ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

19. Велес, колцето негово Во домот на Рацин А еден ден во нејасата измаглина се подадоа неговите раце од пресушената грутка од изронетата во заборавената темнина Дамнешни кристали растурени по почвата земна Линии складни во воздухот ги обновуваа некогашните форми дури се будеше мемлата од тркалото Со нив почнуваше земјата да се врти околу зборовите изречени во невреме И пладнето повторно ја воспеваше глината што се раѓа во неговите дланки и сите крикови несекнати и дални и кликот небесен и сончевиот оган нараснуваа во благото тесто на ломната материја на надежта Израстуваше од неа зборот во светла преобразба Зрачниот хоризонт пак над чардаците ги прибираше помнењето и смртта со затрчаноста на водите и времето

Ти – згоден патрициј, образован во Гимназионот, чиј конзул на филозофија беше Псел лично, јас – горда ќерка на дивиот нормански барон, која, од темниот смрдлив замок, во кој спиеше на подот, покриена со правливи кожи од мечки, пристига во светла палата, со ѕидни мозаици, егзотична трпеза и раскошна бања.

Во светлата соба околу него пловеа непознати светови - белите богови на Алјаска, непроѕирните џунгли на Африка, златните води на Азија.

Виде во светлиот квадрат на зградата згуснати сенки и ја виде и неа со тие сенки, издолжени и сплеткани до четвртиот багрем на уличниот дрворед, и се одлепи во темниот ѕид.

Да го гледаш сето тоа како вистинска магија зрел плод што се ниша во светлите дворови на душата во секоја годишна доба.

Ниту во доброто јадење, ниту во добриот филм, ниту во светлиот сончев ден, во ништо, па дури ниту во добро завршената работа, која порано му причинуваше големо задоволство, не уживаше ако не ги споделеше со Рози.

И секоја улица како да беше за мене создадена, неодоливо ме канеше да тргнам по неа во далечината... во светлата магла што ми ја вознемирува душата.

Ѕурев во светлата ноќ.

Во скудната фенерска светлина ја видува жената, тенка, еластична и елегантна во светлата свилена ноќница.

Стана, остро зачекори, загледан во светлата реска на прозорецот која избледуваше и тоа како да го дразнеше па со поголема жестина ја излеваше својата огорченост од човечката слабост и плашливост.

Можеби Симон се склонил зад вратата на оставата, откако ме посматрал од тремот, додека јас стоев во светлиот круг на дворот.

По некој прозорец беше осветлен со матна светлина од ламба; во светлите квадрати ќе се појавеше сенка, ќе се протенеше и ќе се изгубеше оставајќи жолтеникава празнотија зад себе.

Писарот уште поревносно се бричеше, ги чистеше по неколкупати дневно жолтите чевли и вљубено гледаше во светлите маслинки на очите на законитата жена.

Едниот од придојдениците со белег на замисленото лице, најверојатно детски спомен од рог на туѓо говедо и со сенка на возбуда во светлите очи, онакви какви што можат да ги имаат и децата и мачките, се викал Онисифор Проказник.

Потоа, строга од некоја своја правдина и со ѕвезда од танки брчки околу устата, застанала пред двајцата без да им одговори на поздравот. Чекала.

Хана, значи, по еден краток разговор со сестра си, дефинитивно го напушти семејството, вљубена во црните очи на Леон, во длабокиот глас и во неговата густа коса во која ја протнуваше тенката, грацилна дланка секогаш кога тој ќе ѝ се загледаше во светлите, сини очи и во пегите со кои беше испрскано правилното лице на Хана.

Значи, таа вечер кога Нанчо ја фати вошката на моето рамо, ми рече Ти фатив една овца! па сметајќи дека не го разбирам што ми кажува, дообјасни Вошка ти се шеташе на рамото, дојди ќе ти дадам прашок! јас не мислев на вошката туку на тоа дека седам во првата клупа и дека ако таа може и по темница да се види, тогаш во светлата училница секако и од далеку може да се забележи.

Вгледан во светлата што де се појавуваат де се губат како пот на вжарено чело, и го варакосуваат запрашеното џаде и шумата што брзо потонува во мракот, кој знае кој пат се забива, се вгнетува, се вгледува одново и одново во патот што го помина и се повеќе се вгнездува во него, зашто на него порасна и, иако е сакат, се храни со надеж дека, дури и дооден, ќе го дооди.

Бев на небото, со ѕвездите, во светлите градини на рајот, паѓав во најдлабокото, во најтемниот пекол.

По кратко време, семејството измаршира по невидливите скали зад вратата и излезе во светлиот салон секој со по едно тенџере во рацете.

Почнав да ја набљудувам тетка ми, која погледна на рачниот часовник во моментот кога мажот ѝ соопшти каде ќе оди.

Не е лошо од тоа тесто да се замеси огромна топка и за нашиот именден да се испече огромна погача, а во неа да го вклучиме и Троцки, и можеби дури Херберт Маркузе, - велеше Василиј, доверливо гледајќи му во светлите очиња okno.mk 205 на Миша и фаќајќи го за коленото.

Јас само сакам да ви речам дека идеите на сите без исклучок филозофи се сирова маса налик на тесто.