во (предл.) - ниеден (прид.)

Висината на парничните трошоци и чинењето на овој судски спор во ниеден момент не ја поколебаа Ф.И. да се впушти во судскиот процес, од едноставна причина што тоа ѝ беше единствениот начин да створи реални можности за нејзино понатамошно оперирање и лекување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Трошоците во судската постапка – и пред првостепениот и пред второстепениот суд, која траеше безмалку две години, изнесуваа 100.460 МКД (1.645 ЕУР), а работодавачот се стекна со обврската да го надомести и овој износ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не ќе е добро, според овие одговори, во ниедна варијанта да му се суди на Чанга во присуство или во отсуство, жив или мртов, зашто со ова конечно ќе се придонесеше Чанга дефинитивно да стане козји светец, дури и да го надмине славењето на хероите од војната, дури и сегашните главни водачи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Такво нешто нема во ниедна земја во Европа! Сите замолчеа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
На другиот ден, тој ја мина границата и влезе во поробена од Турците Македонија...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Според тоа, тој не би можел да биде корисник на јазик во ниедна смисла.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој не може да започне а кога и per impossibile би можел не е во состојба да продолжи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Низ прозорецот се слушаше налутен глас: тоа дедо Коле пак викаше.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Почекајте! Веднаш слегувам!“ викнав. Брзаница се облекував.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Божем од нас никогаш нема спокојство; сме се развикале во ниедно време; сме биле зинати усти -како раскракани чавки.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Никаде досега, во ниедна друга балканска земја, не се откриени толку сиџили и од толку долг временски период...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но во ниедна не го огреа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но, никогаш, во ниедно писмо не споменуваше тој за враќање.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога бевме толку нагнетени во утробите што мислевме ќе ни пукнат како надуени гајди, во ниедна доба се простивме од гостилничарот и воденицата, па којзнае како се извлековме од темницата на патот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Имаше во тој нејзин гест, во таа забрана да читам љубовни песни, нејзе посветени (а сепак анонимни, оти во ниедна песна што ѝ ја испратив јас не ѝ го споменував името, и таа добро го знаеше тоа), имаше велам, нешто нечовечко, нешто политичко, оти не можеш никому, со никакви, освен со средства на моќ да му забраниш да ти дава!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Никогаш, во ниедна прилика, во ниеден разговор Земанек не ми беше кажал дека му се допаѓа Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се говореше, но тоа беа само гласини за кои во ниедна книга потврда верна не можеше да се најде, дека тој запис е во некаква врска со поетот и царот мудар Јудејски, Соломон, за кого и Писмото Свето говори со слава и почест.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нема ништо смешно во малтретирањето деца, во алкохолизмот и во ниедна од другите теми што ги прикажува филмот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како ноќе во ниедно време заедно со моите другари ги изнесуваме мртвите од бараките и коњушниците и во мракот ги закопуваме во плитките гробови...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Неговата земја веќе десет години официјално беше Австралија, а македонски зборуваше само еднаш месечно, по телефон, кога во ниедно време меѓу денот и ноќта, заради разликата во времето, ќе се јавеше да ја праша мајка му како се.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ја доби со своето ризикување за тоа дека самјакот не можел да се задржи во ниедна од сите поминати долки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И тој беше тука и знаеше да ракува со сето тоа така, како целиот тој механизам да беше просто продолжување на неговите прсти и, ни тој, ни бичкијата, не мораа попусто да се трошат во ниедно непотребно замавнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не очекуваше да го најде во ниедна од тие зглопки, што ги освои толку внимателно; па сепак, и не мислејќи, тој го правеше сето она, што требаше да биде сторено кога се оди на еден вака голем лов.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не знам дали забележа дека во ниеден момент не ја наметна темата за брак и мајчинството.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Првото виртуелно кафе без трунка шеќер го испив зашто - како супер домаќинка - во ниедна тегла немав шеќер.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пред некоја вечер во ниедно време се џарам во мојот прозорец кон светот и на маалската телевизија гледам некој јубилеј, за многу години КУД “Стив Наумов”, така нешто.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Вистина така је, девојко: кај што има сила, правина немат!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ами ти како си и што бараш во ниедна доба да идиш на вода?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Оф, боже, па кучињата во ниедна своја несреќа не би ги оставиле луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Толе, од лутина, од бес што таа не е замината од куќата, што уште го чека, го удираше со сета сила ѕвонарот на црквата во ниедно доба, ноќе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
