Гемиџиите сакале нивната акција да трае по можност што подолго, за да се држат и Турција и Европа што подолго во напната ситуација и што подолго да се пишува и зборува за Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Го следеше Сириецот низ целото Царство, сиот во напнат скок, а сега, кога го достигна во живеалиштето на шумските џуџиња, мирно, безволно го прифаќа изрезбарениот камен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Френк чекаше цела минута во напната тишина и потоа рече, „Зар не мислиш така, татко?“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)