во (предл.) - остар (прид.)

4.4 Не, јас не плачам во мојата келија, Јас самувам во жарот од семето, Во одроните од време, Во острите засеци на светлината, Во Јас-твото Што ме именува со Смрт.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Зракот остануваше зад неговото теме стуткан и раскршен во острите жлебови на згмечената перница.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Уште повеќе, Kelly, во остар контраст со Kant, вели дека сите персонални конструкти се од ист општ тип.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Иако работеше во Електростопанството во Градско, Стерјо остана да живее со мајката и сестрите во селото Крушица, сместено во остриот засек на планината Бабуна, низ кој во сите годишни времиња течеше распенета снеговница.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А не знаев, никако не знаев дека сите некажани приказни ќе ги стопам и ќе ги излеам во нож, во остар челик, во закана.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Утрото се прпелкаше во острите срчи на ѕидот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)