XLIII Татко во ниедна варијанта не можеше да замисли дека османскотурските зборови со веќе излитено значење, но сѐ уште присутни во балканските јазици, толку силно ќе ја разбрануваат неговата меморија од цариградското време на младоста.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нема да понесам со себе ниедно небо, во ниедна боја. Не, ниту трошка апстрактност.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Исто така произлегува дека, иако минатото е менливо, тоа никогаш и во ниедна конкретна фаза не било променето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но пак, попе, имало луѓе што во ниедна не стапнале... И што недостигало?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Најверојатно во ова време се паѓа повлекувањето од бојното поле на замислената битка, ама потврда за тоа кога точно се случило тоа нема во ниедна белешка.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не сакаше, во животот, никому и во ниедна ситуација, да остане должна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Исто како оние што ги наоѓаат и ги берат на џадето, по ендеците, во бозјакот и бурјанот и на полјанките каде што ги разнесува ветрот. Тие не мрднуваат од место.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во ниедно време човеколиките, со кучешки маски на лицата, влегуваат во шаторите и првите што ќе им паднат на дофат со тупаници ги тераат надвор.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во зацрвенетите и ненаспани очи на Пандо бликаат солзи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Насамо, кога се разбудувам во ниедно време, си зборувам; камионите кога поминуваат, трчам да го видам, чекам и за мене некој да фрли книга со добри вести за син ми, ете, за мене нема ништо...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Без збор клекна, подигна раце и остана така молбено и болно и небаре занесена во таа молитва што не исцелува болка, шепоти, моли, сплетува прсти, ги притиснува до градите, се ниша де напред, де настрана...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Слегувавме почесто во Техеран, купувавме алишта, чевли, да заличиме на луѓе, и одевме од едно конзулато во друго: турско, руско, но виза во ниедно не можевме да добиеме. Ни велеа само: чекајте, чекајте...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сепак, за нашата епоха е својствено тоа што во мигот кога фонетизацијата на писмото - историското потекло и структуралната можност на философијата како наука, услов за epistémѐ - настојува да ја освои светската култура2, науката повеќе не може да се задоволи со неа во ниедно од своите напреднати подрачја.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Алудирајќи на една наука за писмото зауздана од метафората, метафизиката и теологијата3, мотото не треба само да најави дека науката за писмото - граматологијата4 ги покажува знаците на своето ослободување ширум светот, благодарение на нејзините решителни напори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
ХЕРЦОГ: Што е работата, господине Клаус? Телефонирате во ниедно време, ништо не објаснувате.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тоа беше таа што на нас децата, во летните вечери пред спиење ни ги раскажуваше најубавите приказни што во ниедна книга неможеше да се најдат и прочитаат.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таа не се вклопува во ниедно правило. Дури ни во своите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Без да бидам вкоренет во ниедна религија, во мене постојано преовладуваше неодреден атеизам што најчесто завршуваше во рамнодушност кон мојата верска припадност.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како може во ниеден да не се најде место за нас?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Можам да ти покажам некој гроб, вели Лазор Рогожаров, ама Никифор во ниеден не е.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Среќна сум и горда на себе што, покрај сè, никогаш не потпаднав или се претопив во ниедна од тие групи луѓе, а сепак научив многу дружејќи се со нив, сакајќи или не сакајќи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ако се иселило порано, зошто морало да го напушти новиот стан и зошто во ниедно време, пред зори, кога Банката уште горела а војската можела да пука во сè што било сомнително без предупредување, директорот го преселил семејството во француската болница којашто била во опасната зона до самата банка.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Ама си била некоја! – викна. – Ем доаѓаш во ниедно време, ем се правиш важна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што не дојде веќе еднаш мајка ми, да ме откачи од оваа досадија, - си велев – отсекогаш била влечка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)