубениот”, познати меѓу најубавите во модерната европ­ска поезија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Иронијата е можна кога е постулирано присуството на некој авторитативен систем на знакови кој ја носи вистината; модерната текстуалност настанува од ирониското оддалечување од тој извор, но ако не постои магнетно поле кое би ни укажало на насоката во текстот, фрагментите слободно летаат не чувствувајќи дека се раздвоени, ниту чувствуваат носталгија по знаење која е присутна низ целата модерна традиција.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со други зборови: зарем отсуството на таквиот текст или авторитет не го дезактивира механизмот на најсеопфатниот троп во модерната традиција - иронијата?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)