Од тој ден сите кренаа раце од него: со ноќи остануваше над масата за препишување и се okno.mk | Margina #32-33 [1996] 126 обидуваше да се сети, да ја нацрта машината што ја беше сонил.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Една ноќ сони отец Ангелариј некаква машина што сама пишува писанија и ги размножува, за час, во неброен број преписи.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Другата ноќ пак, виде отец Ангелариј оти отец Лаврентиј трча по падините на Македонија; табаните му се камен, но тој трча и паѓа; виде оти носи абер, оти нема да стигне до Бело Езеро, нема да втаса да каже што видел во идни времиња и што станува со исчезнатото сочинение.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)