во (предл.) - осамен (прид.)

Денот умира зад планината, се пали свеќа во осамена ноќ и од тишината барам утеха.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мртвило гние во осаменава душа, жедна за одмазда, зошто предавството беше посилно од љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Па, сепак, поголем од стравот како ќе реагираат нашите дома беше овој нов, дотогаш непочувствуван страв, страв од темнината на ноќта во осамен предел и страв од овие непознати луѓе што ги наѕиравме низ гранките.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ме следат непознати чекори кои стравот во мојава душа го претвораат во болка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како нѝ се случи вака да „заглавиме“?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако остане дома, знаеше што го чека - бескрајното и неуморно чекање на мајка му во осамената куќа, наизмерната глувост на секаква, добра или лоша вест, за исчезнатиот татко; неговото бесмислено шлаење низ градот без секаква цел, изненада или задоволство.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ноќта ме труе со зло, сами сме јас и осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)