во (предл.) - пристоен (прид.)

Порано, се случуваше, ќе намине кај Иван Иванович.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иван Иванович е премногу префинет човек и во пристоен разговор нема никогаш непристојно зборче да рече, дури ќе се навреди ако слушне.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Никако да го сместам во пристоен насмев стравот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Завршува со читањето и ви ја враќа книгата во пристоен рок. Вели дека ѝ се допаѓа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)