во (предл.) - прекрасен (прид.)

(...) Да не мислиш на несигурноста дека она што ни го кажуваат другите често се разликува со она што тие го мислат, дека вистинските мисли често се премолчуваат, како во прекрасниот расказ „Премолчен дијалог“?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
А најубави од кејовите се оние во центарот, во просторот на осумте мостови и на дунавската ада Маргит-Сигет, која е претворена во прекрасен парк за одмор и рекреација, и на млади и на возрасни.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Бев облечена во прекрасно везено фустанче. Ми го везеше и ми го шиеше мајка ми. Со народен вез.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Господи, колку бев среќна на крајот од учебната година, од тоа трето одделение.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во тоа време Лабрис доби извесни шанси да се инкарнира во прекрасна дебела книга, но нескротливиот темперамент и стравичниот вербален торнадо на господинот Вулкански во една вечер во Александар плац (темна и дождлива вечер) ги уништи шансите на тој хипотетички проект.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Позитивни искуства: можат да те претворат во прекрасен принц.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Обесен во некој агол на неосветлената соба Има таква ноќ кога цигара по цигара Стигнуваш ненадејно до некои полноќни дождови А потоа одново слушаш како удира часовникот И го препознаваш во неговиот глас Оној сетен повик Таму некаде, далеку во иднината Кога си играат дечиња и ја типкаат земјата врз тебе И во прекрасна ноќ бараат светулки среде бујнатата трева Што те покрива на ридон.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Се фатив за некој исушен корен и притаено гледав тие црни сеништа стапка по стапка како ми се приближуваат вртејќи се околу себе, скокајќи кон ѕвездите, гребејќи и нуркајќи в земи, сѐ дури одново тоа грозно завивање не ми го скрши сонот и ме разбуди со меч со кој на крајот замавнав и на себеси За да се најдам скаменет во прекрасна болка - Скршен меѓу усамата и раната.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И самата е преслечена во прекрасен, свилен фустан, бел, со тантелна роза на градите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сместен во прекрасен амбинет, овој туристички комплекс, дело на струшкиот архитект Зоран Рафтовски, располага со 29 двокреветни соби, 15 апартмани, отворен базен, ресторан во кој се сервираат јадења од локалната и европската кујна, конференциска сала со бифе и најсовремена електронска опрема за одржување состаноци, семинари, работилници на кои во есенскиот и зимскиот период тука дебатираат специјалисти од Албанија, Македонија, Бугарија, Италија, од специјализираните организации на ООН и други меѓународни здруженија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се вратија таа есен, и за само едно годишно време се беа претвориле во прекрасни млади жени со префинето однесување, со француски фрази во кокетливиот говор, со израз на лицето кој не изразуваше збунетост и пониженост, туку една лежерна скромност и радост од животот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Им се воодушевував на моите сестри, на нивните гестови и нивните разговори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со устето вешто дувнав свеќичката згасна дечињата среќно пејат ко во прекрасна басна.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Додека стоеше крај дирата, загледан во прекрасниот ден за лов, во чијашто мека виделина дрвјата беа огромни, воздушести и бели, и во кој владееше една прекрасна тишина под млечнобелото зрачење на небото, Змејко, и не мислејќи на тоа, си ги исцрни со неколку јагленчиња од кибритот своите подочници, а после, кога очите можеа слободно да гледаат по таа светната белина наоколу, тој мирно ја допушти својата цигара, - една од ретките цигари, што ги палеше само при некој свој празник, - а потем го настега магацинот од својата долга француска пушка со фишеци, ги престегна опинците и замина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Да. Мажена сум. Живеам во прекрасен брак со љубовта од мојата младост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се појави Рада во прекрасен, долг виолетов фустан кој допираше до земја.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А јас не сакам обично „право“, сакам по „ПИРИНАЧ“ од животот да исткаам ќилим од свила, во прекрасни бои што лекуваат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Шеташе со очите низ неа и се загледуваше во цвеќињата и дрвјата, во прекрасната глетка, како господ во мигот кога си го создал светот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Татко и Камилски беа во прекрасно, победничко расположение, дојдени до крајот на мисијата, коешто тешко можеше да го разбере некој друг, освен тие двајца.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Црни испукани раце боцкаа свеќа во прекрасна алеја.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Голем број од црквите ги снабдуваше со свеќи од најразличен тип: од најтенките, наједноставните мали жолти, до прекрасни големи, украсени и излеани во прекрасни форми и бои за посебни пригоди: за свадби, крштевки, погреби, слави...
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Остана дури и денес во прекрасни односи со госпоѓата Фатма Белхоџа, сопруга на покојниот министер за финансии Белхоџа, (Бургиба беше нивен кум на свадбата) главниот преговарач за независноста на Тунис со некогашниот француски претседател Мандес Франс.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Седејќи како во прекрасен сон, Винстон не обрна внимание додека се полнеше неговата чаша.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во приземјето ѝ е сместен дуќан за продажба на очила, чие лице гледа во прекрасните сводови на знаменитиот Камен мост врз Вардар.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пиевме кафе на терасата од ресторанот што се наоѓа во манастирскиот комплекс и уживавме во прекрасната глетка на Охридското Езеро.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се наоѓаме во прекрасна положба кога соработуваме со Германија и Јапонија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Назад во прекрасната и една–единствена мајка–Македонија.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Само бучењето на овие води ја надгласуваше тишината во прекрасниот пејзаж.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Со допирот на сеќавањата сѐ се раствораше во бистрата вода на свеста, во прекрасен процут, во пролетниот развигор.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На Маја ѝ беше роденден. Таа не знаеше што да прави од радост, кога ја дотераа во прекрасното, ново фустанче.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Други уметници ни покажаа уметност создадена од отпадоци, ѓубре, Енди ни покажа цел свет направен од ѓубре - интелигенција и ѓубре.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Темниот гламур на нејзината френезија за нас беше амблем на возможна сатурналија - како визија за робови во улога на господари, за американските книги, филмови и слики и музика, сѐ заедно, одеднаш, во прекрасна збрка, вон секаква трезвеност и непорочност, лудило или симпатија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сепак, за цела една генерација странци и осаменици, она што го ветуваше Фектори, значеше сѐ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Природата ја преточи љубовта во прекрасна мелодија, арија на страстите и чувствата, возвишени ноти кои можат да ги слушнат само оние кои слушаат со срцето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но во сувите и студени зимски денови ме повлече непозната студена рака во сувата тишина на осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дедо Мраз ги остави елените со празни санки и влезе во прекрасната куќа на пламенокосиот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Возвишено, во прекрасна болка, таа ќе ја поткренеше раката, стеблото ќе му ја отстапеше својата става на споменот, ќе се потпреше таа на едно невидливо раме, ќе го прегрнеше и долго потоа гледаше две сенки како се нишаат во залезот, како се кршат во времето и од бран во бран како исчезнуваат...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Најубавите бои што некогаш сум ги видела на нешто тоа беа овие стакленца со голема умешност вградени во прекрасни слики.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога ќе видам стол во прекрасен простор, без разлика колку и да е убав столот, не може никогаш да биде поубав од празниот простор. ◊ Моја омилена скулптура е празен ѕид со дупка во него за да го обележи (врами) просторот од другата страна. (1975) ◊ Обично сѐ што ми треба е паус-папир и добро светло.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сум се заљубила во прекрасните изведби на тој човек, во нешто невистинито, а не во него каков што навистина е.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)