И така со ред, со клетви и пцости во живи, во мртви, во мајки, во жени, ги убедуваа прилепските трговци селаните и си живееја добар животец.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес им пееше на своите војници; со неа просторите ќе ги заробам во време и како граница меѓу столетијата ќе ја оставам својата надеж во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи; со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам во ѕвездите; необјаснивите знаци на луњите и на пустошот, низ надежта ќе ги пресоздадам во тајнопис кој како жесток призив: мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви а татковината во мртвите ќе чита свое спасоносно писмо. ***
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
За вдишувањето на годините по раѓањето За заминувањето пред облакот пчели За ноќта обесена на прозорецот За модрите движења во огледалото (остаток од бујатото растење) За животот во мртвата природа - Книга на животот За отвореното писмо со зарипнат глас За меурот во зелениот аквариум За пропуштените луѓе во бескрајот За полиците на кои се задава коњица (фрагмент од непрочитаниот роман) За животот на жртвата во темелот - Книга на животот За студените светови во мртвороденото Јас За узурпација на просторот за летање За сенката што оспорува и простува За мониторот што емитува срце (интермецо на илузијата во траење) За животот претпоставен од живите - Книга за животот
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Се завиткуваат во перја на мртви птици, во мртви латици од гладиоли.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Влеговме во големиот логор ко полазана магла во пустина, во мртво море.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Рајна гледа во мртвиот Киро. Пауза. Се слуша детски плач.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Зарем можеа да ги пренесат во мртвите, кога и самите сакаа уште да бидат живи?
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Златната пена на нејзината коса блескала под косиот поглед на сонцето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неколку луѓе лежеле згрчени во мртов сон, неколцина го гонеле жедниот добиток кон вода со насмолени очи на волшебници и маѓосани врз мугреното смирување.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Наеднаш, им се сторило, планинските долишта ја притаиле својата бучлива песна.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се почувствувале како три урнатини на глув простор и во мртво време.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сара започна да ги ослободува нозете од апаратите, ги отвори кај глуждовите, па кај листовите, кај колената, кај натколениците, кај бутовите, и потоа ги остави на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Нејзините тенки нозе, оклопени со металните апарати кои ги придржуваа, изгледаа кревко како стебленца од растение раснето во мртва сенка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
19. Му верувам зошто да не му верувам на Чарлс Дарвин Дека ние коалите сме можеби најпознатата врста дембели Добро де и оние Црногорците на Балканот биле во мртва трка со нас За нив не сакам да си ја грешам душата Ама за нас коалите бев чула дека ако крстителите Немале пошироки погледи на светот И ако ги гледале само нашите навики Австралија можеле да ја наречат и Дембелија пу пу скраја да е Туф туф врста дембели А што сме мислители и сонувачи никому не му е гајле Кога секое суштество е дадено на многу мислење Нема многу време за работа Сега некој зајадлив ќе рече кој работи не мисли Или колку повеќе работиш толку помалку мислиш Други зајадливци ќе речат дека работата го создала човекот Не се сеќавам добро ама некој како да ми рече дека тоа е цитат од Маркс
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
2. Завист, Сатурне
Се впикуваш во сѐ, насекаде
и во живо, и во мртво
јадливо, отровно
на сон ми доаѓаш
каде не, кога не
и покрај сѐ – молам да те видам.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Најмалку еден час седевме во мртва тишина; однадвор можеби изгледаше дека сме целосно внесени во витлите од чадот што го притискаа воздухот во собата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)