Всушност, сметам дека овој заклучок, ако се впуштиме во подлабока анализа на Дишановите двосмислени дела и неговите коментари за нив, е неизбежен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
А и евидентното, очебијното, дека навистина (се разбира, во смисла на мнозинство и во смисла на она што, да речеме “медиски” или како некаков “културен сензибилитет” /не/ го “зрачат”) станува збор за “морони”, за една фрустрирана “турбо-фолк” генерација без Оваа генерација влезе во подлабоки генерациски обележја, несреќна и пубертет и почна да онанира недуховита - е па, и тоа согледување, под налетот паралелно со почетокот на војната.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Кога не ќе драбаше по калиштата на каналот, тепајки гуштери и жаби со нескриено задоволство, кога не ќе дебнеше полузаспани змии, кои, држејќи ги за опашка, или ги треснуваше од некое дрво, или ги вртеше врз својата глава и зашеметени, ги фрлаше далеку во меѓите, тогаш секако се плискаше во плиткото на реката, а богами, без никаков страв, загазуваше и во подлабоки места.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)